Op donderdag krijg ik een appje van Marc of ik nog van plan ben om te gaan vissen dit weekend. Ik antwoord dat het afhangt van de status van de buitenboordmotor die op dat moment bij de reparateur is. Gelukkig kon ik later die dag melden dat we dit weekend kunnen vissen. We spreken af om 08.30 uur maar dat wordt iets later. Het is verraderlijk glad in Friesland en dus waarschuw ik Marc dat hij rustig aan moet doen. Ondertussen prepareer ik de boot en zet alvast een emmertje strooizout in de kofferbak van mijn auto. Als Marc er is rijden we een stukje naar het beoogd viswater. Dat water is wat groter en aangezien in Mangtum de haven dichtgevroren is wijken we daarnaartoe uit. Het is maar goed dat ik strooizout heb meegenomen want de trailerhelling is net voor ons al gebruikt en het water dat bij het uitrijden van de trailer onvermijdelijk op de helling komt is bevroren. We strooien zout en laten de boot te water.
Ik heb eindelijk mijn GravGrib binnen. Het is een gimball die hydraulisch werkt en er voor moet zorgen dat de camera beelden stabieler worden en de horizon bijna altijd min of meer horizontaal blijft. We proberen heb vandaag voor het eerst uit. We beginnen meteen bij de helling met vissen maar al snel moeten we de hengels inhalen omdat er ijs ligt. Onze voorgangers hebben al een deel stukgevaren en ook ik neem een deel voor mijn rekening. Misschien dat aan het einde van de dag dit water dan ijsvrij is. We varen door het dorp Grou in de richting van Jirnsum als Marc de eerste vis van de dag haakt. Sterker nog de eerste drie komen op zijn conto. Het maakt mij niets uit wie er vis vangt als er maar wat gebeurt. Maar ik ben toch blij dat ik de vierde snoek van de dag mag haken. We vissen in wisselende omstandigheden. Soms wat neerslag en dan in de volle winterzon die het net wat aangenamer maakt. We vissen een stuk bij schiphuizen een aantal keren af omdat, toen ik hier twee weken geleden met mijn jongste dochter viste, wij hier een aantal lossers hadden. Het blijkt effectief, we vangen ze beide. De eerste is een mooie tachtiger wintersnoek, wat zijn ze toch mooi in de winter in het winters licht.
Marc en ik kunnen de conversatie aardig gaande houden. Marc vis slechts 3 maanden op snoek en is zeer leergierig. Hij denk erover een baitcaster te kopen en dus moet hij even met een dergelijke hengel vissen. In de loop van de dag krijgt hij behoorlijk ervaring want de snoeken hebben alle aandacht voor onze pluggen. Ik vis overigens nog even met een ABU Cello Dip die ik via E-Bay op de kop heb kunnen tikken. Kunstaas uit de jaren 60 van de vorige eeuw. Het is een plug waarvan het lichaam soepel is, kunststof en die een pittige actie heeft. Onze snelheid is echter net te hoog voor deze plug, Ik probeer hem later nog eens.
De teller loopt aardig op en het mooie weer veranderd in een dikke bui als de Gorpo met drie piepjes aankondigt dat de batterij nu echt leeg is. In ieder geval bijna vier uur beeldmateriaal met daarop een aantal aanbeten en snoeken. In die dikke bui gaat de hengel in de steun krom staan. Marc pakt de hengel en voelt meteen dat er iets “groots” aan zit. “Ik heb hem ook nog niet gezien zegt Marc als ik de boor in de wind van de kant af stuur en Marc vrije ruimte geeft om de snoek te drillen. Trek haar maar eens bovenwater dan. Marc merkt dat het kleine stokje, door Ron Peun speciaal gebouwd voor mijn vrouw, volledige controle biedt over deze snoek. Ik weet genoeg, een metersnoek!
Marc drilt haar uit en ik land de snoek. Na onthaken krijgt Marc voor het eerste van zijn leven een metersnoek in handen. “Er mag gelachen worden”, meldt ik hem als ik een foto van hem maak. Marc, die even onder de indruk is van het massieve van een metersnoek straalt ineens! Wauw. We meten de snoek twee keer tot we er overtuigd van zijn dat het echt om 100 cm snoek gaat. Gefeliciteerd Marc! Normaal gesproken geef je elkaar een hand. We hebben mooi gevist Marc, tot gauw