In meerdere opzichten was afgelopen week een hectisch
weekje. Ten eerste waren er wat gezondheidsperikelen en ten tweede werd de boot
van Popke gestolen. Geen wonder dat we dus vandaag met mijn boot visten op het Lauwersmeer. Om
even over half zeven vertrokken we naar Oostmahorn waar we, na wat voorbereiden
handelingen, de boot te water lieten. Popke maakte zich een beetje zorgen over
de Rhana 14 en het grote water wat het Lauwersmeer toch is. Maar al in de loop
van de ochtend kwam hij er achter dat de Rhana een stabiele boot is die niet
schrikt van een kleine kracht vijf op groot water. Het was bovendien een mooie
gelegenheid om de fronttroller van Haswing eens aan een grootwaterproef te
onderwerpen. Daar kunnen we kort over
zijn. Geen enkel probleem. Maar er waren toch ook dingen die een beetje mis
gingen. Ik had de batterijen van de videcamera niet geheel opgeladen en ik was
vergetend e SD-card leeg te maken. Vandaar dat niet alle vissen er op staan
maar beeld genoeg denk ik. We kozen een stek langs de vaargeul maar konden niet
echt een snoekbaars bespeuren. Voor mij was het een hele openbaring. Normaal
zit ik bij Popke voorin en zie ik niets op een dieptemeter. Nu kreeg ik met
mijn eigen dieptemeter volop de kans. Maar naast een dieptemeter zijn kruispeilingen
(of een GPS) onontbeerlijk op groot water. We vonden een stek en uiteraard was
het Popke die de eerste vis scoorde. Een mooi exemplaar van de
snoekbaarsfamilie. Er werd even gebeld met Jelco, een visser die ook op
regelmatige basis het Lauwersmeer afstruint en natuurlijk het nieuws van het
stelen van Popke zijn boot had meegekregen. Het is hartverwarmend om te zien
hoeveel reactie en mailtjes er op een dergelijk bericht binnenkomen. Jelco boot
meteen aan om samen met Popke te vissen en hij was de enige niet. Kijk dan zijn
we als sportvissers ineens een grote familie. Het stelen van een boot is
natuurlijk een financiële strop maar dat is het niet alleen. Het feit dat je
eigen boot pas een eigen boot wordt als je daar visbelevenissen in meemaakt,
kortom emotie dus, maakt dat het een eigen boot wordt en dat maakt het gemis
alleen maar groter. Maar goed we zaten nu in ieder geval weer te vissen en
vingen zo nu en dan ook nog eens een visje. De eerste matse snoekbaars zat aan
de hengel van Popke. Om mijn moeder een plezier te doen krijgt deze een klap
achter zijn kop en dient hij volgende week als maaltijd. De andere snoekbaarzen
die we nog vangen gaan keurig terug. Twee keer krijg ik een aanbeet op mijn
dropshot waarna er alleen nog een wapperend stukje fluor carbon overblijft. Bij
Popke gebeurt dat ook nog een keer. Op een gegeven moment raakt het snoer van
Popke in de buitenboord motor. De hengel gaat overboord maar op miraculeuze
wijze wordt de hengel niet in de richting van de schroef getrokken. We redden
de hengel, ik trek de lijn langs de schroef kapot en geef de hengel aan Popke.
Ook het losse uiteinde van de kapotgetrokken lijn geef ik aan hem. Hij heeft
niet in de gaten dat de lijn stuk is en op wonderlijke wijze twisten de beide
uiteinden in elkaar. Hij vist drie worpen en denkt dan een pruikje gegooid te
hebben. Nader onderzoek toont aan dat beide uiteinden niet echt met elkaar
verbonden zijn en Popke vervangt zijn montage. Zo vangen we samen 10 vissen
vandaag. Het zijn zeven snoekbaarzen waarvan er twee het formaat van aasvis
hebben. De andere zijn allemaal maats. Omdat Popke nog moet optreden (www.hebeca.nl) verkassen we om vier uur naar
huis. Ik fileer de snoekbaars en bak de kleine stukjes als snack voor de zaterdagavond.