Het is zaterdag en hoewel de voorspellingen niet
denderend waren, lijkt het weer vriendelijk. Ik heb geen visafspraak. Na even
wat productie gedraaid te hebben besluit ik Jan te sms-en en te vragen of hij
zin heeft op te vissen. Jan wil wel maar is aan het werk en dus gaat het niet.
Ik besluit Sjirk via het zelfde medium te benaderen. Hij antwoord onmiddellijk
terug. Hoe laat kan je hier zijn want de boot is klaar. Twintig minuten later
stap ik bij hem aan boord. We varen naar de stek. Ik viste de afgelopen twee
weken met zeer matige resultaten in diverse wateren rond mijn woonplaats en had
persoonlijk niet verwacht dat de helderheid van het water zo was toegenomen.
Kortom alle ingrediënten waren aanwezig voor een prima visdag!
Sjirk stuurde de boot rechtsaf en vol goede
hoop begonnen we aan onze vistrip. Vele kilometers later, het zal toch niet zo’n
dag zijn, scoorden we eindelijk de eerste snoek. Na dik anderhalf uur vissen
zonder een stootje te zien was daar dan de eerste snoek in de boot van 2014. Zou het dan nu een bijtuurtje zijn? Niet veel
verder vang ik inderdaad weer een snoek. Ik kijk niet goed uit en wat me
hiervoor nooit is overkomen, overkomt me nu wel. Een haak van de dreg boort zich
in de wijsvinger van mijn rechterhand. Snel immobiliseer ik de plug in mijn
rechterhand en onthaak de snoek. Daarna begint een periode van zelfhulp.
Sjirk wil liever niet kijken, ik zeg hem dat hij maar door moet vissen. Met
veel pijn (en moeite) verlos ik de plug van de dreg die nu nog als losse dreg
in mijn vinger prijkt. Ik probeer de tang op de meest bereikbare haakbocht.
Hopelijk knipt die tang de dreg door? Gelukkig de tang van Rapala snijdt door
de bocht van de dreg. Ook de andere vrije haak knip ik af. Ik kan de steel van
de dreg als hefboom gebruiken om de punt van de dreg in mijn vinger weer naar
buiten te brengen. Het valt me tegen hoe sterk de huid eigenlijk is. Het kost
best enige moeite om de scherpe haakpunt door de huid naar buiten te krijgen.
Maar het lukt. Sjirkr
vangt ondertussen even een snoek. De punt van de haak is
naar buiten. De weerhaak zit nog binnen in maar ik besluit de haak nu af te
knippen. Eenmaal los kan ik met behulp van de tang de haakpunt vastpakken en de
overgebleven haakbocht door mijn vinger naar buiten te trekken. Het bloed even flink
en ik verbind de vinger met een stukje van de handdoek die Sjirk gelukkig heeft
meegenomen. We kunnen verder vissen.
Natuurlijk praten we even na over dit voorval
maar ondertussen zijn de snoeken ons wel gunstig gezind geraakt. We vangen met
grote regelmaat snoeken en voor we het weten zitten we in de dubbele cijfers.
Waar je vangt mis je ook wel eens een paar en als de teller der vangsten op 13
staat kan op de teller der missers een zestal stuks worden geschreven. We zijn bijna op het punt gekomen dat we
terug moeten keren om nog bij licht thuis te zijn. We scharrelen hier en daar
nog een snoek uit de rietkraag en besluiten de dag met 21 stuks. Sjirk was
spekkoper met de grootste. Wie ons om twaalf uur gevraagd had of we vandaag
snoek zouden vangen had waarschijnlijk een ontkennend antwoord gekregen. Maar
goed dat snoeken na twaalven ook nog
bijten. Om half vijf zijn we thuis.