Vissen met Popke! Jazeker, zondagavond spraken we af om
vandaag te gaan vissen. De weersvoorspellingen waren echter niet al te best,
wel mooi weer, zo nu een dan een buitje maar de harde wind maakte onze keuze
toch lastiger dan anders. Het Lauwersmeer was geen optie maar zowel Popke als
ik kennen natuurlijk genoeg viswater en dus viel de keuze op een wat kleiner
water, een gezogen gat. Om even voor half acht stond ik bij de trailerhelling
te wachten op Popke die natuurlijk van zijn permanente vakantiebestemming aan
het Lauwersmeer moest komen. Ach dacht ik, laat ik die zwarte Timber Tiger eens
te water laten bij de trailerhelling. De tweede worp leverde meteen een snoekje
van een centimeter of vijftig op. Kort daarna arriveerde Popke en trailerden we
de boot.
Popke had vroeger hier veel gevist en een verkennend rondje
leverde op zijn nieuwe dieptemeter, Raymarine Dragonfly, de nodige
herkenningsmomenten op. Maar ook waren er stukken duidelijk veranderd in de
beleving van Popke. Gelukkig heeft hij “water sense” en dus hadden we al snel
een mooie stek te pakken. Maar wat de snelle snoek al voorspelde, vaak als je
snel iets vangt gebeurt er daarna niets meer, leek te worden bewaarheid. Het
duurde zeker twee uren voordat Popke de eerste aanbeet verzilverde. Een mooie
maatse snoekbaars die inmiddels ligt stijf te worden in mijn vriezer. Kort
daarna ving Popke nummer twee, iets kleiner dan de vorige maar wat maakt het
uit, er gebeurde tenminste iets.
Inmiddels pakten donkere wolken zich samen ten zuiden van
het meertje. Eerst dachten we nog dat het gezien de wind mooi aan ons voorbij
zou gaan maar toen even later de donder rolde en de bliksem zich zo nu en dan
openbaarde kozen we eieren voor ons geld en gingen van het water. Dat wil
zeggen, aangemeerd aan een paal in een luwte brengende rietkraag. Ik probeerde
nog wat van het onweer op film te krijgen. We zaten beide niet lekker. Ineens
zagen we twee prachtige witte vogels tegen de donkere lucht van de onweersbui
aankomen vliegen. De grootte deed ons eerst aan twee lepelaars denken maar het
bleken twee kleine zilverreigers. Ik had ze nog nooit in het wild gezien. Zo
zie je maar dat er altijd wel wat bijzonders gebeurd.
De onweersbui dreef over en we konden weer vissen. We kozen
een mooie drift langs de lagerwal van het meer.
Net toen Popke zei dat ik maar bleef volharden in het vissen met de
groene dropshot maar dat ook het kikkertje nog geen snoekbaars in de boot had
gebracht kreeg ik een mooie aanbeet en haakte ik een snoekbaars van tegen de
zeventig centimeter. We probeerden dit traject een aantal keren maar er kwam
geen vis meer in de boot. We besloten een nieuwe stek te zoeken en al varend
over het meer stuitten we op een mooi talud. Daar ving Popke weer een mooie
snoekbaars. Even later haakte ik er een maar die kon ik niet aan de haak
houden. Sterker nog de haak zat tegen mijn dropshotloodje aan toen ik het
tuigje bovenwater haalde. We besloten weer te verkassen. Popke vroeg me de
marker op te pakken die we even te voren op de vangplaats hadden uitgegooid.
Net toen ik van de stoel wilde stappen om de daad bij het woord te voegen,
kreeg ik een mooie tik en haakte ik wederom een snoekbaars. Na nog twee loopjes op de stek gemaakt te
hebben wilden we nog een keer verkassen. Een mooi talud aan de oostkant van het
meer zou onze laatste drift worden.
We dreven mooi op de wind waarbij de fronttroller zo nu en dan kleine correcties uitvoerde om
de juiste lijn te houden. Het bracht geen resultaat totdat Popke opperde om
langs de lage wal nog een stukje te trollen en dan er een einde aan te maken.
De video camera piepte zeven keer ten teken dat de 64 GB nu eindelijk vol was
en verdere opnames niet meer mogelijk waren. We geloofden er toch al niet meer
echt in… Ik was bezig mijn ene hengel binnen te draaien toen de hengel in de
steun ferm tikje. Popke nam de hengel van mij over en ik greep die in de steun
stond. Een mooie vis openbaarde zich op
de hengel. “ It koe wolris in hiele grauwen wêze?”. Dat bleek, na een mooie
dril kwam een snoek van precies 100 cm aan de oppervlakte. Gelukkig hebben we
de foto’s nog. Overigens had deze snoek een abces in haar bek en dus staat ze ook in de categorie Bijz. Vangsten! (zie rechter menu) Ons trol traject leverde geen vis meer op en even later
trailerden we de boot. Wel vreemd om na een visdag niet samen thuis te komen
maar ieder zijns weegs te gaan. “Mar wy ha wer moai fiske Popke!”