Categorie: 2006

Voor ons was het zo’n beetje de eerste gelegenheid weer dat we konden vissen. Het water had zijn vloeibare vorm weer aangenomen en het weer was voor de rest ook wel redelijk zodat ik rondom mijn woonplaats even een uurtje kon spinnen. De wind van de afgelopen dagen was afgenomen en gedraaid naar het noordoosten. Geen beste wind maar een bleek zonnetje maakte mijn verblijf langs de waterkant al goed. Even lekker buiten. Dat de wind naar het noordoosten was gedraaid was goed te merken. Een extra fleece jas onder de parka bood echter voldoende bescherming. Na een paar worpen dacht ik zowaar dat mijn werpmolen problemen begon te geven. Een raar ratelend geluid kwam uit de richting van mijn molen op de hengel in mijn handen. Na een nadere inspectie bleek dat het materiaal in orde was. Getuige de ijsafzetting in mijn topoog en op mijn molenspoel vindt Koning Winter het schijnbaar nog niet goed dat ik ga vissen. Overigens heb ik die ene aanbeet niet weten te verzilveren zodat de foto van het topoog ons rest.

Geplaagd door menig blessure was ik de afgelopen tijd niet tot vissen in staat. Wel had ik vorige week. 19 februari nog even gekeken hoe mijn zwager snoek ving, maar zelf was ik er nog niet aan begonnen. Vandaag, het laatste weekend voor het seizoen sluit, ging ik het samen met Henk een proberen bij een aantal bruggen. Ik ken daar een aantal geëigende stekken voor. Mooie bruggen met kademuur en een sloot water. Heerlijk spannend om daar de aasvis aan te bieden. Vissen met een getakelde dode sardine. Diepgevroren in gehaakt en met elastiek vastgezet. De eerste brug, één van mijn favoriete, bracht niet wat ik er van verwacht had. Na een goed half uur was er dan toch een aanbeet. Die bijna even zo snel als zij plaatsvond eindigde in een loslater.

Geen fatsoenlijke kans gehad de haak te zetten. Jammer maar helaas. De tweede brug bracht de dobber van Henk even in beweging. Een fraaie kolk verraadde de aanbeet. Ook deze snoek wilde schijnbaar de sardine niet echt hebben want ook zij liet los. De derde brug bracht behalve een spiering met een snoekbaars montage ook geen resultaat. Het moest dan maar de vierde brug worden. Ook daar duurde het een goed twintig minuten voor er sprake was van enige actie. Door maar te blijven peuteren wist Henk een snoek tot een aanbeet te verleiden. Helaas slaagde Henk er niet in de haak goed te zetten zodat de snoek (80cm geschat) zich na twee klappen wist et bevrijden. Een goede tien minuten later was het mijn dobber die verdween. Deze aanslag werd gelukkig wel gehaakt. Niet snoekloos op deze laatste dag dus. De dames en heren snoeken moeten maar mooi voor nageslacht gaan zorgen. In het najaar treffen we elkaar vast wel weer. Tot die tijd verleggen we onze blik naar de karper.

Leest u het goed, ja u leest het goed. Het is al juli en voor het eerste heb ik dit seizoen een hengel in mijn handen. Niet dat ik dat niet eerder had kunnen doen maar het kwam er gewoon niet van. ik had natuurlijk verslag kunnen doen van motorsessies die ik samen met mijn vrouw heb gereden maar daar zullen wel andere sites voor zijn. Gelukkig heb ik een zwager die me dan eens aan de jas trekt en zegt, nu wordt het eens tijd. Ik ben dus in alle vroegte naar Noord-Holland gereden, jawel op de motor, en daar in zijn boot gestapt. Ja het is echt veel te lang geleden, realiseer ik me als we de polder doorvaren. Cock heeft de sluis besproken en even later zijn we op het kanaal. Het weer zou vandaag aardig worden, opklaringen uit het westen en een temperatuur van 25 graden. We zijn dan ook niet echt teleurgesteld als een heuse hoosbui zich over ons uitstort. Gelukkig heeft mijn kapitein zijn zaakjes goed op orde en kan ik een regenjas aantrekken. De rest moet straks maar in de wind drogen. Het duurt tot het middag uur voordat we de eerste aanbeet echt verzilveren. Een kleine snoek, mijn eerste van dit seizoen komt boven water.

Een fotootje en dan snel terug. In ieder geval een snoek gezien. Het duurt geen vijf minuten of ik moet aan de hand van een mooie kolk constateren dat dit geen rietstengel was die mijn plug beroerde maar een aanbeet. Gemist dus. Het overkomt ons allebeide menig keer. Aanbeet, even hangen en dan weer los. Zelf de dreggen nog geslepen maar het zal wel zo zijn dat het “fingerspitzengefühl” nog moet terugkeren. Aan het einde van de dag mogen we samen 2 baarzen, 2 snoekbaarzen en een snoek noteren. Voorwaar geen slechte dag maar afgezet tegen het aantal lossers na aanbeet een matige score. Volgende keer maar weer proberen. En deze keer moest het maar eens niet zo lang meer duren als de vorige keer.

Omdat het vissen vorige week zo goed was gegaan en ik mezelf heb voorgenomen om meer op of langs het water te vertoeven ben ik vandaag in de schaarse tijd die ik had toch even wezen vissen. Met kinderfeestjes o.i.d. kom je snel tijd tekort vandaar dat ik besloot om even met de spinhengel kort de polder in te trekken. Gewapend met een pako S in een speciale kleurstelling probeer ik gedurende twee uurtjes een vis te vangen. Wat ik echter ook probeer en hoe ik ook denk een snoek te kunnen verleiden het lukt me niet. Uiteindelijk leg ik me bij het feit neer en besluit dat te doen wat al die vissen schijnbaar ook in hun kop hebben. Lui in de zon liggen. Eén nadeel voor hen is dan dat ik de de barbecue bij aansteek en een lekker koud biertje drink.

Tijdens mijn vakantie nog een paar keer een uurtje wezen vissen op voorn en baars op mijn favoriete vakantiestek in Denemarken. Omdat het een gezinsvakantie moest worden slechts beperkt materiaal meegenomen. Ook geen dieptemeter dus. Dan kom je al meer dan twintig jaar op een water en denk je het te kennen. Lou Loene dus! Vier uurtjes gevist en niet eens een aanbeet gehad. Maar snel in Nederland eens in de boot stappen.

Omdat het nu toch wel weer een beetje begint te kriebelen vis ik samen met mijn zwager Cock en soms alleen een aantal uurtjes met de pen op, wat er maar bijten wil. Daarbij leggen we elk een snoekbaarshengel met een stukje vis stand by. Cock heeft twee keer mooie vangsten. Een dikke paling van ongeveer 75 cm en een snoekbaars van dito afmeting. Na een dag niet gevist te hebben klaart ’s avonds het weer een beetje op en ga proberen om een snoekbaars te vangen. Ik prik een dood bleitjes op de Drachovitch takel en plaats een worp voor het in werking zijnde gemaaltje. Ik tik de blei twee keer in mijn richting. Ze wordt onmiddellijk gegrepen en ik zet de haak met een korte tik. Even later ligt de snoek van ongeveer 90 cm langs de zijkant van mijn bootje. Ik baal even omdat ik geen fototoestel bij me heb en besluit de snoek in het water te onthaken. Nauwelijks gehaakt is een simpel rukje met de onthakingstang voldoende om haar de vrijheid terug te geven. Dit veelbelovende begin wordt echter verstoort door een draaiende de wind. Even later flitsen de bliksemschichten om me heen. Ik besluit snel huiswaarts te keren. Onderweg zie ik de overstorten van het riool op volle toeren pompen. Veel water komt er naar beneden. Morgen dan maar weer even proberen.

Als ik om even voor zevenen beneden kom gloort de wereld me tegemoet. Ik heb om tien uur een afspraak waar ik pertinent naar toe moet. Nu zie ik het echte voordeel van de oude schouw die ik enige tijd geleden gekocht heb. De motor hangt er achter en ik ben nu in vijf minuten varen midden in de polder. Voor het gemaal meer ik de boot aan een zetstok. Ik kommer me, gezien het ontbreken van enige wind, niet om een tweede ankerpunt. Mijn hengel met dobber voorzie ik, na het peilen van de diepte, van een buikje van een kleine blei die ik de avond hiervoor nog gevangen had. Mijn tweede hengel met de Drachovitch takel wordt voorzien van een dode blei. De hengel met dobber ligt statisch net op het talud. Ik vis verticaal en werpend rondom de boot met de andere hengel. Alsof gewaarschuwd kijk ik om en zie nog net mijn dobber wegzakken. Klikje en de ABU 506 staat open. Ik krijg geen verdere kans om af te wachten. De lijn giert van de molen richting een dikke rietkraag. Ik zet de haak en geniet van de holglas, eigenbouw Schreiner, van mijn vader. Ze buigt tot in het handvat en ik herken onmiddellijk weer het bonken van een snoekbaars. Een mooie snoekbaars drill ik af richting de boot. Het is jammer voor de 64 cm glasoog maar ik heb me voorgenomen om in het laatste weekend van mijn vakantie nog een snoekbaars te eten. Vandaar de foto. Eens iets anders op de site!

Leest u het goed, jazeker u leest het goed. Een tweede keer de datum 12 augustus. Mijn vrouw en ik gaan na het eten nog even een paar uurtjes vissen. Het leek haar ook wel leuk om een snoekbaars te vangen. Naar dezelfde stek als vanmorgen natuurlijk. Stukje vis eraan en overboord met die dobber. Ik tik een bleitjes dood en zet haar op de Drachovitch takel. We zitten even lekker samen te genieten van de rust om ons heen. Helaas blijven aanbeten uit. Na een goed uur tik ik toch nog maar eens de blei rond de boot. DREUN!!!!!! is het en de haak is gezet. Op nauwelijks anderhalve meter lijn onder de hengel bruist het water van de activiteit. Een snoek greep de blei en tracht nu uit alle macht weg te komen. De haak zit echter stevig en zowaar hebben we ook nog een camera bij ons. Caty maakt foto’s terwijl ik de vis land. Een mooie vangst op een mooie avond. Voldaan keren we huiswaarts naar onze kinderen. Het is uiteindelijk zaterdagavond!

Na een nacht met onweer stappen mijn vrouw en ik in de boot om even naar de Swette te gaan. Het miezert een klein beetje en de wind wakkert verder aan. Toch kan het ons niet tegenhouden. Eindelijk eens even samen slepen met een Timber Tiger. Het is enige tijd geleden dat we samen op deze manier aan het vissen waren. Zo lang zelfs dat mijn vrouw zich afvraagt of ze ooit wel eens een vis aan deze hengel heeft gevangen. Als dat al niet het geval zou zijn geweest dan in ieder geval vandaag. Ze is trouwens de enige die iets vangt in de twee uur die we samen zo vissen. De snoek meet 58 cm en kon de verleiding van de Timber Tiger niet weerstaan. Je eerste snoek van dit seizoen Caty, Proficiat!

Vandaag heb ik afgesproken met Henk van Lurebuilding. Wij wonen vlakbij elkaar dus ik kon lopend naar Henk toe. Vanzelfsprekend stond Henk al te wachten want die is altijd ruim van te voren klaar. Instappen en wegwezen dus. Vijfhonderd meter verder is de trailerhelling dus relatieve haast is geboden. We vissen in Henk zijn nieuwe MARCRAFT. Een erg mooie boot en ik mag er vandaag in sturen. Super-de-luxe ingericht, prima stoelen, goede hengelsteunen en ik staar naar een kleurenscherm met GPS. De regenjas en broek zijn natuurlijk onze kameraden voor vandaag. Gisterenavond, toen ik nog een uurtje met mijn vrouw aan het snoekbaarzen was, geheel en al natgeregend, besloot ik vandaag me dat niet te laten overkomen. Al snel zijn we op de Swette en achter elkaar aan de beurt een snoek te vangen. De Timber Tiger pluggen waarmee onze hengels getuigd zijn staan mooi krom. En eigenlijk is dat alles wat we over deze dag kunnen vermelden. Regelmatig vangen we een snoekje. De teller telt gestaag door en aan het einde van de dag staat hij zomaar op 17 snoeken. De kleinste meet net 40 centimeter terwijl de grootste 72 cm op de meetlat brengt. Oh ja en wat die regenkleding betreft, ik had ze beter door zonnebrand kunnen vervangen. We vissen de gehele dag in een zonovergoten Friesland. Ik zit op sokken en in T-shirt de boot en ben blij als er tussen de rietjes door zo nu en dan een verkoelend briesje te boot passeert. Voorwaar geen slechte dag dus.