Maand: januari 2009

Back to Basics,

Het is vandaag een dag waar ik naar uit heb gekeken. Ik werd enige weken geleden gebeld met de vraag of ik zin had om mee te gaan spinnen in de polder. Twee redenen lagen ten grondslag aan het feit dat ik uitkeek naar deze dag. Allereerst het vissen met mensen die ik niet iedere dag zie. Het is een club mensen uit Brabant. Harry is de schoonvader van Jan en Ronald en samen vissen ze heel wat af. Ik heb hen leren kennen op de toenmalige visweekends die gehouden werden op de Blikken Pleats. Het hengelsportcentrum van wijlen Willem Zandstra. Een man, wiens ziel en zaligheid in de hengelsport lag. Het waren altijd oergezellige weekends. Maar ik dwaal af. Het drietal werd deze keer vergezeld van een broer van Jan die Peter heet. De tweede reden dat uitkeek naar deze dag heeft alles te maken met de manier van vissen in combinatie met de omgeving. Hiermee ben ik groot geworden. De werphengel als volmaakt vistuig, wie schreef daar ooit een boek over? Lichtgewicht, 12 grams spinhengel, een bijpassende molen, een anti kink vaan, spinstang en een spinner. Natuurlijk allemaal van eigen makelij. Veel heb ik hier rondgezworven met mijn vader. De dijksloot, wat een water, schrijft hij in zijn logboek na een eerste keer hier gevist te hebben. Na het vissen even bij ome Harry en tante Ina in Oosterzee langs. Verhalen vertellen over de belevenissen van die dag, die door ome Harry altijd steevast werden afgedaan met de mededeling dat we dergelijke resultaten alleen maar verkregen konden hebben door fuiken te lichten, wat mij de bijnaam fuikenlichter opleverde. Goh, wat is dat lang geleden als je er zo over nadenkt en wat komen er door deze visdag een hoop herinneringen op in mijn gedachten.

We ontmoeten elkaar aan het water, schudden handen en halen herinneringen op. Bijna ongemerkt heb ik een worstenbroodje in de handen en een kopje koffie met een Breda’s Neutje. Een soort koffiemelk die ook de suiker overbodig maakt en bovenal lekker smaakt. Met vijf man de polder achter Lemmer in. Schitterend helder water met een goed snoekbestand. Op het afgesproken plaatsje is het echter niet best terwijl we toch wel eens heel goede resultaten hebben gehad hier. We verkassen naar de boerderij met de bruggetjes. Grappig aan deze laatste plaatsaanduiding is, dat iedereen die ooit mee geweest is op een Dirk de Boer Weekend of een roofvisweekend bij de Blikken Pleats, onmiddellijk weet waar deze plaats is. Ik weet zeker dat mijn collega’s Mark en Peter er aanstaande maandag over beginnen. Bij de boerderij is het ook niet best maar Jan vangt aan de vliegenhengel zomaar ineens een snoek. Als ook Ronald zijn snoekje gevangen heeft en een baars aan zijn resultaat bijschrijft, krijg ik ook een aanbeet. De hengel buigt diep, een fraaie kolk, een losser. We missen altijd de grootste dus ook deze is onmiddellijk tot meter gebombardeerd. Ik probeer nog enige tijd maar kan de snoek niet meer verleiden. We verkassen weer een stukje. Jan vangt op een kruispunt van vaarten een mooie snoek. Hierna waaieren we wat uiteen. Op een stukje water langs de huisjes, is het dan raak. Een eerste snoek wordt door mij gehaakt. Het resultaat van pieteren en peuteren. In één woord heerlijk. Jan en zijn broer trekken bij na een klein uitstapje maar hebben niets meer weten te vangen. Als ik mijn auto ophaal probeer ik nog even voor het huisje waar we begonnen zijn. Een snoekje van nauwelijks dertig centimeter stort zich vol overgave op de dubbele twisterstaart van de Poask-4 spinner. Het is een schitterend gezicht in glasheldere water. Het weer is subliem, oostenwind en een bleek zonnetje wat zo nu en dan voorzichtig tracht door te breken. Het is mooi om buiten te zijn, vangsten zijn van minder belang. Bijna aan het einde van de huisjes is het Ronald die een mooie snoek van tegen de tachtig weet te vangen. Op een dam staande werp ik mijn aasjes richting een paar plompenbladen. De zon schijnt prachtig in het water. Ik zie de snoek het aas nemen en sla krachtig aan. Onmiddellijk worden er enkele meters lijn van de spoel genomen. Een beste roep ik, terwijl ik tracht controle over de vis te krijgen. Net als ik denk dit te krijgen, lost de vis. V@##%^^&, de tweede. Ik controleer mijn haken. Mijn collega vissers en ik zijn het er over eens. Ze zijn scherp. Waar het dan wel aan te wijten is weet niemand, maar soms gebeuren dat soort dingen. We blijven verder zonder resultaat en verzamelen aan het einde van het water. Gezamenlijk lopen we terug naar de auto, over van alles en nog wat pratende. De kern van het gesprek gaat echter over wie er nu al wat gevangen heeft en wie niet. De beide schoonzoons kunnen het niet nalaten hun schoonvader een beetje te piepelen. Harry reageert, gespeeld gekrenkt. Op de terugweg vinden Jan en Ronald dat Peter het nog even op de duiker waar ik de snoek gemist heb moet proberen. Na drie worpen is het raak. In het kraakheldere water is goed waarneembaar hoe de snoek zich vandaag gedraagt. Uiterst langzaam verdwijnt de Ondex uit het zicht. De snoek is er langzaam overheen gezwommen. De snoek meet 83 cm en is daarmee de grootste van vandaag. We rijden een stukje, leren dat koeien heel goed kunnen luisteren, dat de huizenprijzen hier niet echt hoog zijn, keuvelen over de omgeving maar vangen geen snoek meer. Ronald mist er nog één op een mooie kruising van vaarten maar dat is alles op dit stukje water. Harry maakt ondanks zijn leeftijd de meeste meters maar hij blijft snoekloos. “Moet je opletten”, zegt Ronald tegen me. “Als hij zo terugkomt gooit hij zijn hengel in het gras en vraagt of je hem wilt kopen.” Aldus geschiedde. Harry gooit het bijltje erbij neer na verwoedde pogingen tot het vangen van een snoek. Het is inmiddels na vieren en ik heb nog andere verplichtingen. We nemen afscheid en beloven contact te houden. Zij hebben nog een heel weekend voor de boeg. “Gelukkig zit er al één dag op”, zegt Harry als zijn nul stand nog even door Ronald benadrukt wordt.

Hé brabo’s, het was me een waar genoegen.

<!–
WriteFlash('’);
//–>

Het lijkt er zowaar op dat ik mijn voornemen van vorig jaar, meer te gaan vissen, ga waarmaken al is het wel een beetje vroeg dat nu al te constateren. Toch, als we even terugkijken, vorige jaar was het pas de 22e van de maand januari eer ik een stuk kunstaas in het water had. Het is even na half acht als ik opsta en mijn laatste voorbereidingen tref. Om even over half negen ben ik bij het viswater. Ik heb gemeend om water te kiezen op veengrond. Het weer is erg onstuimig geweest en de kleivaarten bij mijn woonplaats in de buurt zien er uit als erwtensoep. Mijn spinner, standaard Poask-4, te water en al bij de tweede worp meldt een snoek zich. Ze meet tussen de 40 en 45 centimeter en omdat ik haar als zo snel vang, tenminste zo denk ik daar achteraf redenerend over, zet ik haar na het onthaken onmiddellijk terug zonder daar even een foto van te maken. Jammer want het bleef de enige snoek van deze morgen. ’s Middags moest ik rijden voor de korfbalvereniging. De dag stopte dus kort na de middag. Heel erg vond ik het niet want na twee worpen een snoek vangen en daarna alle worpen snoekloos daar krijg je, alle natuurbeving ten spijt, op een bepaald moment genoeg van. Mezelf een beetje op mijn donder gevend schiet ik dan nog het volgende plaatje en zoek ik naar een verklaring voor de matige vangst. Zouden ze al aan het paaien zijn? Met dit weer kan dat zomaar.

Gezien mijn ervaringen op de laatste dag van het oude jaar, kon ik het natuurlijk niet nalaten de volgende balansdag van mijn vrouw te benutten. Vol goede moed toog ik naar de bekende brug. Sardine eraan en met een iets verhoogde hartslag plaats ik die tegen de dukdalf aan de linkerzijde. Het kan ieder moment gebeuren! Het gebeurt altijd onverwacht! Zijn de motivatiekreten die ik mijzelf wijsmaak. Er gebeurt echt helemaal niets! Ik ben zelfs blij als mijn vrouw samen met onze honden de hoek om komt. Een visloze dag om mee te beginnen. Kan het alleen maar beter worden.

Wie op de RSS feed van het weblog geabonneerd is, heeft van de week een aantal keren een mail gehad waarin wat updates van oude berichten, fotoalbums en verhalen uit het verleden stonden. Deze is weer eens actueel. Ik ben natuurlijk een kleine verklaring schuldig dus vooruit dan maar. Op woensdag 13 januari was ik voor mijn werk onderweg. Tijdens een kleine cursus probeerde ik in een reflex mijn schrijfblok op te vangen toen dat van de tafel dreigde te vallen. Die reflex zette zich door naar mijn rugspieren en ik zat als een huis. Gelukkig had een collega van me het ook in zijn rug, zodat ik na twee ibuprofen ik weer een beetje kon bewegen. Op mijn kantoor aangekomen herinnerde ik me nog de diclofinac in mijn koffertje, die ik van een eerder akkevietje had overgehouden. Gelukkig waren ze niet over datum zodat ik de donderdag in ieder geval mijn werk kon doen. Na een bezoekje aan de arts kreeg ik bovendien verse en een extra doosje met diazepam. En dat was maar goed ook want op de vrijdag was het echt goed mis. Nu ken ik de methode prima. Even liggen, ontspannen en dan zo spoedig mogelijk weer in beweging. Eerst steunend op de sterke schouders van mijn eega en dan al blij zijn dat je vijftig meter haalt maar dat beterde spoedig. Iedere dag een stukje verder. Maar zitten achter een computer was er niet echt bij. Nu kwam het stukje software, de spraakbesturing, goed van pas. Ik hoefde alleen maar te praten tegen het ding “et voíla”, ik kon mijn weblog verder bijwerken. De techniek staat voor niets. Gedurende de week knapte de rug verder op en op zaterdag durfde ik het dan aan een uurtje te vissen. Even bij mij achter, daar waar de stofwolken van onder het ijs inmiddels waren nedergedaald. Bovendien was het prachtig weer en de honden vinden het nooit erg om mij dan te vergezellen. Met een lepeltje als aas even het spoorgat afvissen. Bij de treurwilg aangekomen buk ik even om de € 0,25 op te pakken die daar in de vorm van statiegeld in het water is gegooid. Een beter milieu begint bij jezelf, denk ik terwijl ik de lege fles in het wildvak van mijn waxjas schuif. Uit de speaker van het station schalt nu de mededeling dat er vanwege een storing aan een spoorbrug geen treinverkeer mogelijk is tussen Leeuwarden en Mantgum. Teleurgestelde reizigers verplaatsen zich. Ik zie een mooie kolk en werp mijn lepeltje. Ik voel de aanbeet die ik verzilver. Ik weet echter dat het geen snoek is. Het is een onfortuinlijk gehaakte blei die voor in het water ligt. Ik probeer het nog een half uurtje maar er is geen snoek te verleiden en mijn rug vindt het ook voldoende. Gelukkig even gevist. Maandag weer aan het werk.

Nadat zus en zwager een drietal weken naar Finland waren geweest, een kleine driehonderd snoeken gevangen in die tijd, kwamen ze even in Ede langs om te vissen. De boot in de Rijn en wij slepen. Nu had ik op de Rijn al vaker goede resultaten geboekt maar deze keer bleef het bij een sterk verhaal. Een zijgat van de Rijn opdraaiend, leverde een aanbeet bij Mieke op. Dreun en een dikke vis. Dus ik zet de motor uit, op een zijgat stroomt het immers niet, en ik pak mijn videocamera. Cock zit voor in de boot de fotograferen terwijl ik film. Wat Mieke ook probeert, ze heeft niet veel in te brengen. Achteraf, maar achteraf kijk je een ezel in zijn kont, wist ik wel dat er op die plaats een aantal obstakels onderwater stonden en ik had er beter aan gedaan een stukje door te varen naar vrij water. Maar gedane zaken nemen geen keer. De vis, we vermoeden een meerval, zwemt zich vast in de obstakels onderwater. Wat blijft is de video.

In dit weekend is wederom de Dirk de Boer Bokaal vervist. Zoals de deelnemers wel weten is dit een weekend ter nagedachtenis aan Dirk de Boer. Het betreft ook niet een eerste maar een ereprijs, die dit jaar ten deel viel aan Nol en Chris den Bekker uit Uden. Het weekend had dit jaar een zeer speciaal tintje. De groep Limburg, en dan weten de berokkenen wel wie er worden bedoelt, hadden vooraf spreektijd gevraagd op een avond. Zij hadden een presentatie voorbereidt waarin zij een uiteenzetting gaven van hoe een eikenhouten tafelblad omgetoverd wordt tot een prachtig stukje handwerk. Een Fries landschap uitgefreesd in eikenhout. Compleet met koper beslag met daarop de tekst Dirk de Boer Bokaal. Kan het mooier!? Een cadeau voor de organisatie en haar medewerkers voor het vele werk dat door hen verzet is. Daar schiet je dan wel even van vol. Het heeft een prachtige plaats gekregen. Ik val er altijd onder in slaap. Vanzelfsprekend zijn er weer veel foto gemaakt en laten we dus maar genieten van de foto’s.

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#9‘);
//–>http://foto.poask.com/#9

Dirk de Boer Bokaal 2002

Op 4, 5 en 6 oktober heeft het Dirk de Boer Bokaal weer plaatsgevonden. Wat Poask Hengelsport betreft een prachtig weekend vol met gezelligheid en hoewel geen top vangsten, wel een prachtige ploeg. We willen dan ook van de gelegenheid gebruik maken om zowel de deelnemers als de begeleiders hartelijk te danken voor hun inzet. Een speciaal woord van dank gaat uit naar Paul Korver en Frans Nestor voor hun bijdrage aan dit visweekend. Natuurlijk kunnen we zelf een impressie van het weekend weergeven. Voor Poask hengelsport telt echter maar één mening, die van de deelnemers! We hebben de deelnemers dan ook gevraagd kopij in te sturen. De bijdragen worden in volgorde van binnenkomst zonder redigeren geplaatst. Als extra bijdrage hebben we gemeend een fotoboek van het weekend te publiceren. Dit fotoboek vindt u hiernaast onder de overeenkomstige knop. Voor wie het wil weten nog even de vangsten op een rijtje. 117 snoeken, 60 baarzen en 1 snoekbaars.

———————————————————————————————————————

Dirk de Boer Bokaal weekend 2002

Verslag van Marcel Frequin en Haakon Nadorp

Dit is ons 2e jaar dat we meedoen met dit weekend. Zoals vele onder de deelnemers gaat het ons niet in 1e instantie om het vangen van zoveel en zo groot mogelijke snoeken, maar om de gezelligheid, leerproces en de natuur van Friesland. Tenslotte komen wij uit de Randstad.

Ons doel dit jaar was om Marcel te leren een gehaakte snoek te landen m.b.v. de nek- en kieuwgreep en dan te onthaken en terug te zetten. Haakon had het vorig jaar geleerd om het snoekweekend en als we er samen op uitgaan, mocht ik alle snoeken met de hand landen, onthaken en terugzetten.

De aankomst was dit jaar weer erg gezellig, goed eten en een lekker potje bier. ’s Avonds de lezing de bekende leuke lezing omtrent Dirk en het vissen op de rivier. Tevens zag de Poaskwinkel er weer goed gevuld uit met vele spinners en Pako’s. Erg leuk was dat Paul Korver ook aanwezig was en wij hebben dan ook veel informatie van hem gekregen omtrent het vissen met lepels. Bleek dat we het niet helemaal juist deden en dat het nog beter kan.

Onze gids dit jaar was Mieke. Zij bracht ons de 1e dag naar een zeer mooie stek langs een dijk. Een mooi vaartje om lekker uit te kammen met een spinner of lepel. De snoeken waren niet echt los en brachten voor de groep weinig op. Het regende nagenoeg de hele dag en waarschijnlijk was dit mede van invloed. Er moest hard gewerkt worden voor een paar snoeken. Deze werden dan ook gevangen door de geduldigen onder de groep welke rustig een half uur op 1 plek aan het werpen waren. Dankzij de “ontdekkingsreis” van de Vlielandgroep aan de andere kant van de dijk, bleek er een toegankelijk natuurgebied met mooie vaartjes en petgaten (weer een nieuw woord geleerd) te zijn. We zijn toen daarheen verkast en daar bleken de snoeken gulziger te zijn. Ook wij konden onze eerste snoeken landen. Marcel had moeite met de kieuwgreep om de snoek uit het water te halen. Dat liet hij over aan de anderen. Ik, Mieke en anderen gaven hem de instructies om de kieuwgreep toe te passen na het onthaken en zo de snoek terug te zetten. Dit ging beter. Nagenoeg de gehele dag bleef het regenen en de vangsten bleven mager. Echter iedereen ving wel wat.

’s Avonds een mooi programma met een zeer “kritische”, maar humoristische lezing van Maarten en een zeer interessante lezing over de PAKO lepels van Paul Korver. Na ruzie met onze portemonnees, maar weer onze voorraad spinners en Pako’s te hebben aangevuld waren we klaar voor dag 2.

De 2e dag bleek er geen regen te zijn, maar een zon die regelmatig doorkwam en een flinke storm. We gingen met de groep naar een ander natuurgebied. Ook dit gebied was voor ons stadslui een zeer mooi stukje natuur. Grote petgaten waar volgens Mieke veel snoek zou zitten. Wij zijn meteen naar achteren in het natuurgebied gegaan om de petgaten daar te bevissen. Al vrij snel haakte Haakon een leuke snoek van rond de 50cm en mocht deze zelf onthaken. Probleem was dat er maar weinig echte plekken aan de petgaten waren waar je goed kon gooien en evt. een snoek kon landen. Er stond te veel riet en braamstruiken. De omstandigheden om te snoeken waren slecht. Gisteren donker weer en nu dankzij de zon drong er veel licht door in het heldere water. Er moest hard gewerkt worden. Na een aantal uren kwamen we op een stukje sloot van ongev. 10m breed tussen 2 sluisjes in. Hierin waren 2 snoeken aan het jagen op speldaas. Wij hebben daar staan werpen samen met Mieke en nog 2 jongens. Na een half uur was het Marcel gelukt om eindelijk een van de snoeken te haken. Het was een zeer grote snoek, ruim 80cm. Tijdens de dril spuugde de snoek wat kleine visjes van een paar cm. groot. Was een zeer lange dril en wij moedigden Marcel aan om de snoek met de hand te landen. Helaas lukte hem dit niet, maar na voordoen bij de snoek in het gras, hoe de kieuwgreep toegepast moest worden, lukte Marcel dit eindelijk en zette hij de snoek terug in het water. Hij had ook zijn eerste “oorlogswonden”.

Om 12:00 de gebruikelijke gezamenlijke lunch en omdat de vangsten zeer slecht waren werd er besloten wat andere stekken aan te doen. Ook hier veel weinig snoek te vangen en zo was de middag voorbij en was het terug naar de zeilschool voor een soepje en een broodje en de prijsuitreiking. Wat bleek bij de prijsuitreiking; hadden wij de beker gewonnen. Wij waren blij verrast met de beker, aangezien we geen moment hebben gedacht dat wij door een bep. prestatie zouden opvallen. De wisselbeker werd uitgereikt door mevrouw de Boer persoonlijk. Na de “Shimano-grabbelton” kwam het DDBB weekend 2002 tot een einde.

Rest ons de organisatie onder leiding van Hans te bedanken voor weer een gezellig en zeker geslaagd weekend. Tevens een bedankje voor Mieke onze visgids die ons zeker wat heeft bijgebracht op het gebied van de kieuwgreep en tot slot hopelijk tot ziens in het volgend jaar. Wij zijn zeker van de partij.

Met vriendelijke visgroeten,

Haakon Nadorp en Marcel Frequin

————————————————————————————————————————

Na een lange rit van 4 uur uit Limburg waren op de plaats van bestemming.
Enkele groepsleden hadden reeds meerdere keren deelgenomen aan de Dirk de
Boer Bokaal en hadden ons nieuwelingen zo enthousiast gemaakt dat we het nu
wel eens zelf wilden ervaren. Ze hebben gelijk gekregen.
Een prima locatie, prima verzorging voor een etentje en zeker voor een
natje, mooi water.
Petje af voor al die mensen die ons Limburgers een prachtig weekend bezorgd
hebben.

Ps. Onze visgids Maarten bedankt.

M.v.g. Peter Krings.

———————————————————————————————————————–

Het DDBBW 2002, een kort relaas.

Allereerst moet ik even kwijt dat ik het DDBBW heel anders ben in gegaan dan vorig jaar. En dat is allemaal te wijten aan een rekenfoutje van mijn broer(tje), John Roos. Voor diegene die het niet weten, John en ik wonnen vorig jaar de bokaal (het gevecht over waar de bokaal kwam te staan heb ik overigens gewonnen). Omdat John en zijn vrouw vonden dat het tijd werd voor kinderen is hij aan de slag geslagen. Echter, door een gebrek aan rekenkundig vermogen kreeg hij het voor elkaar dat zijn prachtige dochter Sanne geboren werd op 10 September 2002. Hij kon toen dus niet mee naar het DDBBW 2002. En moest ik de bokaal dus alleen verdedigen. Dat is helaas niet gelukt, maar ik gun het de nieuwe winnaars dubbel en dwars.

Haakon en Marcel, gefeliciteerd.

Overigens heb ik John al ingeprent dat hij volgend jaar dat niet nog een keer hoeft te proberen. Kinderen nemen is leuk, maar wel even goed plannen zodat het niet ten koste gaat van de zuivere vistijd.

En dan ga je dus voor de tweede keer, maar in je eentje naar het DDBBW. Op zich niet erg, want wat blijkt, ik zit ingedeeld bij de groep uit Groningen. Samen met Sjouke, Gerrit en Errit. En dat is nog niet alles. Onze visgids is Luuk Piek. Voor alle anderen is hij nieuw, maar hij is een oud collega van mij en dus kennen we elkaar al. Erg leuk om hem weer eens te zien. Hij doet het trouwens ook perfect als visgids.

Erg gezellig dus. Een leuke groep die vol humor zit. Dat belooft dus wat? Echter, tijdens het vissen merk ik al gauw dat de Groningers een hele aparte manier van vissen hebben. Nevenstaande foto is dan ook de enige die ik van enkelen van hen heb kunnen maken tijdens het vissen. Verder heb ik ze bijna niet gezien. Luuk legt het me uit. Het is in Groningen een hele bekende manier van vissen. Het zijn echte struiners, zoals Luuk dat noemt. Maar effectief is het zeker, want ook dit jaar hebben ze aardig wat vis op de kant gekregen. Ik heb hun methodiek even geprobeerd, maar kwam snel tot de ontdekking dat ik daar veel te lui voor ben.

Dag 1 was ondanks het weer een perfecte visdag. Onze groep werd opgesplitst in tweeën. De Groningers gingen hun gang, en de rest werd naar een magistraal mooi watertje gebracht. De ene kant van het water was dichtbegroeid met bomen en riet, en de andere kant was een weiland. Gewoon perfect. We hebben dan ook de hele voormiddag hier gevist. En ook de nodige snoeken gevangen. Ik had helaas niet gezien dat er koeien en stieren in de wei liepen. Ik ben nogal een bangerd wat dat betreft. Onder toeziend oog en bescherming van Sjouke ben ik het weiland weer uitgeraakt. Rond twaalven zijn we weer bijeen gekomen om te lunchen. De Groningers wilden echter geen zuivere vistijd verloren laten gaan en terwijl wij onze boterhammen opaten, bleven zij vrolijk doorvissen. Na de lunch hebben we nog een tweetal wateren bezocht, maar die konden het water van voor de middag niet meer evenaren.

Dag 2 was niet echt een succesdag wat betreft de vangst. Wellicht dat het omslaan van het weer er iets mee te maken had. Verschillende hele mooie wateren bezocht, maar succes bleef uit. Wat overigens niets af deed aan het plezier dat ik had die dag.

Verder wil ik u niet onthouden wat sommigen onder ons er wel allemaal niet over hebben om hun PaKo’s niet kwijt te raken. Errit raakte met zijn Pako LS vast in een boomtak die enkele meters boven het water uitstak. Ieder ander zou de lepel gewoon als verloren beschouwen. Maar dit drietal niet.

Terwijl Errit zijn best doet de lijn (en dus ook de tak) naar zich toe te trekken klimt Sjouke in de boom. Maar ook hij kan niet bij de lepel geraken. Hij probeert van alles maar het wil gewoon niet lukken.

Dat was het dan, denk je. We hebben alles uit de kast gehaald, maar het zat er gewoon niet in. Take it like a man en koop een nieuwe lepel. Maar er mensen die nog verder gaan. Gerrit riskeert zijn eigen, overigens goede, kunstaas om de lepel te redden. Hij gooit zijn kunstaas aan het uiteinde om de tak van de lepel om hem zo wat dichter bij de kant te krijgen. Erg riskant, want ook zijn kunstaas kan vast komen te zitten. Dat gebeurd dan ook even. Maar hij krijgt hem uiteindelijk toch weer los. De tak is dan nog steeds geen millimeter dichter bij de kant, en Sjouke zit nog immer in de boom.

Dit gaat zo een tijdje door, en uiteindelijk word hun vastberadenheid toch beloond. De lepel komt los. Vraag me niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben. Ik weet het niet. Volgens mij weten ze het zelf niet. Maar de lepel was in ieder geval gered. Wel erg jammer dat ze niet dezelfde vastberadenheid toonden toen ik op dag 1 drie PaKo’s vast gooide in de bomen. Die hangen nog steeds een veel te vroege kerstversiering te zijn. Maar ik took it like a man en kocht maar gelijk een hele partij nieuwe.

Ja ook dat was weer perfect geregeld. Hans had een mooie winkel ingericht, waar je van alles tegen hele scherpe prijzen kon kopen. Zo ook mijn PaKo’s. Daar was ik dus wel blij mee.

De rest van het avondprogramma was ook heel leuk en zeer leerzaam. Mooie presentaties en vooral de presentatie over de (oude)rijn vond ik erg goed. Ik woon er namelijk kort bij en vindt het een geweldig water om in te vissen. Dus de informatie was zeer welkom. Ook erg leuk dat een vertegenwoordiger van Shimano bereid was om informatie te geven over de Shimano producten. En ook vond ik het erg genereus dat hij voor een ieder een pet en een Rapala kunstaas had mee gebracht. Dat mag van mij elk jaar wel.

Maar de andere presentaties waren ook geweldig. En dat ik nu eindelijk DE Paul Korver mocht leren kennen vond ik ook wel tof. Ik vond het erg leuk dat hij er bij was en heb weer veel van hem geleerd. Het zou erg leuk zijn als Paul er volgend jaar ook weer bij zou kunnen zijn. Misschien dat we dan eens samen kunnen vissen? Als laatste moet ik toch nog even opmerken dat Caty en Mieke ook dit jaar weer voortreffelijk alle baractiviteiten voor elkaar hadden. Petje af.

Allemaal lovende woorden. Was er dan helemaal geen negatief punt te noemen. Nee, geen enkel punt. Het was gewoonweg een geweldig leerzaam, gezellig en visrijk weekend. Ik heb me in ieder geval zeer goed vermaakt. Ik heb me wel 1 doel voor de toekomst gesteld. Dat is, dat ik ooit nog een keer alleen op de bokaal wil komen. En dat gaat me zeker nog lukken.

En nu ben ik aan het einde gekomen van mijn (toch niet zo korte) relaas. Hopelijk tot volgend jaar allemaal.

Gr. Henk Roos

——————————————————————————————————————-

Hallo visvrienden!!!

Het snoekweekend van 2002 hebben wij weer ervaren als een leuk, gezellig en leerzaam weekend!

De een vangt misschien wel meer dan de ander maar wat wij vinden en dit jaar ook duidelijk ervaren hebben is dat hetgeen wat er gevangen wordt, een aandeel van de groep is, sommige mensen staan eerst 10 minuten op een plek te gooien en gaan weer, en dan komt de volgende en vangt meteen een snoek. Dan is de snoek niet alleen door de man gevangen die hem aan de haak heeft, maar is er ook een groot aandeel voor de groep.

De groep waarin wij dit jaar zaten hebben wij dus als zeer gezellig ervaren, alle vissers in de groep waren zeer fanatiek, en ook wel in voor een lolletje wat er natuurlijk ook bij behoort!!!

De organisatie van dit jaar was ook tip top in orde, complimenten voor de kok.

Zoals dus al eerder gezegd hebben wij het Dirk de Boer weekend ook dit jaar weer heel erg leuk gevonden, en wij willen de winnaars van dit weekend in het speciaal bedanken voor het rijden, en het losgooien van een aantal snoeken, en dan weten jullie vast en zeker wat wij bedoelen!!!

zeer zeker tot volgend jaar

visgroeten:

De Brabanders

Arian en Johan Heeren

————————————————————————————————————————-

Een snoekweekend op zeilschool Pean nabij het dorpje Nes te Friesland.dd 5 en 6 oktober 2002. Organisatie Poask Hengelsport.

Laat ik eens beginnen met een samenvatting.

Een bijzonder gezellig weekend met goed eten, veel bier, prima mensen, een perfecte organisatie, een zeiknatte zaterag met minimale snoekvangsten. Ook even niet vergeten te zeggen dat de locatie een ruime voldoende scoort voor zowel slaap als douche accomodatie. Maaltijden en presentaties in de avonden geef ik ook een dikke voldoende.

Bovenal nog een extra compliment voor de beide dames De Boer, t.w. Caty en Mieke, welke op onnavolgbare wijze de bar tot in de kleine uurtjes full speed aan de praat hielden. En dit alles met een biet aflatende vriendelijk woord en begeleidende charmante glimlach. En dan ook nog een’s ‘smorgens weer zeerv roeg aan de bak voor koffie en ontbijt activiteiten. Dit is grote klasse dames. Enne… Geef ook even een pluim aan de mensen welke op de achtergrond in de keuken een prima job hebben neergezet.

Dan nu de specifieke snoekvis verrichtingen. Wij als zijnde de ploeg “Zeeland” hadden voor deze twe dagen als visgids Cock toegwezen gekregen. Cock met COC, een prima begeleider met schoenmaat 48 en evenredig bijpassende maat handen. (Ik kan me zo voorstellen dat in Cocks kolenschoppen een dikke meter snoek virtueel wegschompelt tot het formaat haring.)

Zoals gezegd de zaterdag viel niet mee. Vel regen maar daar waren we goed op gekleed. Op het gezicht schitterende snoeksloten en vaarten welke aangedaan werden maar het leek wel of de snoeken zojuist de indringende cursus, hoe negeer ik kunstaas achter de rug hadden met een perfecte opvolging van het daarin geleerde. Ook ondergetelende welke regelmatig met dood aas aan de gang was wist tenslotte 2 aanbeten van zijn dag niet te verzilveren. De warme douche gevolgd door een prima maaltijd maken dan veel goed. Wat is er daarna gezelliger dan een groep mannen aan het bier wiens snoek verhalen in de loop van de avond oparallel gaan lopen met het percentage alcohol in het bloed. De volgende dan dan weer vroge op. Veel regen en wind maar dat klaart in de loop van de ochtend gelukkig behoorlijk op en er komt zowaar een zonnetje bij kijken. We vissen in een schitterend natuurgebied nabij Wolvega en de vangsten zijn hoewel niet echt geweldig toch duidelijk beter dan de voorgaande dag. Om 1 uur in de middag houdt ons gezelschap het voor gezien. De gemiddelde leeftijd damen met de korte nachtrust eisen hier hun tol.

Deze zondag wordt tenslotte afgesloten met het uitreiken van de Dirk de Boer bokaal.

Een aardig aspect hiervan is dat de jury nu eens niet de criteria hanteert zoals ;wie ving het meeste of de grootste snoek maar , wat was het meest opmerkelijke aan iemand met betrekking tot de snoekvis verrichtingen. De meer psychologische of zo u wilt opvoedkundige afweging dus. De bokaal, per traditie uitgereikt door de echtgenote van wijlen Dirk,, kwam tenslotte terecht bij een duo snoekvissers welke zich gedurende het weekend hadden gemanifesteerd als een zogenaamd linker/rechter hand koppel. De een kon de snoek namelijk niet vangen maar durfde deze wel te onthaken terwijl de ander ze wel kon vangen maar niet durfde onthaken hetgeen dan ook bijgeval prompt door de eerst genoemde werd gedaan.

Tenslotte,…

Ga nooit naar zo,n weekend toe met hoog gespannen “vangstverwachtingen”,want die komen zelden of nooit uit. Wil je echter een brok gezelligheid en een prima sfeer beleving met gelijkgestemden en daarnaast een lekkere pot goed struinend vissen in het mooie Friese landschap , dan is het Poask visweekend een aanrader. Ik hoop er in ieder geval bij leven en welzijn volgend jaar weer bij te zijn.

Rien Faasse te Castricum

Hierna volgen een aantal ongeredigeerde stukken van deelnemers aan het Dirk de Boer weekend. Als eerste is Henk Roos aan het woord. Hij won dit jaar samen met zijn broer de Dirk de Boer Bokaal!

De totale groep deelnemers en begeleiders van het DDBBW 2001 (foto M. Pietersma )

Een leermoment van onschatbare waarde

Zo zie ik mijn deelname aan het Dirk De Boer Bokaal Weekend 2001. Als beginnend en zeer onervaren roofvisser heb ik me samen met mijn broer John al zeer vroeg opgegeven voor het DDBBW. Vandaar dat ik me ook al lang verheugde op bovengenoemd weekend. Omdat het voor ons de eerste keer was hadden we geen idee wat ons te wachten stond.

Bij aankomst werd ons al gauw duidelijk dat we ons op een unieke locatie bevonden. Alles was keurig in orde en goed geregeld. Ook wil ik nog even wat kwijt over de geserveerde maaltijden. Ik ben zelf zes jaar als restaurantkok werkzaam geweest bij diverse restaurants. En ben derhalve zeer kritisch en niet snel tevreden wat betreft voeding. Echter de maaltijden die we voorgeschoteld kregen waren van zeer grote kwaliteit en smaak. Mijn complimenten.

Ook de bardienst was zeer goed ingevuld. Cathy heeft met ondersteuning van Mieke de avonden tussen en na het avondprogramma tot een succes gemaakt.

Al met al was het dus zeer goed toeven op zeilschool Pean.

De lezingen die gegeven werden waren zeer interessant en uiterst leerzaam. Ook de workshop zelf spinners maken vond ik een geweldig succes. Ik heb daar namelijk een Poask 4 spinner zelf mogen maken. En onder de noemer “wat je maakt mag je houden” heb ik de dag daarop een snoek aan mijn zelfgemaakte spinner gevangen.

Dit was een ongelofelijk mooie en unieke ervaring (bedankt Sjouke).

Het vissen samen met onze visgids (Hans de Boer) heeft op mij een onvergetelijk diepe indruk gemaakt. Zoals ik eerder al aanhaalde ben ik een zeer onervaren roofvisser en moest dus enorm begeleid worden. Als ik vertel dat ik begonnen ben met het leren werpen dan begrijpen jullie hoe onervaren ik was. Maar dankzij de enorme ervaring en zeer goede en professionele begeleiding van Hans kon ik de techniek van het werpen redelijk onder de knie krijgen. En dan maar blijven oefenen.

Uiteraard leer je roofvissen niet in 2 dagen, maar ik heb nu een goede degelijke basis, waar ik verder op kan borduren. Ik heb tijdens het weekend heel veel geleerd en ben daar enorm dankbaar voor.

Wat ik ook als zeer prettig ervaren heb is het feit dat je met zoveel mensen die dezelfde passie delen eens fijn in een ongedwongen sfeer kon praten. Ook hier heb ik weer zeer veel van opgestoken.

Het is dan ook onnodig om te zeggen dat de hele gebeurtenis mijn verwachtingen ver te boven zijn gegaan. Petje af voor de organisatie en begeleiding. Voor mij was het een unieke ervaring die waarschijnlijk heel erg lang niet overtroffen gaat worden.

Met als absolute hoogtepunt het winnen van de Dirk De Boer Bokaal. Het is voor de meest ervaren roofvisser een hele grote eer deze bokaal te winnen. U begrijpt dat het voor mij een complete verassing was dat mijn broer en ik de eer hadden de bokaal dit jaar in ontvangst te mogen nemen. Als absolute beginneling in de roofvisserij had ik er helemaal niet op gerekend dat ik ook maar in aanmerking zou komen voor deze uiterst prestigieuze prijs.

John en ik zijn hier dan ook heel trots op en maken nu al geregeld ruzie wie de bokaal in huis mag houden. Ik denk echter toch dat ik deze ruzie ga winnen!?! John zal het dus met een fotootje moeten doen.

Als laatste wil ik middels deze weg iedereen bedanken die er aan toe heeft bijgedragen het weekend tot een succes te maken. En daar bedoel ik niet alleen Poask en alle begeleiders mee.

Ook bedoel ik dan de overige deelnemers. Van hen heb ik namelijk ook heel wat mogen leren.

Bedankt.

Henk Roos

————————————————————————————————————————

Verslag Viskamp 6 en 7 oktober door Bobby Broersma

Als teamlid van het beroemde c.q. beruchte team Groningen hadden we de hele vrijdag al staan vissen. Het team Groningen kan het best omschreven worden als een fanatiek aantal vissers die grote afstanden afleggen om de snoek te zoeken. Verder zijn het geen groot alcoholische gebruikers en over het algemeen geen echte nachtbrakers.

Na onze succesvolle visdag konden we vrij eenvoudig het Pean vinden. Bij binnenkomst viel meteen de prima entourage op en de bijzondere leuke Shimano stand. Na een korte hernieuwde kennismaking met een groot aantal bekenden en een aantal dienstmededelingen konden wij een prima maaltijd nuttigen. Deze avond hebben wij ons prima vermaakt met de aangeboden presentaties van Hans en Cock en hebben we diverse stukken kunstaas aangeschaft.

Wat op dit gebied door mij als extraatje werd ervaren waren de nieuwe Poask kleuren voor de PAKO en de Debo. Het aanstellen van een aantal testvissers is ook een goed idee al was dit vrij beperkt.

Na een bijzonder korte nachtrust, ik moest toch wel even wennen aan het bed, gingen we zaterdag vol goede moed naar Hoornsterzwaag.

We hadden Mieke als begeleid(ij)dster die al moe werd van de gedachte dat ze die altijd lopende Groningers moest gaan volgen. De stek beviel prima en er werd door de diverse vissers een behoorlijk aantal snoeken gevangen. Op een gegeven ogenblik schreeuwde mijn broer (Rudie) en hij had het idee een zeer grote snoek te hebben gehaakt. Ook de plaatselijke bewoner kwam opgewonden naar buiten met de mededeling dat zich op die plek wel een zeer grote snoek bevond. Helaas, helaas, deze snoek die zeer agressief aanbeet was vast gaan zitten in de begroeiing en gaf zo het idee veel groter te zijn dan dat ze (hij) werkelijk was. Na een behoorlijke dril kwam er een snoek van 65 cm boven die volgens de bewoner het best bij zijn ogen gepakt moest worden om uit het water te worden getild. Met een wat agressieve stemverheffing heb ik hem verteld dat dit een van slechtste methodes was.

Al met al een prima morgen beleefd en nog een aantal leuke foto’s gemaakt van de gezamenlijke hengels die even bont waren als het gezelschap zelf. Het resultaat van deze ochtend 16 snoeken en een behoorlijk aantal baarzen.

’s Middags naar het Skar nabij Rottum geweest. Ook dit was een hele belevenis echter ook in negatieve zin. Door het mooie weer en het vele water stikte het er van de neefjes. Na een uur vissen begonnen deze kleine etters als wilden te prikken en zat ik in no time onder de bloedvlekken en bulten. Dit was echt bar en boos of beter Skar en boos.

De snoek was absoluut niet thuis al wist Maarten aan zijn Pako een doublet te vangen. Een snoek met een levende kleine soortgenoot nog in zijn bek. Beide zijn overigens gescheiden teruggezet. Al krabbend en bloedend weer naar Pean gegaan waar Mieke gelukkig een middeltje had voor de jeuk.

Na de prima maaltijd volgde er een goede presentatie van Sjouke en was er een mogelijkheid om zelf wat spinners in elkaar te zetten. Die avond ben ik op tijd gaan slapen zodat ik de schade weer wat kon inlopen.

’s Zondag gevist in een natuurgebied nabij de Oude Lamer. Deze dag was wat minder dan de vorige hetgeen waarschijnlijk te wijten was aan de lage waterstand en omdat er een groep zaterdags had gevist.

Toch was er deze dag weer iets bijzonders te melden. Bij een duiker was bekend dat er een snoek moest liggen. Martin als echte Groninger in een drafje er naar toe maar helaas geen grote snoek. Ook een groot aantal andere vissers probeerden hun geluk maar noppes. Na al deze mislukte pogingen (minstens 300-500 worpen) kwam Fedde nog maar eens even langs. Het meest onmogelijke gebeurde, na twee worpen met een debo met kikkerimitatie werd er een fraaie snoek gehaakt. Zo als altijd ging het bekende Groningse gezegde weer eens op: De domste boeren de grootste aardappelen. Zelf ving ik die dag nog behoorlijk en ving ik tevens mijn grootste snoek. (74 cm aan de nieuwe Debo in Poask kleuren) Al met al kwamen de vangsten voor onze groep uit op negen snoeken en een aantal baarzen. We hadden echter een prima dag met goed weer en een mooie omgeving. Na onze belevenissen op tijd vertrokken naar Pean waar we nog een lekkere maaltijd kregen.

Ja, en dan begint de bloeddruk te stijgen, wie o wie mag dit jaar de Dirk de Boer bokaal ontvangen. Dit jaar mochten twee beginners de ere bokaal ontvangen, uit handen van mevrouw de Boer en ik moet zeggen op deze wijze is de bokaal ook een echte aanmoedigingsprijs.

Heren nog veel plezier met de beker.

Visgroet,

Bobby Broersma.

Oant Sien in het Friske lan en de complimenten voor alle begeleid(st)ers.

————————————————————————————————————————-

Vlieland, 12 Oktober 2001

Aan de crew van Poask,

Na alles verwerkt te hebben en enkele reacties gelezen te hebben, eindelijk de moed en zin om onze visie op het dddb-weekend te geven. Allereerst onze complimenten voor het, in alle opzichten, keurig verzorgde visweekend. Van de mailing, het programma, de ontvangst, de catering, de lezingen en de visstekken, het was dik voor elkaar.

In tegenstelling tot onze ” visvrienden” de Groningers zijn enkelen van ons wel grootgebruikers en echte nachtbrakers.

Echter wij vinden dat wij dit heel goed kunnen combineren met het vissen overdag. Ook wij zijn vrijdagmorgen vroeg, om 7.00 uur vertrokken vanaf Vlieland. Hier en daar nog wat vis- inkopen gedaan, zo ook in Grouw bij de visboer een portie kibbeling gegeten. Hadden we toch al vis het weekend.

In de buurt van de Veenhoop nog een paar uur gevist, niet intensief natuurlijk, omdat we misschien hier nog wel eens zouden kunnen vissen het weekend met een groep. ( misschien kunnen hier duidelijke afspraken over worden gemaakt, niet vantevoren de zg. last- minute slootjes alvast leegvissen op vrijdag ?) Toch nog 3 snoeken gevangen.

Om een uur of half vijf richting de Pean gereden, alwaar wij al vissende op de brug, Cock al tegenkwamen. ( moest 2 jongens van de trein halen) Na een warm en emotioneel onthaal een lekker biertje gedronken aan de gezellige bar van de Pean, tussendoor ook nog lekker gegeten en een mooie lezing van Hans aangehoord. Toen we wakker werden was het inmiddels tegen elven. Het eten was, zoals onze kok ook al schrijft, voortreffelijk van smaak. Wij vonden het echter alleen wat weinig, misschien dat dit verholpen kan worden.

Wij hebben genoten van de harmonie pinnen de gehele visploeg en met name van onze ploeggenoten Errit en Gerrit. (hoe bedenk je het? ) Jammer alleen dat ze niet konden vissen.

Nog even iets over de bediening, de zus van Hans, Mieke en zijn dochter Caty ( lees: Keetie ), hebben voortreffelijk hun best gedaan. De warme hapjes ’s avonds gingen erin als koek, het tappen komt vanzelf Caty.

Al met al voor herhaling vatbaar en wij zijn er zeker weer bij volgend jaar.

Groeten van Vlieland, Hans, Willem, Floris en mij.

————————————————————————————————————————

Het was voor mij het eerste ddbb weekend en wist dan ook niet precies wat ik ervan kon verwachten. Dus veel hengels en nog meer kunstaas mee, je weet immers maar nooit in wat voor water je komt te vissen. De vrijdag werd gevuld met het
vissen op drie verschillende locaties in Friesland alvorens we ons zouden melden in t’Pean. Lekker gevangen die dag met de groep uit Groningen. Tevreden kwamen we dan ook aan op de mooie locatie waar we de rest van het weekend zouden verblijven. t’Pean, welgelegen aan het Pikmeer, in een mooi gedeelte van de provincie Friesland. De accommodatie is van een hoog niveau en de maaltijden uitstekend. Noem hierbij nog de thermoskan koffie die elke morgen voor je klaar staat en je hebt alles voor een perfect weekend. De avonden worden gevuld door dia’s, lezingen en workshops. De zaterdag en zondag bevissen we drie verschillende gebieden waarbij het water bestaat uit ondiepe smalle sloten en vaarten. Mede omdat de groep Groningen uit ervaren roofvissers bestaat wordt het gehele weekend goed gevangen. Helaas geen meter, maar aan het lichte materiaal geven de snoeken met een gemiddelde lengte van 60 cm toch aardig strijd. In het algemeen werd er gekozen voor kleine plugjes, onverwaarde
spinners en de Pako S. Deze laatste bleek zo’n succes te zijn dat er op de avonden vele van verkocht werden. Volkomen terecht overigens. Elke serieuze roofvisser in de polder kan niet om de S heen. Wil ik verder alle deelnemers en niet te vergeten de begeleiders van Poask alsmede het personeel van t’Pean hartelijk bedanken voor het fantastische weekend. Voor het volgende ddbb weekend hoeft er niets veranderd te worden. Ik kan dan ook wel zeggen tot volgend jaar.

Klaas-Jan Zuidema

Vandaag heb ik mijn weblog bijgewerkt met oude berichten waarbij ik inmiddels terug in de tijd ben tot 2002. Als u geabonneerd bent op de feed heeft u dus veel berichten binnengekregen. Dit heeft niets met een virus of iets dergelijks te maken. Met vriendelijke groeten,

Hans

Na erg veel gedaan te hebben in ons nieuwe huis kwam het telefoontje van Paul Korver als geroepen. Even helemaal eruit. Lekker een dagje vissen in Noord-Holland. Ik had met Paul afgesproken om 08.00 uur en tegen die tijd kwam Paul er dan ook achter dat het rond die tijd, in deze tijd van het jaar, nog erg donker is. In ieder geval waren we op tijd bij het water. Het werd een koude visdag. (Het lijkt wel of ik er steeds slechter tegen kan) Wie verwacht in deze tijd van het jaar een topdag te beleven komt echter bedrogen uit en bij ons was dat ook zo. Toch was er zo nu en dan wat activiteit. Paul loste nog een snoek en even later was het mijn beurt. Deze mochten we wel vangen maar was niet van een groot formaat. Later op de middag dacht ik nog wel even de snoekbaars van mijn leven te vangen. Een mooie beuk, een vis die naar beneden wil en een lekker beukend gevoel op mijn hengel wezen ook in die richting. Het bleek echter een karper te zijn die mijn Pako S FT voor een lekker hapje aangezien had. Het was ons beiden nog nooit overkomen. Het maakte de visdag tot een geslaagd geheel.