Na de voorpret van een paar weken waar in een heuse club van kantje vissers werd opgericht kon het er dan vandaag van komen. Geheel tegen mijn gewoonte in was het de wekker die mij wekte. Na de gebruikelijke ochtend rituelen stapte ik om even voor half zes in de auto. “Aan het einde van de straat rechtsaf”, commandeerde het navigatiesysteem mij in de richting van De Harkema. Time of Arrival 05.57 uur. Ik ben op tijd. Op mijn bestemming aangekomen stap ik met mijn spullen bij Fred in de auto. Zijn neef Freerk rijdt voorop. We pikken onderweg Rienk globaal vijftig meter te ver op. Rienk laat ook even luid (en dat om 0615 uur) merken aan Freerk dat hij de afgelopen tien jaar niet verhuisd is. We lachen er smakelijk om. Daarna gaat het richting het Reiddiep. Onderweg sluiten we achter, de zwager van Freerk, Johan en Harry aan. Met drie boten en zes vissers dus twaalf hengels maken we deze dag het Reiddiep onveilig. De dag begint veel belovend. Binnen een half uur heeft iedere boot zijn visje aan boord. Daarna is het voorrecht tot vangen voorbehouden slechts één boot. Het is de boot van de reisleider van vandaag, Freerk. Rienk en hij vangen op geregelde momenten een visje. Daarbij een schitterende snoekbaars en een dito snoek. Ook onze boot vangt een visje. Een snoekje dat naast een Salmo plug met snoekprint bijna in het niet valt. Toch vis is vis en dus tellen we de baars die even later gevangen wordt vrolijk mee. Fred en ik hebben onderwijl tijd genoeg om bij te praten. Dan is het tijd om even te pauzeren. Het was ook hard werken tot dan? Gelukkig gaan de cabanossi worstjes van Rienk en met Jagermeister goed in zodat we snel aansterken.
 |
 |
 |
 |
Vol goede moed zetten we de tweede etappe in de richting van Groningen (stad) in. Onderweg worden we ingehaald door roeiers in diverse formaties. Skiffs met twee, vijf en weet ik hoeveel personen. Met en zonder stuurman, stuurvrouw etc. We kunnen een kleine opmerking zo nu en dan niet onderdrukken. “De voorste roeit niet mee hoor!” De roeiende dames en heren zullen wel gedacht hebben. Tot aan de tweede stop gebeurt er niets bijzonders. Alleen in de boot van Freerk wordt gevangen. Op de tweede rust, we waren er weer hard aan toe, doppen de mannen gezellig een pilsje, borrelnootjes, blokje kaas, stukje worst, ja heus warme worst uit de thermoskan. Ik heb er ooit eens iemand een paling uit zien halen maar worst en nog warm ook, dat nog nooit. Ze smaken goed. We veren op als de karpervisser aan de overzijde zijn hengel krom trekt. Zijn snelle greep naar het schepnet trekt onze aandacht onmiddellijk. De tak die hij even later omhoog trekt behoeft echter geen schepnet. Na het derde pilsje is het tijd om even af te tappen. Fred heeft wat laat door dat er een fietspad over de dijk loopt of hij merkt de twee wat oudere dames die aankomen fietsen wat laat op. De dames deden vol verwachting een trapje harder maar Fred was nog op tijd om niet al te veel van het zorgvuldig opgeborgen zaakje ten toon te spreiden. De derde etappe brengt wederom alleen in de boot bij Freerk vis. We malen er niet om. We hebben een mooie dag die nog even afgesloten wordt door een titanenstrijd tussen motoren. Diverse paardenkrachten worden in de strijd geworpen. De slag is voor Fred. Na het traileren rijden we terug naar De Harkema. We nemen hartelijk afscheid van elkaar met de belofte het nog eens te herhalen.