Op deze dag heb ik me een klein beetje verheugd. Ik heb zelfs de weersomstandigheden een beetje in de gaten gehouden. Waarom hoor ik u denken? Welnu het was afgelopen week, mijn jongste dochter die vroeg of wij weer eens gingen vissen! Mijn oudste heeft ook die wens maar even andere besognes maar wat in het vat zit…… Vandaag stap de jongste bij mij in de boot. De voorspellingen zijn niet best, de wind gaat aantrekken en het wordt waterkoud. We rijden naar mijn geboorte dorp en traileren de boot. Het water in Friesland staat erg hoog, de polders zijn leeg gemalen en we wachten op het kunnen lozen naar zee van het overtollige water. Het leeg malen van de polders heeft als gevolg dat er veel klei in het water komt waardoor het water veranderd in een soort erwtensoep. Dat je daarin prima snoeken kunt vangen heeft Jan Eggers reeds lang geleden bewezen maar het trekt mij niet. Ik verkas dan naar een deel van Friesland waar de veengrond begint en heb dan vaak geen last. Maar ook in Grou is het merkbaar, de schiphuizen zijn nog helder maar het grote water heeft weinig doorzicht. Ik installeer de Gopro en we beginnen met vissen. De snoeken hebben geen consideratie met mijn jongste. Ze stellen haar geduld ter dege op de proef. De voorspellingen komen uit en het wordt steeds kouder. Na twee uurtjes vindt de accu van de Gopro het welletjes en de camera laat zijn drie piepjes horen ten teken dat ze uitschakelt. Geen twee minuten later is daar de eerste beuk. Haar hengel staat vervaarlijk in een bocht en ik zie de pompende beweging van snoek van enig formaat. Als ze zich even in het wateroppervlak toont weet ik het zeker. Ze weet zich echter van de spok te ontdoen die een paar meter bij de boot vandaan weer in het water ploft. In ieder geval had je voldoende spanning op de lijn Sis. Zulke dingen gebeuren. Ze weet nu ook weer het effect van zo’n aanbeet, je bent scherper en twee minuten heb je geen last van de koude. We besluiten het een aantal keren te wagen op dit traject. Nu ben ik aan de beurt. Mijn Timber Tiger wordt gegrepen. Ook dit is een mooie vis. Alsof het zo moet zijn onderga ik dezelfde ervaring als mijn jongste en ook deze plug komt zonder vis weer naar de boot. We verkassen een stukje en komen op het laatste traject voor de trailerhelling uit. “We gaan door tot we wat vangen”, hoor ik vanonder een zwarte muts. Haar geduld wordt uiteindelijk beloond met 93 cm snoek. We kunnen naar huis! Op de valreep vang ik nog een 50 cm snoekje vlak voor we traileren. Machtig mooi!
