Tevreden…..
Het is een idee waar ik al langere tijd mee in mijn hoofd
loop. Ingegeven door de huidige tijd denk ik. Een tijd waar alles meer, beter,
groter en dan nog meer moet zijn. Een tijd waarin niemand meer tevreden lijkt
te kunnen zijn.
Vanuit deze gedachte besluit ik om een stapje terug te maken
in de tijd. Ik ga vissen op een manier die nooit meer gedaan wordt, tenminste
ik zie nooit iemand meer, met een lange stok met drijvers, de oude melkvaarten
afstruinen naar een mooie snoek. Ik heb hiertoe een penhengel met een
werpgewicht van 1,75 lbs, een kleintje in de karper wereld, opgetuigd met een
drijver (Nipro) vier 3 grams loodjes, een onderlijn en een takel. Op de takel
een dode voorn. Een oude manier met nieuw materiaal.
Ik neem de camera mee en besluit om eens een praatje te
houden voor de camera. Natuurlijk ben je als cameraman, regisseur en editor
volledig de baas over je eigen film dus als het niets wordt kan je altijd nog
het kaartje van je GoPro formateren en er de volgende keer het beste van hopen.
Ik begin met een kleine introductie en verplaats me daarna naar de waterkant.
Er volgt een korte uitleg van het materiaal zoals hierboven beschreven en dan
wordt er gevist.
Het weer is prachtig, er staat niet al te veel wind zodat
het ruisen daarvan in de microfoon ook niet hinderlijk zal zijn bij de beelden.
Ik sleep de aasvis eerst naar links over een stuk van ongeveer 150 meter. Eén
keer meen ik een aanbeet te zien maar overtuigend is die niet. Ik sleep
hetzelfde stuk terug. Onderwijl vertel ik de camera verhalen over snoeken van
30 pond die nog geen 30 cm hoog zijn en dus best in polderwater van nauwelijks
een meter diep kunnen zwemmen. Weer geen aanbeet. Ik besluit om de aasvis
statisch aan te bieden en haak de aasvis even andersom in. Daarna gaat de
waakzame Nipro met aasvis weer te water. Ik plaats de hengel een 10-tal meters
bij de camera vandaan en drink een kopje koffie. In het stille water verdwijnt
de Nipro bijna stiekem onder water.
Ik heb haar echter gezien en roep nog even snel iets in de camera. Ik pak de hengel
snel op. Vervolgens loop ik met de beugel open even snel in de richting van de
camera om betere opname kwaliteit te garanderen. Ik zet de haak op, iets massiefs!
De 1,75 lbs kromt tot in het handvat. Ik heb moeite de vis boven water te
krijgen. De twee keer schudden aan de hengel doen realiseren dat de grootspraak
van eerder deze dag uit gaat komen. Ik drill de vis uit, land haar met de hand
en zie dat de beide dreggen keurig hun werk gedaan hebben. Vanzelfsprekend ben
ik zo voldaan als een aap met twee gouden horloges en drie trossen bananen. Ik til de snoek voor de camera
roep iets over kleine K*T slootjes. Ik begeleid mijn vriendin terug naar haar
vertrouwde stek en maak ik gedachte de bijna onmogelijke afspraak haar eens
weer te treffen. Ik realiseer me het bijzondere van de situatie en besluit te
stoppen. Wat een topdag!