Vandaag was het de laatste mogelijkheid om even te kunnen vissen, als we even naar de toekomst kijken. Volgend weekend dient er een laminaatvloer gelegd te worden en de muren van glasvezel te worden voorzien in het nieuwe huis van mijn moeder. Dat doe je natuurlijk graag maar gaat wel ten koste van vistijd. Het zij zo. Het weekend daarna moet ik geheel vrijwillig met mijn vrouw op vakantie naar een zonnige bestemming binnen de Rijksdelen. Als we daarvan terug komen komt de verhuiswagen voorrijden en vindt de daadwerkelijke verhuizing plaats. Het weekend daarop is de beurs in Utrecht dus december is de eerst volgende keer dat het weer kan. Vandaar dat mijn vrouw en ik vandaag nog even wilden meenemen. Met zijn tweeën deze keer. Hoewel mijn achterbuurman nog wel even stopte, toen hij met zijn boot achter de auto bij mij voor het huis langsreed, om te vragen of ik zin had om me te gaan. Ik moest hem teleurstellen. Ik had al afgesproken met mijn vrouw. Ik mag me dus gelukkig prijzen. Mijn vismaat is mijn eega! Wederom in het eigen dorp de boot te water gelaten en om een uur of tien waren we op de Swette. De pluggen te water en slepen met die dingen. We wilden de route van de vorige weken weer even aan een onderzoek onderwerpen. Caty viste vanzelfsprekend met een Timber Tiger (bestaan er ook nog andere pluggen die vangen dan?) en ik besloot vandaag mijn nieuwe shads te gaan proberen. Nieuwe shads? Ja waarde lezer, nieuwe shads, echte vangers, speciaal onder POASK label gemaakt en in Utrecht hoop ik ze massaal te kunnen presenteren. Toch leek het er even op of ik gruwelijk les ging krijgen van mijn vrouw omdat de eerste vier vissen op haar naam kwamen. Achtereenvolgens ving zij, na natuurlijk eerst een misser te hebben gescoord, een snoek van 73, een snoekbaars van 65 en een snoek van 81. Even voor een brug scoort ze de snoek die we de vorige week gemist hebben. Ook deze snoek brengt het meetlint over de tachtig centimeter als we 84 aflezen. Gelukkig was ik daarna aan de beurt. Nadat de bijhengel even had krom gestaan kwam nu de aanbeet op mijn shad. We voeren onder een brug door en ik attendeerde Caty op een snoek die ik daar zag draaien. Ze kon de kolk nog goed waarnemen. Boven die plaats aangekomen was een mooie dreun op mijn hengel het gevolg. Een snoek van 77 cm kwam aan het oppervlak. Druk foto’s maken natuurlijk want er moet nog wat aan promotie gedaan worden. Na de fotosessie besluiten we de brug nogmaals af te vissen. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#15‘);
//–>http://foto.poask.com/#15Het lijkt op een herhaling maar helaas raak ik deze vis kwijt. Een mooi moment om even wat bouillon naar binnen te gieten. Ik vis dan altijd gewoon door en beman dan drie hengels. Natuurlijk zijn dat de momenten waarop het gebeurd. Een mooie 78 cm snoek stortte zich op de plug van Caty die onmiddellijk moest stoppen met schenken en als de sodemieter de andere hengels uit het bereik van deze vechtende snoek te trekken. Daarna is het even een tijdje stil. We passeren een windmolen en in het gat dat deze malende molen onder water heeft gemalen houdt zich een snoekje van 50 cm op, dat zich vol overgave op mijn shad stort. Wederom foto’s maken. We varen door, eten een broodje, vangen nog een snoek van 60 cm en komen langzamerhand bij de spoorbrug. Daar is het altijd bingo maar nu was het pas 50 meter voorbij de brug raak. Een maatse snoek van 53 cm kwam even aan boord. Even verderop is het wederom Caty die een snoek van 65 weet te verleiden. Door naar het volgende dorp krijg ik een mooie aanbeet. Even voel ik weerstand van een bewegende vis om vervolgens een onderlijn met een gebroken crosslock omhoog te trekken. Dat is !@#$$%^& de tweede crosslock die me dit seizoen in de steek laat. Ik besluit ze voortaan per twee weken te vervangen. Snel een nieuwe crosslock gemonteerd en een nieuwe shad, deze keer met een groene staart in plaats van een rode. Ook daar blijken ze niet vanaf te kunnen blijven want de eerst volgende snoek die zich manifesteert heeft wel zin in dit hapje. Ook deze snoek kan in de categorie bijzondere vangsten aangezien hij praktisch de gehele rugvin mist en u kunt hem daar dan ook terugvinden. Het bruggetje onderdoor levert geen resultaat op en we keren om. De weg terug blijft het stil. Ik verspeel nog wel een tweede shad, monteer een nieuwe grotere shad(20 cm i.p.v. 14 cm) met een stijve onderlijn. We varen nauwelijks 50 meter of een mooie snoek stort zich op deze shad. Omdat de shad eigenlijk te zwaar is voor de hengel waarmee ik vis verspeel ik ook deze vis na een korte drill. Door naar de spoorbrug misschien nu wel? Nee dus, het duurt een kleine tweehonderd meter voor een snoek zich weer meldt. Ook dit exemplaar mag er zijn. De 90 cm snoek zag de plug aan de bijhengel als een lekkere versnapering en geeft ons het nodige plezier. We buigen af naar een zijvaart. Ik wissel van hengel. De bijhengel wordt nu vishengel en mijn spinhengel gaat in het rek. De grote shad is nu goed te vissen. Caty scoort nu weer een snoek. Halverwege het volgende dorp vangt zij een 53 cm exemplaar. Daarna varen we het dorpje in. Een man in zijn tuin zegt dat ze hier wel zitten en we zijn hem nog maar nauwelijks voorbij of een snoek schiet uit de wal. We varen even achteruit en daar is het al raak. Een mooie snoek van 60 cm komt even uit het water met een shad in zijn bek. Vijftig meter verder scoort Caty weer een snoek. Een andere boot met twee vissers vaart vlak voor ons uit. We komen door een lage duiker waar wederom mijn shad gegrepen wordt door een mooie snoek. Na foto’s varen we door en zien dat de persoon in de boot voor ons naar ons gebaard dat we moeten komen. Aangekomen bij die persoon vraagt hij of wij hem kunnen helpen met het landen van een snoek van ongeveer 80 centimeter. Maar natuurlijk! Ik zal het je zelfs goed voordoen, dan kun je nog wat leren. Aangekomen bij de vis zie ik dat het geen tachtiger is maat gewoon een metersnoek! Ik tracht te snoek te landen maar deze weet zich te bevrijden van zijn plug. Een uitbrander verwachtend maak ik mijn excuses maar de man reageert spontaan. “Gelukkig, die is er af.” “Ik wist niet dat ze hier zo groot zaten!” Hij verweet me duidelijk niets en we gingen weer uiteen. Onze visdag zat er bijna op. Aan het einde van de vaart vis ik nog even vertikaal de brug af maar dan besluiten we te stoppen. Vijftien snoeken en een snoekbaars, niet slecht voor vijf uurtjes vissen!