Eens in de zoveel tijd moet je eens veranderen zegt men dan wel eens. Een van de dingen die op mijn lijstje stond was het kleuren van de kunstaasjes die ik bouw. Met name de lepels en de spinners. Die kleuren werden er met een airbrush op gemaakt en dat was naast dat het erg bewerkelijk was, ook nog eens ongezond en milieu belastend. Ik heb geëxperimenteerd met zogenoemde decal stickers. Daarbij zijn de mogelijkheden ongekend en onbeperkt maar ze blijven niet goed genoeg zitten. In gesprek met een collega opperde hij de mogelijkheid van emailleren. Dat is minstens zo bewerkelijk maar dan gewoon aan de keukentafel en ik hoef geen beschermende kleding aan. Toegegeven, de eerste paar keer was ik niet onder de indruk maar zoals zo vaak, baart ook hier oefening de kunst. We zijn nog niet aan de perfectie maar de lepels functioneren en worden steeds fraaier. Hieronder een aantal foto van de kleuren mijn oefen stukjes. Inmiddels staan de eerste geëmailleerde lepels in de shop. Mocht het u opgevallen zijn dat er in het midden van de eerste foto een spinnerblad met daarin Poask3 gestanst, dat klopt, daarover later meer.
Categorie: 2021
Marc op herhaling op 9 januari 2021
Op donderdag krijg ik een appje van Marc of ik nog van plan ben om te gaan vissen dit weekend. Ik antwoord dat het afhangt van de status van de buitenboordmotor die op dat moment bij de reparateur is. Gelukkig kon ik later die dag melden dat we dit weekend kunnen vissen. We spreken af om 08.30 uur maar dat wordt iets later. Het is verraderlijk glad in Friesland en dus waarschuw ik Marc dat hij rustig aan moet doen. Ondertussen prepareer ik de boot en zet alvast een emmertje strooizout in de kofferbak van mijn auto. Als Marc er is rijden we een stukje naar het beoogd viswater. Dat water is wat groter en aangezien in Mangtum de haven dichtgevroren is wijken we daarnaartoe uit. Het is maar goed dat ik strooizout heb meegenomen want de trailerhelling is net voor ons al gebruikt en het water dat bij het uitrijden van de trailer onvermijdelijk op de helling komt is bevroren. We strooien zout en laten de boot te water.
Ik heb eindelijk mijn GravGrib binnen. Het is een gimball die hydraulisch werkt en er voor moet zorgen dat de camera beelden stabieler worden en de horizon bijna altijd min of meer horizontaal blijft. We proberen heb vandaag voor het eerst uit. We beginnen meteen bij de helling met vissen maar al snel moeten we de hengels inhalen omdat er ijs ligt. Onze voorgangers hebben al een deel stukgevaren en ook ik neem een deel voor mijn rekening. Misschien dat aan het einde van de dag dit water dan ijsvrij is. We varen door het dorp Grou in de richting van Jirnsum als Marc de eerste vis van de dag haakt. Sterker nog de eerste drie komen op zijn conto. Het maakt mij niets uit wie er vis vangt als er maar wat gebeurt. Maar ik ben toch blij dat ik de vierde snoek van de dag mag haken. We vissen in wisselende omstandigheden. Soms wat neerslag en dan in de volle winterzon die het net wat aangenamer maakt. We vissen een stuk bij schiphuizen een aantal keren af omdat, toen ik hier twee weken geleden met mijn jongste dochter viste, wij hier een aantal lossers hadden. Het blijkt effectief, we vangen ze beide. De eerste is een mooie tachtiger wintersnoek, wat zijn ze toch mooi in de winter in het winters licht.
Marc en ik kunnen de conversatie aardig gaande houden. Marc vis slechts 3 maanden op snoek en is zeer leergierig. Hij denk erover een baitcaster te kopen en dus moet hij even met een dergelijke hengel vissen. In de loop van de dag krijgt hij behoorlijk ervaring want de snoeken hebben alle aandacht voor onze pluggen. Ik vis overigens nog even met een ABU Cello Dip die ik via E-Bay op de kop heb kunnen tikken. Kunstaas uit de jaren 60 van de vorige eeuw. Het is een plug waarvan het lichaam soepel is, kunststof en die een pittige actie heeft. Onze snelheid is echter net te hoog voor deze plug, Ik probeer hem later nog eens.
De teller loopt aardig op en het mooie weer veranderd in een dikke bui als de Gorpo met drie piepjes aankondigt dat de batterij nu echt leeg is. In ieder geval bijna vier uur beeldmateriaal met daarop een aantal aanbeten en snoeken. In die dikke bui gaat de hengel in de steun krom staan. Marc pakt de hengel en voelt meteen dat er iets “groots” aan zit. “Ik heb hem ook nog niet gezien zegt Marc als ik de boor in de wind van de kant af stuur en Marc vrije ruimte geeft om de snoek te drillen. Trek haar maar eens bovenwater dan. Marc merkt dat het kleine stokje, door Ron Peun speciaal gebouwd voor mijn vrouw, volledige controle biedt over deze snoek. Ik weet genoeg, een metersnoek!
Marc drilt haar uit en ik land de snoek. Na onthaken krijgt Marc voor het eerste van zijn leven een metersnoek in handen. “Er mag gelachen worden”, meldt ik hem als ik een foto van hem maak. Marc, die even onder de indruk is van het massieve van een metersnoek straalt ineens! Wauw. We meten de snoek twee keer tot we er overtuigd van zijn dat het echt om 100 cm snoek gaat. Gefeliciteerd Marc! Normaal gesproken geef je elkaar een hand. We hebben mooi gevist Marc, tot gauw
De eerste keer in 2021
Vandaag vis ik met mijn oudste dochter. Ze had al een aantal keren aangegeven eens mee te willen en dat moest er vandaag van komen. Het is een mooie dag, weinig wind, een zonnetje en wij hebben geen haast. We komen om 11.00 uur bij de trailerhelling aan. Er zijn meer mensen met het idee te gaan vissen, want er staan een zestal auto’s met lege trailers daarachter. We traileren en beginnen met vissen. Dayna hoeft niet lang geduld op te brengen wat binnen 10 minuten wordt de timber tiger gegrepen en kan zij haar eerste snoek sinds lange tijd drillen.
Het is een mooie wintersnoek van ongeveer 75 cm lengte. Niet een gek begin constateren we als een boot met een paar broeders in Petrus langskomt en we informeren naar hun resultaten. Nog iets krijgen we te horen en wij zijn vanaf vanmorgen vroeg al bezig. Het blijft vissen! We vervolgen onze tocht en hebben een mooie conversatie over van alles en nog wat. We slepen onze pluggen langs de kade van Grou en passeren Hotel Oostergoo. Ons doel is de spoorbrug die we aan een nader onderzoek willen onderwerpen. We “storen” twee dood-aas-vissers die nog geen stootje hebben gezien. Voorbij de spoorbrug pruttelt de motor een paar en zegt dan doe het zelf maar. Dat is ongewoon, mijn Yamaha 6 PK, doet al ruim twintig jaar haar werk achter de Rana 14 en dat bijna altijd probleemloos. Ik verwacht dat het een brandstof toevoer probleempje is en controleer, slang, ontluchting en toevoer. Alles in orde, daar kan het niet aan liggen. Ik merk bij het aantrekken weinig compressie en we moet iets verzinnen. Vanzelfsprekend heb ik geen peddels of roeispanen bij me. Hoeft immers niet bij een degelijke en betrouwbare motor. We bellen met het thuisfront en een elektromotor en accu zijn onderweg. Ondertussen peddelen wij met behulp van het schepnet naar de afgesproken plaats. Na het zoeken van een plankje kan de elektromotor ook daadwerkelijk gemonteerd worden en kunnen wij onze weg vervolgen. We besluiten wel om linea recta naar de helling te varen. Het is jammer dat we ons voornemen deze spoorbrug een aantal keren af te vissen niet ten uitvoer kunnen brengen. De elektromotor doet echter ook haar werk en al terugvarend vangen we gewoon nog twee snoeken erbij. Voorwaar een prima vis-moment in het het nieuwe jaar. Dat nieuwe jaar dat hopelijk mag verlopen zoals u graag wenst beste lezer!