Categorie: 2017

Vandaag is de dag dat ik een heel stuk terug stap in de tijd. Voor de lezers die toevallig in het bezit zijn van mijn boek verwijs ik graag naar pagina 29, het hoofdstuk Kunstaas passie en dan het cursieve gedeelte waarin het verhaal van Sape zich afspeelt. Ik vis vandaag, in tegenstelling van wat ik in mijn boek schrijf, met een hengel uit het begin van de jaren zeventig. Ze behoorde ooit toe aan de eerder genoemde visser die er vele snoeken aan gevangen heeft. Sape heeft reeds lang ons midden verlaten en vertoefd, denk ik, ergens op de eeuwige jachtvelden met in zijn hand een exacte kopie van de hengel die ik dus van hem geërfd heb. Ik tuig de 10 grammer van fairplay met een Zebco Omgea 144 molentje voorzien van 18/00 nylon (2,5 kg) van Berkely. Het voelt meteen vertrouwd als ik de hengel ter hand neem en net na het opspoelen van de nieuwe lijn even een paar proefworpen in mijn huiskamer maak. Ik tuig de hengel verder met een anti kink vaan, een spinstang en een 35 mm LUXOR Rafale spinner. Verder steek ik een doosje met wat reservemateriaal bij me, een onthaak tang en eigenlijk ben ik nu klaar voor de mooiste manier van vissen. Vanzelfsprekend gaan er een Gopro mee waardoor het materiaal toch nog wat uitgebreid wordt maar veel meer dan een harnas voor de borstmontage en de camera zelf is het niet.

Het is twaalf uur als Jacob voorrijdt. We gaan niet een gehele dag maar gewoon een paar uurtjes vanaf de kant. Onderweg kom ik erachter dat het behoorlijk koud is en er overal een dun laagje ijs op het water ligt. Gelukkig is het beoogde watertje ijsvrij en we beginnen vol goede moed. Ik dus met de eerder genoemde combinatie en Jacob vist met een streamer. Jacob is de eerste die snoek waarneemt maar meer dan het bekijken van zijn streamer vindt er niet plaats. Ook mijn spinnertje wordt stelselmatig genegeerd. De Zebco laat het na een goed half uur afweten en ik moet noodgedwongen overschakelen op de Shimano. Na een kleine driehonderdmeter polderwater secuur te hebben afgevist, zonder ook maar meer waar te nemen dan het eerder genoemde resultaat, besluiten we te verkassen. Bij het nieuwe watertje aangekomen blijkt het al niet veel beter. Omdat de natte sneeuw ons om de oren vliegt verkassen we, tegen de bui in, richting huis. Onderweg doen we nog een watertje aan maar ook dit water blijft eensgezind met de andere watertjes en laat ons prachtig vissen maar van vangen is vandaag geen sprake. Geen kromme Schreiner, geen mooi ratelend slipje, een dag met nul vissen, twee ijsvogels, vier reeën en onnoemelijk veel overig natuurschoon.

Wat heb ik toch een fantastische hobby. Dat vissen is echt heel leuk. Sportvissen verbroederd, je hebt een gemeenschappelijke hobby. Je kunt natuurlijk intermenselijk geen connectie hebben maar bij sportvissers lijkt me dat eigenlijk uitgesloten. Vandaag vis ik met Jan uit België. We kennen elkaar inmiddels van een drietal visdagen en we kunnen het aardig met elkaar vinden. Jan komt regelmatig met zijn gezin een weekendje naar Friesland en dan mag hij graag vissen. Dit weekend was het weer het geval en hij belde mij of we samen konden. Dus na het afspreken van een plek om te vissen we elkaar om 08.30 bij de trailerhelling. De boot te water en vissen maar. Tijd om de camera te monteren, ok je kunt dat ook vooraf doen, was er niet want de eerste snoek openbaarde zich al na 150 meter. Een mooie karakteristieke veenwater snoek. Het helder water bood mooi de gelegenheid om wat onderwater opnamen van dit exemplaar te maken. Dit beloofde wat! Ik ken ze die dagen, binnen no time een snoek en dan nooit weer maar vandaag was dat zeker niet het geval. Jan en ik vingen, ondanks dat we werden “gehinderd” door collega dood-aas-vissers regelmatig onze visjes. Op een bepaald moment leek het even gedaan maar even later was het dan wel weer bingo. We praten op zo’n dag, en dat maakt het vissen zo bijzonder, over van alles en nog wat. Hoe zit dit in België, hoe zit dat in Nederland, gevolgd door perioden van relatieve rust omdat de omstandigheden dat vergen of omdat dat ook kan. Kortom vissen zoals vissen bedoelt is. Jan thx!

Vandaag vis ik met Jelke, een vismaat van mijn vader. Jelke vierde van de week zijn tachtigste verjaardag. Twee dagen voor de overlijdensdatum van Elvis Presley en Dirk de Boer, mijn vader. Voorwaar een dag met de nodige emotie. Een dag vol verhalen van vroeger en nu. Dagen die je doen beseffen dat vissen veel meer is dan vangen van grote aantallen, materiaal fetisjisme en scoren. Vissen is verbodenheid met broeders in Peterus. Genieten van omstandigheden. Sterkte verhalen, stiltes, vangsten en trieste verhalen. Jelke zijn materiaal is gestolen, geen hengels meer, een dik uitgedund arsenaal aan kunstaas en bovenal het verdwijnen van mooie herinneringen. Want ik denk dat iedere sportvisser beamen kan dat er in zijn kunstaasdoos een plug zit waaraan hij goede herinneringen bewaard. Het mooie van vissen is dat die verhalen allemaal verschillen. Ik heb er vandaag weer drie bijgekregen. Pluggen waar ik nooit mee zal vissen. Op de foto zie je drie Poask, DeBo, gemaakt door Dirk de Boer. Jelke had ze thuis liggen toen zijn boot werd leeggehaald. “Die binnen foar dij” (die zijn voor jou), waren de woorden die hij sprak toen hij ze op mijn viskist legde. Ze krijgen een plaatsje in mijn rariteiten kabinet waar ze hun dagen zullen slijten als dierbare herinnering.