Visgidsen is leuk, het is prachtig om met mensen te vissen
die een gemeenschappelijke hobby hebben en ze dan deelgenoot te maken van jouw
manier van vissen, jouw beleving. Zo was het ook de opzet voor een drietal
personen uit Limburg. John, John en Maurits kwamen maar liefst twee dagen over
voor een dagje boot en een dagje kant vissen.
Popke wilde graag inspringen om een overvolle boot te
voorkomen en dus togen we met twee boten, een emmer strooizout en goede moed
naar de trailerhelling. Een kleine verkenning op eerste kerstdag had me al
verteld dat de helderheid van het water weer togenomen was en dus zou het
vandaag goed komen. Eenmaal op de stek aangekomen werden we door moeder natuur
getrakteerd om schitterend weer. John en zijn zoon Maurits, beiden ook jagers,
genoten zichtbaar van de weidse vergezichten en de onnoemelijke aantallen ganzen
en eenden. Een jagers paradijs. Maar wij waren aan het vissen, ook een vorm van
jagen maar dan op vis en daar moesten we erg veel moeite voor doen. John J, die
bij Popke in de boot zat ving de eerste snoek binnen een uur na aanvang maar
bij mij on de boot bleef het lange tijd stil. Pas na twee uur ging een snoekje
hangen aan de plug die ik van Lieuwe voor mijn verjaardag gekregen heb, hij
doet het Lieuwe! Maar de snoek was niet om van onder de indruk te raken. We hadden dus pech, ook al vanwege het feit
dat er nu juist delen bevroren waren die we graag hadden willen afvissen. De
score bleef aan het inde van de dag steken op slechts 7 vissen. Dat is niet
veel. We gingen lekker gezamenlijk eten en hebben tijdens het natafelen gesproken
over allerhande zaken aangaande de hengelsport, palomar knopen, balanspunten,
fair play hengels, ABU molens en ga zo maar door. Tegen negenen vertrokken ze
naar hun slaapadres met de afspraak dat ik ze daar de volgende dag om half
negen op zou pikken.
Nu prijzen nieuwe kansen op de tweede visdag. Moeder natuur
trakteerde ons wederom op een prachtige zonsopkomst maar ook niet was het een
taaie visserij. Maurist had al vlot een nazwemmende baars waargenomen maar op
stekken waar we normaal gesproken echt wel een paar snoeken kunnen vangen
blijven aanbeten volledig uit. Snoeken hadden een andere mening over onze
zorgvuldig gepresenteerde lepels en spinners dan wij. Na een aantal keren verkassen,
in de hoop dat het daar beter zou zijn, kwamen we er achter dat het niet zo
was. Na heel veel worpen over een zelfde stek wisten ik uiteindelijk 1 snoekje
te verleiden maar dat was meer geluk dan wijsheid. In de wetenschap dat het ook
anders kan zijn spraken we af het nog eens over te doen. John en Maurits en
John J hartelijk dank voor een paar mooie dagen en de volgende keer doen we het
nog eens dunnetjes over.
Op de flanker Hans, leuk om te zien dat hij bij jou ook zijn werk doet.