Geplaatst op Geef een reactie

19/26 feb 2006

Geplaagd door menig blessure was ik de afgelopen tijd niet tot vissen in staat. Wel had ik vorige week. 19 februari nog even gekeken hoe mijn zwager snoek ving, maar zelf was ik er nog niet aan begonnen. Vandaag, het laatste weekend voor het seizoen sluit, ging ik het samen met Henk een proberen bij een aantal bruggen. Ik ken daar een aantal geëigende stekken voor. Mooie bruggen met kademuur en een sloot water. Heerlijk spannend om daar de aasvis aan te bieden. Vissen met een getakelde dode sardine. Diepgevroren in gehaakt en met elastiek vastgezet. De eerste brug, één van mijn favoriete, bracht niet wat ik er van verwacht had. Na een goed half uur was er dan toch een aanbeet. Die bijna even zo snel als zij plaatsvond eindigde in een loslater.

Geen fatsoenlijke kans gehad de haak te zetten. Jammer maar helaas. De tweede brug bracht de dobber van Henk even in beweging. Een fraaie kolk verraadde de aanbeet. Ook deze snoek wilde schijnbaar de sardine niet echt hebben want ook zij liet los. De derde brug bracht behalve een spiering met een snoekbaars montage ook geen resultaat. Het moest dan maar de vierde brug worden. Ook daar duurde het een goed twintig minuten voor er sprake was van enige actie. Door maar te blijven peuteren wist Henk een snoek tot een aanbeet te verleiden. Helaas slaagde Henk er niet in de haak goed te zetten zodat de snoek (80cm geschat) zich na twee klappen wist et bevrijden. Een goede tien minuten later was het mijn dobber die verdween. Deze aanslag werd gelukkig wel gehaakt. Niet snoekloos op deze laatste dag dus. De dames en heren snoeken moeten maar mooi voor nageslacht gaan zorgen. In het najaar treffen we elkaar vast wel weer. Tot die tijd verleggen we onze blik naar de karper.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *