Het is even geleden dat ik samen met Popke op de Swette ben
geweest. Als we even terug redeneren was dat in december van het vorige jaar.
Maar hij heeft het meteen naar zijn zin als we de modderige brei van de
Mantgumervaart verlaten het heldere water van de Swette zichtbaar wordt. Als
snel zijn er een aantal aanbeten maar die weten we niet te verzilveren. Net als
ik een foto tweet en Popke een verhaal vertel over het slechte stuk wat we
opdraaien scoort hij de eerste snoek in de boot.
We zijn trollend onderweg naar een plek die we graag
verticaal willen afvissen. De weersverwachtingen komen uit en een felle wind
jaagt ons onder de brug door. Helaas wordt het vermoeden dat mijn accu zijn
beste tijd heeft gehad bevestigd als ik de motor tracht te bedienen. Dat
betekent dat we nu de outboard moeten gebruiken om te verticalen. Minder ideaal
maar goed mogelijk, zeker met deze wind. Uiteindelijk is het Popke die een
knappe snoek haakt. Snoekbaarzen zijn vandaag niet te bekennen.
We verkassen weer en trollen nu in een dorpje. Dat blijkt
effectief in minder dan anderhalf uur vangen we een aantal mooie snoeken en we
missen er ook een tweetal. Omdat ze hier nu even los lijken te zijn maken we
een paar rondjes door het dorp waarbij we iedere keer wel een snoek scoren.
Tijdens dit rondje varen we langs twee bomen waarin een fiks aantal ransuilen
ons meewarig aanstaart. Vannacht zullen ze mooi wat muizen opruimen en zolang
schuilen en slapen ze.
We houden het voor gezien. We verkassen weer en nu naar een
stuk wat we mooi op de wind af kunnen drijven. Popke scoort weer een mooie
snoek bij de brug.
Als we op de terugweg de weer de trolhengels benutten gaat
er nog twee keer een snoek aan de bijhengel hangen. Dan is het tijd terug te
keren. Voldaan en met een rozige kop van de harde wind, regen, hagel en zon typ
ik mijn verslag. De video geeft een impressie van onze visdag.