13 september 2010

Na een weekend van feest, kaatsen, feest, kaatsen en feest besloten Sjirk en ik vandaag nog vrij te nemen en er een visdag van te maken. Volgens de weersvoorspellingen zou vandaag ook de laatste dag zijn dat we nog enigszins droog het water op zouden kunnen dus de planning was goed. Om even voor negen leg ik de boot bij Sjirk voor de wal. Hij kijkt in de boot en ziet de broodjes met gebakken eieren. ” Hat se it noch dien ek?” Jazeker Sjirk, als jij bedelt om lekkere broodjes dan moet je niet verbaasd staan als je ze nog krijgt ook. Enfin wij in de boot en Mantgum uit richting de Swette. Daar aangekomen ivm filmen eens een keer rechtsaf geslagen in de richting Sneek. Het was net voor het gemaal aan de linker kant dat de eerste snoek zich openbaarde. Geen grote maar de hatelijke nul was weg. Een toevallige toeschouwer zag het allemaal gebeuren en vroeg of dit de eerste was. “En dat ding voorop wat is dat dan?” Toen Sjirk hem vertelde dat hij op film kwam en zijn baas het kon zien op internet koos de man eieren voor zijn geld. Wij visten lachend verder. Het was Sjirk die nu het voortouw nam en achtereenvolgens een baars en een snoek ving. Het begon er een beetje op de lijken. Regelmatig kregen we aanbeten en regelmatig vingen we een visje. Het ging zo goed dat tegen twaalven de teller op 13 stond. De batterij van de camera was leeg en dat betekende drie uren film op een batterij. Nu waren we aan de snert toe. De wind haalde nog een beetje aan en het begon zelfs een beetje koud te worden. Geheel in stijl met de maaltijd die we aan het nuttigen waren. Mooie herinneringen werden opgehaald over de omgeving waar we ons bevonden. Hoe vaak had Sjirk hier niet met zijn Pake gevist. Zijn vader viste altijd aan de andere kant. We besloten vanaf dit punt terug te varen in de richting van Mantgum. Wat op de heenreis gebeurde vond ook op de terugweg plaats. De ene aanbeet na de andere en regelmatig vingen we er een paar. Al snel wees de teller 20 aan. Geen grote snoeken overigens. De meeste net tegen de vijftig centimeter. De grootse mat 65 centimeter. Maar dat maakte ons niets uit alhoewel het opvallend is dat je bij deze aantallen bijna nooit een echt grote snoek vangt. We vingen er nog drie snoeken bij en omdat Sjirk om vier uur weer thuis moest zijn kozen we ervoor om terug te varen naar Mantgum en daar nog een rondje te vissen. Dat leverde nog een snoekje op. Zo zaten we aan het einde van ons visavontuur op 24 snoeken en een baars. Als we daar nog het aantal geloste snoeken bij zouden rekenen dan kwam de dertig zeker voorbij. De vermeende aanbeten en missers meegerekend zou de veertig gehaald zijn. Maar op die manier is het meer nooit vol. Tevreden typ ik deze letters. Een pracht dag met veel verhalen, veel lachen en veel vis!