Categorie: 2018

Als Fred aanbelt heb ik er al een dag opzitten. Hij moest natuurlijk vroeg op vanwege de afstand die hij moest overbruggen maar ik kreeg te maken met een stijf bevroren aantal touwen waar het dekzeil van mijn boot mee vastzit. Voeg daarbij nog even de auto waar ook de ruiten van moesten worden gedaan dus u begrijpt dat het even duurde eer de boot klaar stond. Fred en ik drinken een bakje koffie. Het eerste wat hij verteld is dat de temperatuur, met waar hij vandaan komt, 4 graden gedaald is. Er ligt ijs op de slootjes Hans! Ik maak me over de route van vandaag geen zorgen. We kleden ons daarna warm aan en vetrekken. De al oude PoasK glijdt even later door het water in de richting van de Swette. We zitten eigenlijk onmiddellijk op de praatstoel en ik vergeet dus op voorhand de camera te installeren. Fred vangt al snel twee snoeken. We varen door richting Leeuwarden en vangen onderweg zo nu en dan een snoek. En dan komt Fred ineens met een verjaardagscadeautje voor mij op de proppen. Een Swigg. Zo’n cadeau moet je natuurlijk onmiddellijk nat maken en niet veel later levert dat ook de eerste snoek op. We vissen al pratend verder en scoren op gezette tijden een snoek. Het grootste exemplaar gaat ook aan de nieuwe Swigg hangen en meet 92 cm. Onderweg haak ik nog een brasem. De Swigg blijkt een “allesvanger”! Even verderop komen we vismaat Jacob tegen, hij sleept samen met zijn vader met lepels en ook zij zijn inmiddels op een mooi aantal snoeken. Op de terugweg blijken de snoeken ook nog wel te willen bijten. Fred vist inmiddels met een tweedelige plug en die willen ze maar al te graag nader bestuderen. Zo schroeft hij de score behoorlijk op. De grijs op zijn gezicht wordt alsmaar groter. Het is bijna donker als hij de laatste snoek scoort en de twintig volmaakt. We trailer in schemering en genieten thuis nog even na van een “kaasplankje” en een piepklein biertje. Een topdag Fred!

Al enige weken geleden nam Jan contact met me op. Of we nog eens konden vissen. Vanzelfsprekend kon dat. Ik moest even een flex-dag verschuiven maar dat was snel opgelost. Ook Milan ging weer mee. Om even voor de klok van achten spraken we af bij de trailerhelling. We voeren door een prachtige zonsopkomst in de richting van de Swette. We waren nog maar kort onderweg of de hengel in de steun ging krom staan. Je kunt ook nooit eens koffiedrinken of er moet wat gebeuren. Een snelle blik over mijn schouder zag een mooie rug door het water gaan. Ik nam de hengel uit de steun en gaf  haar, de hengel is handgemaakt voor mijn vrouw en draagt ook haar naam dus ja, haar, aan Milan. Hij drilde op aanwijzing een, wat achteraf 100 cm snoek bleek te  zijn. Een ferme deuk in haar rug vormde schijnbaar geen belemmering om deze grootte te halen. Dan kun je net zo goed weer naar huis gaan want dan is de dag al geslaagd. Natuurlijk deden we dat niet. We zetten onze visdag voort. In het werkelijk kraakheldere water van de Friese boezem was het goed snoeken verleiden vandaag. In ieder geval met kunstaas want de twee, dood-aas-vissers, die we onderweg tegen kwamen konden maar geen snoek aan de schubben komen. De timber tigers in diverse kleurschakeringen hadden geen moeite met het verleiden en haken van snoeken. Natuurlijk is er op zo’n dag iemand spekkoper. “Hij heet Milan en is de man die vissen kan!’, was de kreet die al snel gebezigd werd. En het ging maar door, niet om de vijf minuten maar op geregelde tijden werd er een snoek gevangen.  Opmerkelijk was het moment waarop de snoek die Milan haakte ook nog mijn plug meenam in haar aanval waardoor er twee pluggen in de snoekenbek prijkten. Nu komen we uit op een 0,5 bezigde Jan nog en dat komt ook niet vaak voor;). Enfin aan het einde van de dag genoten we bij mij aan de keukentafel van een biertje en een hapje. We konden nog mooi napraten over een schitterende visdag die met een gouden randje begon en met een Grande Prestige, dus ook een gouden randje, eindigde.

Er zijn van die dagen dat je het al weet. Als je ’s morgens het stijf bevroren zeil van je boot trekt en alvast begint met ruitenkrabben. Het wordt een koud dagje vandaag! Je laad de boot in, koppelt hem aan en gaat dan nog maar even naar binnen. Jacob komt pas om half negen, een dik half uur nog! Ik zet de pan met snert op een laag pitje en kook alvast water om de thermoscans voor te verwarmen. Ik ben in het bezit van een modern koffiezet apparaat maar er gaat op zo’n koude dag niets boven een met de hand opgeschonken kopje koffie met een snufje Buisman. Het bruine vocht zakt gestaag door het filter en de vallende druppels echoën in de warmhoudfles. De boterhammen voor mee worden gesmeerd en voor als het echt te gek wordt, een banaan. De snert is inmiddels heet en ook kan in mijn “bootkist”. (Ik heb een grote kunststof koffer met deksel, een opberg box eigenlijk, die ik meeneem in de boot. Al mijn kunstaas en toebehoren zit in die kist. Hij dient verder als tafeltje en droge plaats voor mijn camera’s. Het mooiste van alles, je tilt alles in één keer in de boot.) Als Jacob aankomt laden we zijn spullen over en rijden we naar de beoogde visplaats.

Onderweg blijkt het verraderlijk glad. We glijden de bochten door en op de eerste doorgaande weg aangekomen blijkt ook die glad te zijn. Een jongedame heeft de gevolgen daarvan ondervonden en staat dwars in de berm. We glijden richting verder. Op de plaats van bestemming aangekomen inspecteren we de helling op gladheid. In deze tijd van het jaar heb ik altijd een emmertje strooizout in de auto liggen en niet zonder reden. Ook nu komt hij goed van pas. Kunnen we in ieder geval veilig traileren.

Als de boot te water is varen we nog maar nauwelijks of de eerste snoek hangt al aan een Timber Tiger. Jacob onthaakt haar terwijl ik snel de filmcamera pak en uit de hand film. Ik monteer meteen daarna de camera en we vissen verder. Het weer is werkelijk schitterend, het water helder dus alle ingrediënten voor een mooie visdag zijn daar. Ik heb ondertussen eindelijk de GoFish camera thuisgestuurd gekregen en besluit even een poging te wagen wat filmmateriaal te schieten voor een eerste indruk. Het nadeel van alle camera’s die geplaatst worden tussen hengel en aas, dat je het gevoel met je kunstaas kwijt bent. Jacob en ik zijn beide van hetzelfde type, het gaat voor een groot deel ook om de aanbeet. Aan een bijhengel vangen is niet verkeerd, maar minder leuk. Ik vis de camera aan de handhengel en moet dus even een concessie doen. Ik ben dan ook blij dat Jacob een snoek vangt zodat we onder water een snoek op de gevoelige plaat kunnen vastleggen, daarna verwijder ik de camera weer. We varen een stukje over groot water met als doel een dorpje uit te kammen. Daar zijn de snoeken in de winter en toch vangen we een snoekje midden op een meer dat we oversteken. Maar op de eerste stek aangekomen zijn de snoeken niet te verleiden, misschien is het weer te mooi, ik weet het niet en het is ook niet belangrijk. Pas de tweede stek is het weer een snoek die zich meldt. We scharrelen ze wel bij elkaar op zo’n dag.

Halverwege de middag betrekt het en wordt het gevoelig kouder. We hebben het wel gezien. Een mooie dag!

Welkom op mijn nieuwe site. Initieel is de site bedoelt als blog. Ik heb schrijven altijd leuk gevonden en al redelijk wat gepubliceerd, kijk maar eens op pagina Oude bekenden voor een duik in het verleden. Op mijn welkomstpagina staat vermeld dat ik na zestien jaar bedrijfsmatig met de hengelsport te zijn bezig geweest, ik nu een andere weg insla. Dat wil zeggen eigenlijk ga ik terug na de basis. Ik heb in de zestien jaar wel geleerd dat er niet heel veel nieuws onder de zon is. Dat die de zogenoemde vernieuwing meestal verkooppraatjes zijn. Ik zal er ooit eens een blogje aan weiden. Tot die tijd ben ik bezig met het uitvinden van WordPress en aanverwante zaken om de website steeds een beetje  beter te maken. U hoort van mij.