Schitterend weer in het vooruitzicht had me al twee weken erop geattendeerd dat ik moest gaan vissen. Helaas ontbrak me de tijd. Ook dit weekend leek het er even niet van te gaan komen maar gelukkig wel. Ik had samen met mijn vrouw afgesproken eens niet te gaan wandelen maar te gaan vissen. Niet dat dat wandelen niet leuk is hoor maar als ik moet kiezen tussen vissen en wandelen dan gaat mijn voorkeur naar het vissen en schieten de 25 kilometer te voet er bij in. Gelukkig dus vissen. Op vrijdagavond waren we nog samen even op de koffie, zoals dat zo mooi heet, bij zuslief en zwager. Die wilden ook wel mee dus, op zondag morgen tegen tienen gaan twee boten te water in Mantgum en op naar de Swette. Op de Swette aangekomen gingen er eerst een aantal pluggen overboord. Niets nieuws, u kent het wel, timber tigers. Al snel weten we twee snoeken te vangen. Na enige tijd kwam ons beoogde doel in zicht. Een zijsloot van de Swette. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#16‘);
//–>http://foto.poask.com/#16Even de pluggen vervangen door lepels, de elektromotor laten zakken en het feest kon beginnen. Een leuke route die ik laatst ook al een keer bevaren had. Onderweg gebeurde er in eerste instantie weinig. Eenmaal de duiker voorbij melde de eerste snoek zich weer aan de bijhengel. Helaas schoot deze na een korte drill los. Kort daarop stond wederom de bijhengel krom en deze snoek van 65 cm kwam keurig in de boot. Het volgende bruggetje bracht geen resultaat. De kleine vaart leverde ook niet op wat ik in eerste instantie verwachtte. De hoek om en op naar de spoorbrug. het was Caty die een snoek haakte. Tijdens de drill kwamen Mieke en Cock naast ons om foto’s te maken. Een mooi moment om hen even voorop te laten varen. Nauwelijks onderweg dreunde een snoek op mijn lepel. Een meter! Niet te geloven, verwissel je net van voor naar achter gaan ze er achter aan hangen. De meter bleef na meting steken op 92 cm maar dat dondert niet. Een mooie snoek! De spoorbrug onderdoor leverde geen resultaat en de vaart naar het volgende dorp had mij nog nooit een snoek opgeleverd. Toch met Cock en Mieke voorop deze vaart afgevist. Halverwege schoot ik tijdens de lunchpauze van Cock en Miek nog even snel een zijvaart in maar daarin stond nauwelijks water. Terug dus richting spoorbrug. Halverwege snaait een snoek mijn lepel en dendert vervolgens door de slip. Wederom een mooi exemplaar. Na twee forse runs schiet de lepel ineens uit het water. Los, #$@^&*! Jammer maar helaas. Op weg naar de spoorbrug dreunt de bijhengel nog twee keer krom maar even zo snel weer recht. Geen resultaat. Onder de brug mist zuslief nog een snoek en zij maken een extra slag waardoor wij weer voorop komen te liggen. Even later is het weer raak. Een maatse snoek, gevolgd door een tweede. Onze volgboot komt hierdoor weer op kop en ook zij haken een mooie snoek. We trekken weer bij maar van inhalen is geen sprake, Caty vangt weer een snoek en kort daarop ik ook. Vlak voor de volgende brug weet Mieke wederom een snoek te scoren. We nemen de brug even mee maar keren daarna terug op onze route. We raken elkaar een beetje kwijt omdat wij vaak vast zitten. En niet aan vis deze keer. Caty mist een snoek en diezelfde snoek mist mijn lepel net zo. Tweehonderd meter verder gebeurd dit nog een keer. Deze snoek mist mijn lepel zelfs drie keer achtereen. In het wateroppervlak jaagt de vis er fanatiek achteraan maar weet de lepel niet te grijpen. We maken een slagje terug maar nu vindt de vis het wel welletjes. Onderweg door het dorpje worden onze resultaten gevraagd door een oude visser. Die weet ons bovendien te vertellen dat er veel snoeken hier zitten. Goh! We varen de duiker in. De camera snort vrolijk als een mooie snoek zich op mijn lepel stort. Ik moet de gehele duiker door de snoek meeslepen voordat ik haar kan landen. En ook dat gaat niet helemaal goed. Ik pak de snoek achter haar kop en til haar uit het water. (Cock en Mieke lagen hier de wachten en maken mooie foto’s denk ik.) De snoek spartelt en ik laat haar vallen. Gelukkig landt ze in het water en ik trek een lege lepel omhoog. Ik moet even denken aan een dito opname die Paul Korver ooit van zichzelf maakte en spreek hierover nog enige tekst in. We vervolgen onze weg en weten samen nog een drietal snoeken te vangen. Samen dus 14 stuks vandaag. De nodige missers en loslaters meegerekend zouden we de 20 dik gehaald hebben. Maar as is verbrande turf dus daar kopen we niets voor. Wel een prachtige visdag gehad!