Er zijn van die dagen waarop je het eigenlijk niet goed weet. Vandaag was zo’n dag. Waarschijnlijk omdat vanaf morgen alles weer in het normale ritme zal verlopen, de kinderen weer naar school, zelf weer aan het werk en ga zo maar door. Het was dan waarschijnlijk om die reden dat ik het niet goed wist vandaag. Ga ik wel vissen, ga ik niet vissen? Uiteindelijk begon ik vandaag maar gewoon met het afmonteren van wat lepels en toen tegen een uur of half tien mijn vrouw uit bed kwam, besloot ik haar toch te vragen of ze zin had om een paar uurtjes te vissen. Ze stemde toe maar voegde er meteen aan toe geen haast te hebben. Ik ook niet en zodoende waren we pas om een uur 11 op het water. Na eerst even een stukje varen kon het vissen dan eindelijk beginnen. Ik hoefde over het aas van mijn vrouw niet lang na te denken. “Een Timber Tiger dan maar?” Ze knikte bevestigend. Zelf ging ik vandaag de gekregen Replicant van Fox eens proberen. Het duurde ongeveer een half uur voor de eerste aanbeet zich liet zien. Een snoek van ongeveer 60 cm greep de Replicant maar bleef niet plakken. We keerden terug op onze schreden maar de snoek liet zich niet meer verleiden. Dan de weg maar weer vervolgen. Mijn plan was om steeds stukken van ongeveer 500 meter een aantal keren af te vissen en bij vangsten het daar even wat langer te proberen. Het tijdstip om het volgende traject te gaan bevissen was aangebroken. Als snel scoorde de Timber Tiger een mooie snoek vanuit een duiker. Na de nodige foto´s en de opmerking dat de hatelijke nul weer weg was gewerkt vervolgden we onze tocht. Het was opmerkelijk stil aan boord. Normaal kletsen mijn vrouw en ik heel wat af maar vandaag was dat niet zo. Een voorteken? We kiezen, na een uur snoekloos te zijn gebleven, ervoor om door de varen naar het volgende beoogde traject. Ook dat bleef snoekloos. We missen allebeide nog een aanbeet maar geen van deze snoeken wilde blijven plakken. Uiteindelijk besluiten we richting huis te gaan. Terug over de eerder beviste trajecten. Net voor we het dorpje in varen openbaart de snoekenfluisteraars sage zich weer. Ik mompel dat het zo weer gaat gebeuren als ik prompt een snoek haak. Onmiddellijk weet ik dat het een mooie is. De Replicant hangt keurig buiten de bek terwijl de achterste dreg keurig in het lipje prijkt. Zou het een meter zijn? Na nog even drillen en de nodige foto’s wijst het meetlint precies 100 centimeter aan. Derde snoek van het seizoen en meteen een meter. Ik denk dat we straks ook nog de jackpot van de staatsloterij winnen. We draaien nog een keer net na een brug en wederom weet een snoek mijn Replicant te vinden. Een mooi exemplaar van 75 cm. We varen terug onder het bruggetje door en even later meldt een snoek zich bij de Timber Tiger. Dit kleinere exemplaar wordt te water onthaakt omdat de handen al koud genoeg zijn van de vorige twee snoeken. We varen nu weer richting het dorpje en komen langs wegdraaiende vissen waarvan we vermoeden dat het snoeken zijn. We vangen ze echter niet. Na de duiker komen we op het laatste stuk van vandaag. We zijn goed honderd meter onderweg of de Timber Tiger wordt weer aangevallen. Mijn vrouw juicht al bij de eerste keer dat de snoek boven water komt. IK BREEK MIJN RECORD VANDAAG! Ik grijp de fotocamera en begin te knippen. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#18‘);
//–>http://foto.poask.com/#18Vakkundig drilt ze de snoek uit. Ik land haar met de hand en tijdens het aan boord hijsen weet ik dat ze gelijk heeft. Ook nu fotograferen we er rustig op los. We merken dat de snoek net nog een andere snoek heeft gegeten aangezien de staart van die snoek nog uit haar keelsteekt. Het meetlint geef na twee keer meten echt wel 106 cm aan. Een verbetering van 5 cm. Gefeliciteerd liefste! We kussen elkaar en kijken elkaar veel betekenend in de ogen. Twee meters op een dag van vijf snoeken. 2008 begint wel erg voorspoedig. Volgens mijn moeder zegt een oud spreekwoord: “Alle goede dingen komen in drieën!” Ik ben benieuwd naar het derde gelukje wat we dan nog zullen krijgen. Zou het dan toch de jackpot zijn?