Categorie: 2006

Wederom gaan Henk en ik vissen deze dag. De weersvooruitzichten zijn dan wel niet denderend maar slecht weer bestaat niet! Slechte kleding, die bestaat wel zoals ik binnen het uur zou merken. Of liever gezegd slecht onderhouden kleding. Mijn wax jas hield me het eerste uur nog een beetje droog maar daarna wel het huilen met de pet op. Behoud door onderhoud, schoot me door het hoofd. Even insmeren die jas dus. Enfin, droog vertrokken met binnen het uur de eerste regen. Een dikke wind wakkerde in de loop van de dag nog verder aan waardoor het weer uiteindelijk wel wat beter werd. Gelukkig vingen we vrij snel achter elkaar een drietal snoeken zodat de zinnen waren verzet en de hatelijke 0 was verdwenen. Henk heeft twee van die bezoekerstellertjes in de boot geïnstalleerd. Hartstikke handig als je wat grotere aantallen vangt maar de teller bleven tijden op drie stuks steken. Na de nodige missers vandaag (5 stuks) en een gevangen baars begon het weer een beetje op te klaren. Zonnetje tussen de wolken door. Meer licht in het water doet altijd wonderen vind ik. De snoeken vonden dat ook. Henk en ik vangen er samen nog 6 stuks bij. Totaal vandaag dus 9 snoeken en een baars. De foto toont een kleine maar dappere snoek die niet bang was voor een Timber Tiger.

Het was eindelijk weer zover, de traditionele visweek in Denemarken. Dit jaar bestond het team slechts uit één boot. In voorgaande jaren hebben we grote successen geboekt in deze weken met soms bijna 200 snoeken. Dat het ook anders kan is ons dit jaar duidelijk geworden. In totaal konden we iedere dag tenminste één snoek vangen. Soms zelfs meer dan één. In de gehele week wisten we elf snoeken aan boord te krijgen en een even groot aantal missers. Voorn en baars was ook niet gemakkelijk te vangen maar in aantallen op momenten redelijk. Totaal 50 voorn en om en nabij de 80 baarzen. Grootste snoek had een lengte van 83 cm. Grootste baars 38. Kortom een mooie visweek in een schitterende omgeving met minder vangsten dan andere jaren maar zeker niet minder fraai. In alle ‘jaren heb ik nog nooit zoveel film geschoten als dit jaar. Een selectie van de foto’s van dit jaar staan in dit fotoboek

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#12‘);
//–>http://foto.poask.com/#12

Je hebt van die dagen dat je ’s avonds moe bent na een dag vissen. Meestal omdat het zitten in een boot en je concentreren op een mogelijke aanbeet je dan uitput. Vandaag zijn we niet moe van een dergelijke inspanning. Vandaag zijn we moe van het vele loop en smijtwerk wat we erop hebben zitten na een dagje ouderwets spinnen in de polder. Struinen, klauteren, knielen, bukken en lopen, menig fitness club zou er jaloers op zijn. Of dergelijke inspanningen dan ook nog wat opleveren? Jazeker!

Cock en ik wisten zes snoeken en een tweetal baarzen te verschalken. En onder de snoeken een mooi exemplaar van 87 cm. Een echte polderknokker die tot op het laatst toe verzet bleef bieden. Een mooie vangst waar we een aantal foto’s van gemaakt hebben. Kijk maar in de vangstgalerij onder foto film en dan de keuze spinners. Kortom een fitte fitness dag!

Het is even na achten als ik de deur achter me dicht trek om twee dingen te doen. De honden moeten uit en ik heb besloten dat met een paar uurtjes spinnen te combineren. Gelukkig kan ik op loopafstand van mijn huis beginnen met vissen dus wat let me om dit te doen. Zeker omdat ik niet de gehele dag de tijd heb om te vissen. Mijn eerste worp wordt onmiddellijk beloont met een aanbeet die ik natuurlijk, niet uitgeslapen en niet verwachtend, mis. Maar vanaf dat moment ben ik natuurlijk haarscherp. Zo scherp dat ik de volgende twee aanbeten mis door overconcentratie. Het duurt tot de vierde aanbeet voor ik mijn eerste snoekje van ongeveer 45 cm vang. Niet lang daarna dienen nummer twee en drie zich aan. Ze hebben net de maat niet maar ik vang snoek. Dan blijft het even een tijdje stil, vervolgens mis ik nog een aanbeet en krijg dan weer een beuk op mijn tandemspinner. Een mooie maatse snoekbaars heeft de GPZ spinner gezien en gegrepen. Na een mooie drill maak ik met mijn telefoon een foto van de vangst. Snoekbaarzen blijven vaak mooi liggen op de hand. De laatste vangst die ik boek is een snoek van in de 60 cm. Als ik een kleine twee uur later mijn huis weer binnenstap realiseer ik me dat ik in een kleine periode een mooi aantal vissen gevangen heb.

Even een lang weekend met mijn vrouw, zus en zwager in Denemarken gevist. Denemarken? Ja maar wat het wee aanging leek het wel zuid Europa. Bladstil, zonovergoten en weinig beweging in het water. Toch maakt de ambiance veel goed dus alle reden op de bijna achthonderd kilometer voor af te leggen. Bovendien wilde ik graag kijken of er in de situatie van bijna drie weken geleden enige verandering gekomen was. Dus de Oma’s gecharterd als oppasdienst, de kinderen geïnstrueerd goed te luisteren, de auto geladen en op woensdagavond vertrokken. Aangekomen op ons adres een traditioneel borreltje gedronken en nog een paar uurtjes (twee om precies te zijn) gepakt om vervolgens te gaan vissen. De watertemperatuur was met twee graden gedaald naar 14 graden. Baars en voorn waren goed te vangen maar de snoekdames gaven ons op de eerset dag slechts één kans. Die werd verzilverd. Op dag twee kregen we wel kansen maar de aanbeten werden onmiddellijk weer losgelaten. Kortom dag twee bracht geen enkele snoek in de boot. Al onze hoop was nu gevestigd op dag drie. Omdat het de avond daarvoor echter erg gezellig was geweest waren we later dan normaal op het water. Het meer bracht ons echter een schitterende aanblik. Gehuld in mist voeren we bijna op de tast naar de stekken. De dag bracht een aantal aanbeten en precies vijf snoeken. De meeste luis was er af maar de beschadigingen zijn er nog steeds. Een zijn foto’s toegevoegd aan het fotoboek van Denemarken van dit jaar.

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#13‘);
//–>http://foto.poask.com/#13

Na even een tijdje noodgedwongen niet gevist te hebben kon het dan vandaag eindelijk weer eens. Vismaat Cock had zich, ondanks het feit dat de klok een uur terug gegaan was, niet verslapen en kwam keurig op tijd voorrijden. We gingen naar een stuk water waar we heel lang niet geweest waren en sinds kort was daar een trailerhelling dus nu scheelde ons dat een heel stuk varen. Aangekomen bij de trailerhelling werden onze plannen gedwarsboomd door een dikke paal voor de trailerhelling. Alleen met een juiste sleutel te verwijderen. Niet beschikbaar dus. Snel bedachten we een alternatief en na weer een kwartier rijden konden we eindelijk de boot te water laten.

Het duurde even maar toen was daar de eerste vis van de dag. Een mooie baars had de timber tiger als een smakelijk hapje getaxeerd en bleef ook plakken. Kort daarop werd de eerste snoek gedrild. Zo ging het tot een uur of twee lekker door. Regelmatig een snoek en regelmatig een baars. Na twee uur zaten ze waarschijnlijk allemaal naar de formule 1 te kijken of zoiets want wij konden ze niet meer vangen. In totaal vingen we vandaag 14 snoeken 9 baarzen en een snoekbaars. Voorwaar geen slechte score. Op drie na hadden alle snoeken de maat. De grootste een centimeter of 80. Een metersnoek vangen zat er voor ons niet in vandaag maar een paar collega vissers hadden dat geluk wel. Na even hulp geboden te hebben met het landen van een ongelukkig gehaakte meter mochten we nog een foto van de vanger maken. Die kon er dus mooi bij op de site. Wie de vanger van de 103 cm metende dame is? Ik weet het niet maar mocht hij zichzelf herkennen of iemand anders dan hoor ik het graag. Dan zal ik de foto’s in vol formaat mailen.

Morgen komen de kunststof kozijnen, dus dan vandaag nog maar even een paar uurtjes vissen. Samen met Cock een aantal oude en nieuwe stekken bezocht en bestookt met spinners en lepels. Het viel niet mee in de stormwind de lepel nauwkeurig te werpen en met een beetje valse wind hangt er zomaar een in een boom. Omdat dat natuurlijk niet te bedoeling kan zijn vertrokken we na een halfuur, één lepel lichter naar een andere stek. Daar wist Cock al snel een snoek te vangen. Zelf kreeg ik wel een aanbeet maar kon deze niet haken. Na weer op een andere stek aangekomen te zijn ving Cock wederom een snoek. Kort daarna was het de beurt aan mij. Twee keer achter elkaar zelfs mocht ik een snoek van een goede 40 cm landen. Veel ruilverkaveling zorgde ervoor dat we weer moesten verkassen. Aangekomen op de nieuwe stek verspeelde ik nog een mooie snoek. Cock ving er nog twee bij waardoor de score op 6 snoeken kwam vandaag. Gezien het tijdsbestek van slechts 5 uurtjes waar er ook nog een flink deel van inde auto werd doorgebracht, geen gekke score.

Na het nodige aftimmerwerk, een vloertje aanpassen, wat lamellen verhangen, tegelzetten, voegen, kitten en nog diverse andere voorkomende werkzaamheden die een verbouwing met zich meebrengt kon ik me vandaag dan met echt belangrijke zaken bezighouden. Om even over achten stopte vismaat Cock voor de deur. Instappen en op naar de trailerhelling. Een heuse slagboom op de trailerhelling staat ons even in de weg maar al snel zijn we op het water. Even gas geven brengt ons in no-time op de Swette en het vissen kan beginnen. Het duurt echter wel een paar uur voor de eerste aanbeet zich manifesteert. De snoek kon echter de verleiding van de Timber Tiger niet weerstaan. De druilerige dag die ons door het KNMI belooft is blijft echter uit. Een heus zonnetje tracht door de bewolking te breken en dat zal dan het sein geweest zijn om eens te gaan bijten. Of kwam het omdat Cock van Rapala Jointed naar Timber Tiger DC-4 Fire Tiger wisselde? Frappant was het wel dat hij in korte tijd twee baarzen en twee snoeken achter elkaar ving na al die tijd daarvoor visloos te zijn gebleven. Op gezette tijden verzilveren we aanbeten. Afwisselend vangen we snoeken als hierbij afgebeeld en zo nu en dan ook een leuke baars. Opvallend is het lage aantal van slecht één misser. Omdat we ook de motor een beetje moeten invaren spurten we nog hele stukken op de weg terug naar huis. Om even over vieren leggen we aan bij de trailerhelling. Zes snoeken en vier baarzen rijker.

Soms heb je een visafspraak die een paar weken vooruit gepland is en soms zelfs een paar maanden maar de visafspraak die ik vandaag heb staat zeker 14 maanden. Het is niet voor niets dat deze afspraak zolang staat en ik heb me er de hele maand november in ieder geval op verheugd. Ik ga namelijk vandaag vissen met mijn oude buurjongen Dick. Hij boekte toevallig vorig jaar op het Dirk de Boer Bokaal weekend wat toen werd afgelast en in het enige contact wat na die afgelasting plaatsvond maakten we de afspraak om te gaan vissen op 25 november 2006. Wat er ook gebeurde deze afspraak moest doorgaan. Omdat mijn boot om dit moment niet geheel inzetbaar is vroeg ik Henk of we gebruik konden maken van zijn boot en natuurlijk was hij ook uitgenodigd. Met zijn drieën in een Marcraft. Om even voor negenen waren we paraat om te gaan.

De Trailerhelling in Mantgum lag op ons te wachten alhoewel een paar collega’s vissers ons in de spreekwoordelijke nek stonden te hijgen. Met vissen moet je nooit haast hebben P en G! (Grapje natuurlijk.) We voeren door de Mantgummerfeart naar de Swette. Daar begon de visserij richting Sneek. Het duurde een klein uurtje voor de eerste vis zich openbaarde aan een heuse Poask, van Debo uit 1995, handgemaakte plug van mijn ouwe heer, die ik speciaal “for old time sake” even van de zolder gehaald heb. Daarna was het voor wat mij betreft ook meteen gebeurd maar de Timber Tiger van Dick bleek gedurende de gehele dag een regelmatig gewilde prooi. Hij ving een viertal snoeken variërend van 50 tot 75 cm in lengte. Hij demonstreerde even hoe het moest en Henk en ik kregen dus “vet” les, zoals dat tegenwoordig heet. Gelukkig wist Henk zijn dag ook nog een persoonlijke glans te geven met een mooie 70 cm snoekbaars. Om een uur of vier hadden we een prachtige dag gehad en konden we door nu terug te varen nog bij licht traileren. Na een kopje koffie, thee voor Dick, en een kleine demonstratie snoekbaars fileren werd het tijd om afscheid te nemen. Met de vervolgafspraak in het achterhoofd, dat wel, want vissen dat doe je het liefste met maten.

Vandaag heb ik afgesproken met Paul Korver. Het is even voor achten als ik mijn auto bij hem voor de deur parkeer. Even wat broodnodige spullen overladen in de auto van Paul en we zijn onderweg naar zijn boot. Om even over negenen zitten we in de boot en start onze visdag. We zijn op bekend water waar in het verleden goede resultaten geboekt zijn maar er gaan toch bijna twee uren voorbij voordat de eerste snoek zich meldt. Het is een 45 cm exemplaar weet Paul goed te schatten.

We hadden er bijna al niet meer op gerekend. Niet dat we ons dan niet vermaken hoor, we hebben meestal gespreksstof genoeg en anders beschikken we beide nog over een flinke voorraad sterke verhalen dus vervelen, nee dat doen we ons niet. Even later weer een snoek. Net de maat maar in ieder geval iets groter. We beperken ons tot een niet al te groot stuk water en vissen dat gericht af. Een derde snoek valt de “special paint” lepel aan en brengt zowaar 33 cm op de meetlat. De beide snoeken die we hierna nog vangen meten 75 cm. Daarna plagen de weergoden ons nog enige tijd met hagel en donder en bliksem. De mooie luchten, het wisselend schijnende zonnetje maken dat echter weer goed. Op een bepaald moment moet de natuur bij mij echt zijn loop hebben. Kramp in de darmen is echt op een bepaald moment genoeg. Ik zoek dekking achter het bruggenhoofd van een spoorbrug. De voorbij fietsende jongedame met hond, ziet me gelukkig niet. Wat een opluchting. Gelukkig is Paul met zijn videocamera inmiddels doorgevaren naar de trailerplaats zodat ik me over “funiest home video’s” geen zorgen hoef te maken. Einde visdag en vijf snoeken rijker weet Paul zich ook nog wel een mooi strontverhaal te herinneren maar daar moet hij zelf maar eens over schrijven.