Soms zijn er van die weekends waarin je gewoon weinig tijd hebt om even te gaan vissen. Natuurlijk is het zo dat je tijd moet maken en dat het dus gewoon een kwestie van planning is maar soms zijn er externe factoren die roet in het eten gooien. Zo ook dit weekend. Hoewel ik zaterdag best een paar uurtjes had gekund, nodigde het weer niet echt uit om te gaan en ik besloot dan ook om het op zondag te proberen. De accu was geladen dus ik kon mijn gang gaan. Toch lukte het me om op zondagmorgen ook lekker uit te slapen zodat ik tegen half twaalf pas op het water was. In mijn woonplaats liet ik mijn dropshot te water. Het duurde geen tien minuten of de eerste snoekbaars meldde zich. Hoewel snoekbaars, net geen dertig centimeter, toch echter als zodanig te determineren. Ik roep wel eens voor de grap dat een dergelijk exemplaar ongeveer een jaar of acht te vroeg is met bijten maar ik ben er blij mee. Beter één dan helemaal geen en de hatelijke nul was weg. Bovendien wist ik dat de beste stekken nog moesten komen. Eenmaal op het brede stuk duurde het een uurtje eer ik weer beet kreeg. Iets groter dan zijn voorganger. De wind wakkerde nog iets aan en een mooie kabbel kwam op de stek te staan. Ik houd daar wel van. Zeker als de wind wat om de huizen heen draait en er dus tegengestelde kabbels op het water komen te staan. Zuurstofrijk water, denk ik dan maar. Een mooie theorie dacht ik zo maar ze bracht geen vis in de boot. Uiteindelijk ving ik mijn enige maatse snoekbaars juist in de luwte. Daarmee was dan mijn inmiddels opgebouwde theorie volledig nutteloos geworden. Na een paar foto’s kon ook die weer mooi terug in haar element. Omdat ik nog andere verplichting had moest ik om vier uur weer thuis zijn. Een drietal snoekbaarzen in ongeveer evenveel uren vissen. Hoofdzaak was dat ik even op het water ben geweest.