De eerste visdag van het nieuwe jaar. Nou ja visdag? Ik kan het beter een periode noemen want het waren net geen twee uurtjes die we aan de waterkant vertoefd hebben. We, zijn mijn oudste dochter en ik. Frappant want op een dag als deze is het weinig aanlokkelijk om achter de gebreide broek vandaan te gaan en je langs de waterkant te begeven. Maar als je dochter zegt graag mee te willen dan ga je als vader erg graag kan ik u vertellen. Heeft u Kluun nog niet gelezen? Moet u zeker eens doen. (Meisjes zijn echt leuker dan jongens!) Omdat het buiten aanvoelt als ware het minus een graad of tien en er veel water reeds bevroren is, kleedden we ons goed aan en besloten we een brug af te vissen met een dode sardine. Aangekomen op de plaats werd snel de hengel geaasd en de sardine te water gelaten. Een extra vertikaal hengel werd voorzien van een Replicant van Fox en daarmee werd het water nabij de schoeiingen aan een nader onderzoek onderworpen. Het duurde geen kwartier of de sardine werd gegrepen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Mijn dochter kon mooi de vis die ik had aangeslagen uitdrillen. Ik schroefde snel het schepnet in elkaar omdat de hoogte van de oever dat hier noodzakelijk maakt en schepte de snoek. Vanzelfsprekend raakte de losse dreg van de takel zodanig in het net verstrikt dat scheppen helemaal niet meer mogelijk was en ik, plat op mijn pens moest, om al reikend, de snoek alsnog met de hand te landen. Het was wel een mooi exemplaar wat 87 cm op het meetlint bracht. Voorwaar geen slecht begin van het jaar. Verdere pogingen leiden deze middag tot niets een aangezien de snijdende koude inmiddels greep had gekregen op mijn dochter besloten we huiswaarts te keren. We hebben samen lekker gevist.