Jaar: 2007

De vislucht van gisteren was nog niet van mijn handen of ik ben alweer op het water. Het is vandaag Vaderdag dus dan kan je eens op je strepen gaan staan! Bij mij was het wel even andersom want het was mijn vrouw Caty die voorstelde om na de middag even een paar uurtjes te gaan vissen. Het was niet tegen dovemansoren gezegd en om even over enen gleed de boot van de trailer. We besloten het water in en om Mantgum uit te kammen. Je kunt dan wel weer de halve Swette af vliegen maar zoals ik gisteren ook al vermelde gaat dat ten koste van vistijd. Dus Timber Tigers overboord en slepen met die pluggen. Ik was als eerste aan de beurt en een mooie snoekbaars van 62 cm poseerde werkelijk als een waar fotomodel. Daarna bleef het lange tijd wat rustiger. We sloten even met nieuwe jerkbaits te gaan werpen. Vanuit het midden naar de oeverzone. Het duurde geen vijf minuten of het was raak bij Caty, die een mooie 76 cm snoek wist te haken. Maar daarna bleef het weer stil. Na een goed half uur besloten we weer te gaan slepen. Ik voer de boot over de stek waar Caty daarvoor al die andere snoek had gevangen en het was wederom raak. Even dacht ik aan dezelfde snoek maar 85 cm is toch een ander geval. Na de fotosessie verdween ook deze dame weer onder de waterspiegel. Tegen vieren besloten we er mee te stoppen. De barbecue lonkte. Op de weg terug heeft Caty nog even een heel grote vis aan de hengel, maar deze weet zich te bevrijden. Kortom 2 snoeken en een snoekbaars.

Hoewel ik, helaas nog, niet de bezitter ben van een MARCRAFT, was ik vandaag toch op uitnodiging van Henk op de MARCRAFT bezitters jaarlijkse visdag op het Eiland van Maurik. Het werd een hele dag. ’s Morgens om half zes ging het wekkertje en om zes uur waren Henk en ik op weg vanuit Friesland. Onderweg werden we nog ingehaald door het organiserend duo dat schijnbaar ontheffing had voor de maximale snelheid die men met een boot achter de auto wettelijk gezien heeft. Maar ook zij kwamen, net als wij om een uur of negen aan op de plaats van bestemming. Een tiental “bezitter’ had zich ingeschreven voor deze visdag die bestond uit een het vissen van een pseudo wedstrijd. Om tien uur had iedereen zijn koffie op en begon het vissen. Veel motorgeweld werd ten toon gespreid om allereerst de vaareigenschappen van de MARCRAFTS te demonstreren maar ook om als eerste bij de stekken te zijn. “Verloren vistijd” besloten Henk en ik en wij begonnen onmiddellijk te slepen met Timber Tigers. Nooit hadden wij hier gevist maar het stromende water verderop had ons doen besluiten voor deze pluggen te kiezen. En niet zonder resultaat zou later blijken. In het stromende water vingen Henk en ik op gezette tijden zo nu en dan een visje. Allemaal moesten ze op de foto met de vanger, MARCRAFT PET, een gemeten lengte. Verder diende alles geregistreerd te worden. Tegen vier uur verzamelden alle boten weer bij de trailerhelling en werden de boten weer uit het water gehaald. Vervolgens was het verzamelen in het pannenkoekenhuis en konden we onder het genot van een maaltijd, van de resultaten van deze dag kennis nemen. In totaal werden er 40 vissen gevangen. Grootste drie snoeken 111, 98 (Steef Meijers) en 95 centimeter (Henk Roos). Grootste snoekbaarzen 60 en 57 cm. Verder veel ondermaatse snoeken en een enkele baars. Kortom een mooie visdag die werd afgesloten met een maaltijd van pannenkoeken. Om even voor tien uur rijden we Mantgum weer binnen. Ik heb onderweg liggen “powernappen”. Dat schijnt heel gezond te zijn volgens Henk? Volgens mij gaan de jaren gewoon tellen.

foto’s Henk Roos!

28 mei 2007

Het zal toch niet zo zijn dat ik niet meer aan vissen toe kom, is de gedachte die bij mij opkomt als ik de pagina met vangsten weer eens wil gaan bijwerken. Wat een belachelijke tijd is er voorbij gegaan sinds ik de laatste keer gevist heb. Maar het is niet zo dat die tijd doelloos voorbij is gegaan. Nee, op de beginpagina heeft u al kunnen zien dat de Pearlbaits inmiddels in Nederland zijn en daartoe diende het nodige werk verzet te worden. Tussendoor heb ik een aantal keren op karper gevist maar daarvan geen verslaglegging gedaan. En mijn afspraak voor het 26e mei met Fred moest is zelfs verzetten naar een andere nog onbekende datum want, op de dag dat de roofvisserij op snoekbaars weer officieel van start mocht gaan stond ik, Pearlbaits aan te prijzen bij diverse winkeliers in het Noorden van het land. Vandaag vond ik echter de tijd om die Jerks van Pearlbaits eens zelf door het water te trekken. Helaas niet een gehele dag maar slechts een klein deel. Toch genoeg om even twee snoeken te vangen waarmee de vangstkracht van het aas weer is aangetoond. Ik kon er niets aan doen, ik was echt op snoekbaars aan het vissen en heb de snoeken na een vermanend “FOEI”, ook onmiddellijk weer teruggezet.

23 feb 2007

Op de dag dat mijn zuster haar verjaardag viert leek het mijn zwager en mij wel leuk om toch even de visite te ontvluchten en een paar uurtjes met wat kunstaasjes in de vorm van Pako lepels en Poask spinners te gaan lopen smijten. Gelukkig kunnen we dat hier te voet af. Net achter mijn woning kon het smijten beginnen. Mijn twee honden zorgden voor de rugdekking zodat we ontspannen konden vissen. Op het eerste stuk, waar ik toch hoopvol naar toe toog, bleven de aanbeten uit. Door naar het smallere stuk waar ik vorige week, in een verloren uurtje, nog een snoekje van een 60 centimeter had gevangen. Misschien deed die het wel weer. Op de beoogde plaats kreeg ik inderdaad een aanbeet. Maar zeker geen zestiger. Ik vroeg Cock of hij een camera bij zich had. “Alleen op mijn telefoon” klonk het antwoord. Ik gaf de hengel aan Cock en zette een looppas in om even de camera thuis op te halen. Na drie minuten was ik terug en konden we een aantal foto’s schieten. Vroeg ik me een aantal weken geleden nog af of de snoeken misschien al aan het paaien waren, dat mag deze foto daarover duidelijkheid brengen. Het meetlint bracht het tot 89 cm. Voorwaar in een klein slootje geen slechte vangst. Cock verwarde het lepelvissen nog even met karperen. Hij voerde spontaan een lepel door een gebroken onderlijn. Even later weer een aanbeet. De spurtende lijn door het water verraadde het vals haken. Een brasem in de rug! Na deze onthaakt te hebben schuif ik een knotwilg door. Weer een aanbeet maar ik haak de vis niet. De kolk aanschouwend baal ik extra want ook dit was geen kleine vis. We vissen en uur zonder enige aanbeet. dan is het de beurt aan Cock maar ook hij weet de aanbeet niet te verzilveren. Jammer! Na een uur geen actie is de concentratie wel eens even ver te zoeken. Ik haak aan het einde van ons traject nog een snoekje dat zich snel weet te bevrijden. Toch een mooie middag met een dikke dame!

Het is even over negen als de boot te water ligt en wij kunnen gaan vissen. Wij zijn lurebuilding Henk en ik. Eigenlijk zou er nog een verslag tussen dit en die van hieronder moeten staan maar helaas moest om gezondheidsredenen Paul en ik onze visafspraak van vorige week verzetten. Hopelijk vissen we nog een keer voor het sluiten van het seizoen. Wel heb ik vorige week nog getracht een afspraak te maken met de oude dame van oudejaarsdag mag die kon ik niet verleiden. Het dikke water en de gure wind van vorige week deden bij binnen het uur besluiten om lekker bij moeder de vrouw voor de kachel te kruipen. Maar dat was vorige week. Dit weekend was het mooi weer. Zeker gisteren maar toen had ik andere bezigheden. We vertrekken vanuit Mantgum en varen over de Mantgummervaart naar de Swette. Zo, voor wie wil weten waar we gevist hebben was dit duidelijk genoeg denk ik. Rechtsaf kiezen we de route richting Sneek. Ervaring leert dat je met deze omstandigheden niet te grote stukken water af moet vissen en ons traject beslaat vandaag een goede 2 kilometer, met daarin enige hotspots. Als aas staat voor mij de Sea Tiger op het lijstje en Henk vist met een vertrouwde Timber Tiger. Na een goed kwartier openbaart de eerste aanbeet zich. Het stemt mij hoopvol. Daarna blijft het echter stil. Erg lang naar mijn mening. Zo lang zelfs dat ik bijna het vertrouwen in het kunnen vangen van een snoek dreig te verliezen. Gelukkig is daar dan Henk. Hangen. Geen dikke snoek maar wel een snoek en ik heb zowaar voor de tweede keer dit jaar een snoek in de handen. Al de andere snoeken hebben schijnbaar afgesproken om de kaken op elkaar te houden want wat we ook proberen, het verleiden van een snoek lukt ons niet meer. De dag was echter prachtig. Droog weer met een zo nu en dan priemend zonnetje, een frisse wind en met je kont in een boot. Wat wil een mens nog meer.