Vandaag vis ik met Jelke, een vismaat van mijn vader. Jelke vierde van de week zijn tachtigste verjaardag. Twee dagen voor de overlijdensdatum van Elvis Presley en Dirk de Boer, mijn vader. Voorwaar een dag met de nodige emotie. Een dag vol verhalen van vroeger en nu. Dagen die je doen beseffen dat vissen veel meer is dan vangen van grote aantallen, materiaal fetisjisme en scoren. Vissen is verbodenheid met broeders in Peterus. Genieten van omstandigheden. Sterkte verhalen, stiltes, vangsten en trieste verhalen. Jelke zijn materiaal is gestolen, geen hengels meer, een dik uitgedund arsenaal aan kunstaas en bovenal het verdwijnen van mooie herinneringen. Want ik denk dat iedere sportvisser beamen kan dat er in zijn kunstaasdoos een plug zit waaraan hij goede herinneringen bewaard. Het mooie van vissen is dat die verhalen allemaal verschillen. Ik heb er vandaag weer drie bijgekregen. Pluggen waar ik nooit mee zal vissen. Op de foto zie je drie Poask, DeBo, gemaakt door Dirk de Boer. Jelke had ze thuis liggen toen zijn boot werd leeggehaald. “Die binnen foar dij” (die zijn voor jou), waren de woorden die hij sprak toen hij ze op mijn viskist legde. Ze krijgen een plaatsje in mijn rariteiten kabinet waar ze hun dagen zullen slijten als dierbare herinnering.
