Maand: oktober 2007

Vandaag was het de laatste mogelijkheid om even te kunnen vissen, als we even naar de toekomst kijken. Volgend weekend dient er een laminaatvloer gelegd te worden en de muren van glasvezel te worden voorzien in het nieuwe huis van mijn moeder. Dat doe je natuurlijk graag maar gaat wel ten koste van vistijd. Het zij zo. Het weekend daarna moet ik geheel vrijwillig met mijn vrouw op vakantie naar een zonnige bestemming binnen de Rijksdelen. Als we daarvan terug komen komt de verhuiswagen voorrijden en vindt de daadwerkelijke verhuizing plaats. Het weekend daarop is de beurs in Utrecht dus december is de eerst volgende keer dat het weer kan. Vandaar dat mijn vrouw en ik vandaag nog even wilden meenemen. Met zijn tweeën deze keer. Hoewel mijn achterbuurman nog wel even stopte, toen hij met zijn boot achter de auto bij mij voor het huis langsreed, om te vragen of ik zin had om me te gaan. Ik moest hem teleurstellen. Ik had al afgesproken met mijn vrouw. Ik mag me dus gelukkig prijzen. Mijn vismaat is mijn eega! Wederom in het eigen dorp de boot te water gelaten en om een uur of tien waren we op de Swette. De pluggen te water en slepen met die dingen. We wilden de route van de vorige weken weer even aan een onderzoek onderwerpen. Caty viste vanzelfsprekend met een Timber Tiger (bestaan er ook nog andere pluggen die vangen dan?) en ik besloot vandaag mijn nieuwe shads te gaan proberen. Nieuwe shads? Ja waarde lezer, nieuwe shads, echte vangers, speciaal onder POASK label gemaakt en in Utrecht hoop ik ze massaal te kunnen presenteren. Toch leek het er even op of ik gruwelijk les ging krijgen van mijn vrouw omdat de eerste vier vissen op haar naam kwamen. Achtereenvolgens ving zij, na natuurlijk eerst een misser te hebben gescoord, een snoek van 73, een snoekbaars van 65 en een snoek van 81. Even voor een brug scoort ze de snoek die we de vorige week gemist hebben. Ook deze snoek brengt het meetlint over de tachtig centimeter als we 84 aflezen. Gelukkig was ik daarna aan de beurt. Nadat de bijhengel even had krom gestaan kwam nu de aanbeet op mijn shad. We voeren onder een brug door en ik attendeerde Caty op een snoek die ik daar zag draaien. Ze kon de kolk nog goed waarnemen. Boven die plaats aangekomen was een mooie dreun op mijn hengel het gevolg. Een snoek van 77 cm kwam aan het oppervlak. Druk foto’s maken natuurlijk want er moet nog wat aan promotie gedaan worden. Na de fotosessie besluiten we de brug nogmaals af te vissen. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#15‘);
//–>http://foto.poask.com/#15Het lijkt op een herhaling maar helaas raak ik deze vis kwijt. Een mooi moment om even wat bouillon naar binnen te gieten. Ik vis dan altijd gewoon door en beman dan drie hengels. Natuurlijk zijn dat de momenten waarop het gebeurd. Een mooie 78 cm snoek stortte zich op de plug van Caty die onmiddellijk moest stoppen met schenken en als de sodemieter de andere hengels uit het bereik van deze vechtende snoek te trekken. Daarna is het even een tijdje stil. We passeren een windmolen en in het gat dat deze malende molen onder water heeft gemalen houdt zich een snoekje van 50 cm op, dat zich vol overgave op mijn shad stort. Wederom foto’s maken. We varen door, eten een broodje, vangen nog een snoek van 60 cm en komen langzamerhand bij de spoorbrug. Daar is het altijd bingo maar nu was het pas 50 meter voorbij de brug raak. Een maatse snoek van 53 cm kwam even aan boord. Even verderop is het wederom Caty die een snoek van 65 weet te verleiden. Door naar het volgende dorp krijg ik een mooie aanbeet. Even voel ik weerstand van een bewegende vis om vervolgens een onderlijn met een gebroken crosslock omhoog te trekken. Dat is !@#$$%^& de tweede crosslock die me dit seizoen in de steek laat. Ik besluit ze voortaan per twee weken te vervangen. Snel een nieuwe crosslock gemonteerd en een nieuwe shad, deze keer met een groene staart in plaats van een rode. Ook daar blijken ze niet vanaf te kunnen blijven want de eerst volgende snoek die zich manifesteert heeft wel zin in dit hapje. Ook deze snoek kan in de categorie bijzondere vangsten aangezien hij praktisch de gehele rugvin mist en u kunt hem daar dan ook terugvinden. Het bruggetje onderdoor levert geen resultaat op en we keren om. De weg terug blijft het stil. Ik verspeel nog wel een tweede shad, monteer een nieuwe grotere shad(20 cm i.p.v. 14 cm) met een stijve onderlijn. We varen nauwelijks 50 meter of een mooie snoek stort zich op deze shad. Omdat de shad eigenlijk te zwaar is voor de hengel waarmee ik vis verspeel ik ook deze vis na een korte drill. Door naar de spoorbrug misschien nu wel? Nee dus, het duurt een kleine tweehonderd meter voor een snoek zich weer meldt. Ook dit exemplaar mag er zijn. De 90 cm snoek zag de plug aan de bijhengel als een lekkere versnapering en geeft ons het nodige plezier. We buigen af naar een zijvaart. Ik wissel van hengel. De bijhengel wordt nu vishengel en mijn spinhengel gaat in het rek. De grote shad is nu goed te vissen. Caty scoort nu weer een snoek. Halverwege het volgende dorp vangt zij een 53 cm exemplaar. Daarna varen we het dorpje in. Een man in zijn tuin zegt dat ze hier wel zitten en we zijn hem nog maar nauwelijks voorbij of een snoek schiet uit de wal. We varen even achteruit en daar is het al raak. Een mooie snoek van 60 cm komt even uit het water met een shad in zijn bek. Vijftig meter verder scoort Caty weer een snoek. Een andere boot met twee vissers vaart vlak voor ons uit. We komen door een lage duiker waar wederom mijn shad gegrepen wordt door een mooie snoek. Na foto’s varen we door en zien dat de persoon in de boot voor ons naar ons gebaard dat we moeten komen. Aangekomen bij die persoon vraagt hij of wij hem kunnen helpen met het landen van een snoek van ongeveer 80 centimeter. Maar natuurlijk! Ik zal het je zelfs goed voordoen, dan kun je nog wat leren. Aangekomen bij de vis zie ik dat het geen tachtiger is maat gewoon een metersnoek! Ik tracht te snoek te landen maar deze weet zich te bevrijden van zijn plug. Een uitbrander verwachtend maak ik mijn excuses maar de man reageert spontaan. “Gelukkig, die is er af.” “Ik wist niet dat ze hier zo groot zaten!” Hij verweet me duidelijk niets en we gingen weer uiteen. Onze visdag zat er bijna op. Aan het einde van de vaart vis ik nog even vertikaal de brug af maar dan besluiten we te stoppen. Vijftien snoeken en een snoekbaars, niet slecht voor vijf uurtjes vissen!

Na een week te hebben gewacht konden we dan eindelijk vandaag weer gaan vissen. De weerberichten waren niet al te best, een wind uit het noorden en dan ook nog kans op een buitje. Hopelijk bleef het even droog zodat ik nog wat videobeelden kon schieten. Ik heb helaas nog geen waterdichte kast die mijn videocamera te allen tijde droog houdt, dus moet ik met regen wel een beetje oppassen. Maar de weergoden waren ons goed gezind het eerste deel van de dag. De snoeken wilden echter niet zo mee werken op dit eerste deel van het zelfde water als vorige week en het duurde dan ook een dik uur voor de eerste aanbeet zich manifesteerde. Cock en Mieke, die vandaag ook weer het visteam compleet maakten, hadden ervoor gekozen om sneller door te varen en lieten de Timber Tiger pluggen dan ook gewoon aan de hengels. Wij wilden nog wel eens ons lepelavontuur van vorige week over doen. We raakten elkaar dus een beetje kwijt. Goed die eerste aanbeet wist ik natuurlijk niet te verzilveren zodat de hatelijke nul nog niet was weggepoetst. Gelukkig kreeg ik een kwartier later een herkansing en deze wist ik wel te vangen. Ondertussen waren we bij de spoorbrug aangekomen en daar voeren we Cock en Mieke weer tegemoet. Die hadden inmiddels ook al een snoek gevangen en twee aanbeten gemist. “Het is slecht!”, sprak Cock. Slechts is slechts relatief Cock. Het kan namelijk altijd nog slechter. Dat deze woorden later op de dag betekenisloos bleken konden we toen nog niet vermoeden. We vervolgden onze weg en het was de beurt aan Caty. De beuk op haar hengel deed een mooie snoek vermoeden en de vis die zich vervolgens in het wateroppervlak toonde was zeker 80 centimeter. Maar zeker weten doen we dat niet omdat deze snoek zich even zo snel weer van de lepel ontdeed. “Het gebeurt altijd onverwacht Caty”, sprak ik haar opbeurend toe. Zo onverwacht dat dit tafereel zich een vijftigtal meters verderop herhaalde. Nu was ze getergd en ze zat in opperste concentratie te vissen.

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#10‘);
//–>http://foto.poask.com/#10Binnen twintig meter was het weer raak en nu was zij de baas! Een mooie snoek bracht 75 cm op de meetlat. We voeren verder en daar waar wij de lijnen van doodaasvissers misten waren het Cock en Mieke die de optonics wel af lieten gaan. Wij waren inmiddels bezig met het landen van een bijzondere vangst. Een snoek met een tumor o.i.d. aan het rechteroog. Toch wist ze de lepel prima te pakken en ik heb haar dan ook gewoon teruggezet. Eén voor de categorie bijzondere vangsten Caty. Dat is lang geleden dat daar eens een nieuwe melding in gekomen is. Eigenlijk is dat ook frappant. Iedere visdag is een bijzondere dag maar meestal zijn de snoeken, gewoon snoeken, hoe bijzonder die beesten eigenlijk ook zijn. Toch vang je dan eens in de zoveel tijd een snoek die dan in die bijzondere vangsten categorie kan. Het kon niet op vandaag want Caty haakte haar tweede snoek en ook die kon zo in de eerder genoemde rubriek. Een gebroken snoek. We vissen verder en praten nog even na over de fuik die we onderweg nog vingen. Dan aanvaarden we de terugweg. Cock en Mieke voorop en die weten wederom een mooie snoek te haken. We komen weer bij de spoorbrug. Daar kunnen we geen snoek verleiden. Cock en Mieke zijn inmiddels over geschakeld op de pluggen. Wij lepelen nog even door. De bijhengel dreunt krom in de steun maar de vis schiet los. We besluiten nog even te draaien en dit stuk nog eens te bevissen. Bovendien moet de natuur haar loop hebben en dan ga je even lekker in het riet zitten. Na deze perikelen start ik de benzinemotor en we monteren pluggen. Cock en Mieke kwamen we na de eerste bocht alweer tegen en gezamenlijk trollen we het laatst beoogde traject voor deze dag af. Pluggen aan de hengel en het is Caty die haar derde snoek vangt. Cock en Mieke haken ondertussen ook nog een mooie vis. We hebben hen weer ingehaald als ik Cock hoor roepen: “Een meter!” Snel draaien we de hengels in maar de bijhengel staat bij ons inmiddels ook krom. Zeer snel is dit snoekje van zijn plug ontdaan en full speed varen we naar Mieke en Cock. Cock laat er geen gras over groeien. Hij heeft de lengte van de vis goed ingeschat en weet als geen ander dat Mieke vandaag haar EERSTE METERSNOEK GAAT VANGEN! Hoezo, uitdrillen! Hoezo pienter pike pookje! Bij de eerste de beste gelegenheid heeft hij de snoek in kieuwgreep en handgreep en heeft hij Mieke haar meter binnenboord. We schieten foto’s bij de vleet en genieten intens van dit enorme moment. Een metersnoek vangen is mooi, maar als daar nog drie anderen getuige van zijn is dat vier keer mooi. Trillend op haar benen poseert zuslief met haar snoek. Gefeliciteerd Mieke, je hebt haar verdient. Het plaatje van dit gelukkige paar nog even schieten en dan snel te snoek weer te water. Hier is dan goed te merken dat de snoek niet echt uitgedrild is. Na nauwelijks het water te hebben geraakt groet zij ons met een ferme slag van haar dito staart en verdwijnt ze terug in haar element. Nog even genieten we na maar daarna weer snel door. We komen onder een brug door en even hangt er iets aan de bijhengel. Eenmaal onder de brug door is het wel raak. En fraai exemplaar raast even door de slip van de reel. Ik pak de hengel uit de steun met de intentie die aan mijn vrouw te geven. Op dat moment schiet de plug uit de bek van de snoek. Dit blijkt het laatste actiemoment van deze dag te zijn. We moeten terug. De teller staat op 10 snoeken. Niet zoveel als vorige week maar de 109 cm van Mieke haar eerste metersnoek doet alle aantallen verbleken.

Schitterend weer in het vooruitzicht had me al twee weken erop geattendeerd dat ik moest gaan vissen. Helaas ontbrak me de tijd. Ook dit weekend leek het er even niet van te gaan komen maar gelukkig wel. Ik had samen met mijn vrouw afgesproken eens niet te gaan wandelen maar te gaan vissen. Niet dat dat wandelen niet leuk is hoor maar als ik moet kiezen tussen vissen en wandelen dan gaat mijn voorkeur naar het vissen en schieten de 25 kilometer te voet er bij in. Gelukkig dus vissen. Op vrijdagavond waren we nog samen even op de koffie, zoals dat zo mooi heet, bij zuslief en zwager. Die wilden ook wel mee dus, op zondag morgen tegen tienen gaan twee boten te water in Mantgum en op naar de Swette. Op de Swette aangekomen gingen er eerst een aantal pluggen overboord. Niets nieuws, u kent het wel, timber tigers. Al snel weten we twee snoeken te vangen. Na enige tijd kwam ons beoogde doel in zicht. Een zijsloot van de Swette. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#16‘);
//–>http://foto.poask.com/#16Even de pluggen vervangen door lepels, de elektromotor laten zakken en het feest kon beginnen. Een leuke route die ik laatst ook al een keer bevaren had. Onderweg gebeurde er in eerste instantie weinig. Eenmaal de duiker voorbij melde de eerste snoek zich weer aan de bijhengel. Helaas schoot deze na een korte drill los. Kort daarop stond wederom de bijhengel krom en deze snoek van 65 cm kwam keurig in de boot. Het volgende bruggetje bracht geen resultaat. De kleine vaart leverde ook niet op wat ik in eerste instantie verwachtte. De hoek om en op naar de spoorbrug. het was Caty die een snoek haakte. Tijdens de drill kwamen Mieke en Cock naast ons om foto’s te maken. Een mooi moment om hen even voorop te laten varen. Nauwelijks onderweg dreunde een snoek op mijn lepel. Een meter! Niet te geloven, verwissel je net van voor naar achter gaan ze er achter aan hangen. De meter bleef na meting steken op 92 cm maar dat dondert niet. Een mooie snoek! De spoorbrug onderdoor leverde geen resultaat en de vaart naar het volgende dorp had mij nog nooit een snoek opgeleverd. Toch met Cock en Mieke voorop deze vaart afgevist. Halverwege schoot ik tijdens de lunchpauze van Cock en Miek nog even snel een zijvaart in maar daarin stond nauwelijks water. Terug dus richting spoorbrug. Halverwege snaait een snoek mijn lepel en dendert vervolgens door de slip. Wederom een mooi exemplaar. Na twee forse runs schiet de lepel ineens uit het water. Los, #$@^&*! Jammer maar helaas. Op weg naar de spoorbrug dreunt de bijhengel nog twee keer krom maar even zo snel weer recht. Geen resultaat. Onder de brug mist zuslief nog een snoek en zij maken een extra slag waardoor wij weer voorop komen te liggen. Even later is het weer raak. Een maatse snoek, gevolgd door een tweede. Onze volgboot komt hierdoor weer op kop en ook zij haken een mooie snoek. We trekken weer bij maar van inhalen is geen sprake, Caty vangt weer een snoek en kort daarop ik ook. Vlak voor de volgende brug weet Mieke wederom een snoek te scoren. We nemen de brug even mee maar keren daarna terug op onze route. We raken elkaar een beetje kwijt omdat wij vaak vast zitten. En niet aan vis deze keer. Caty mist een snoek en diezelfde snoek mist mijn lepel net zo. Tweehonderd meter verder gebeurd dit nog een keer. Deze snoek mist mijn lepel zelfs drie keer achtereen. In het wateroppervlak jaagt de vis er fanatiek achteraan maar weet de lepel niet te grijpen. We maken een slagje terug maar nu vindt de vis het wel welletjes. Onderweg door het dorpje worden onze resultaten gevraagd door een oude visser. Die weet ons bovendien te vertellen dat er veel snoeken hier zitten. Goh! We varen de duiker in. De camera snort vrolijk als een mooie snoek zich op mijn lepel stort. Ik moet de gehele duiker door de snoek meeslepen voordat ik haar kan landen. En ook dat gaat niet helemaal goed. Ik pak de snoek achter haar kop en til haar uit het water. (Cock en Mieke lagen hier de wachten en maken mooie foto’s denk ik.) De snoek spartelt en ik laat haar vallen. Gelukkig landt ze in het water en ik trek een lege lepel omhoog. Ik moet even denken aan een dito opname die Paul Korver ooit van zichzelf maakte en spreek hierover nog enige tekst in. We vervolgen onze weg en weten samen nog een drietal snoeken te vangen. Samen dus 14 stuks vandaag. De nodige missers en loslaters meegerekend zouden we de 20 dik gehaald hebben. Maar as is verbrande turf dus daar kopen we niets voor. Wel een prachtige visdag gehad!