Het moest er nu maar weer eens van komen. Het klussen zat er op en dus konden Popke en ik weer eens het ruime sop kiezen om te kijken of we onze succesvolle dag van een week geleden konden evenaren. De weersverwachtingen hadden we nauwgezet gevolgd om er zeker van te zijn dat we niet in de problemen zouden komen. Om zes uur reden we de straat uit en een uurtje later zaten we op het water. De wereld was klein, slechts met moeite konden we de, voor de oriëntatie broodnodige, boeien in de mist onderscheiden. Maar volgens de verwachtingen kwam er een lekker windje opzetten dus dat was zo opgelost. Ondertussen zocht Popke op de dieptemeter naar het juiste taludje en zijn gevoel voor richting en orientatie bracht ons zomaar over een mooie stek. Een korte tik op de dropshot kondigde de eerste snoekbaars aan. Een kleine 50 cm maar vis is vis. Binnen een half uur kreeg ik nog twee aanbeten maar wist deze niet te verzilveren. Na nog eens een uur wisten Popke en ik al dat deze dag niet de dag zou worden die ons nog vers in het geheugen lag. We vroegen ons af of we Piet Paulusma nu niet even moesten bellen omdat er van wind nog steeds geen sprake was. Desondanks verharden we in onze pogingen en het was Popke die zijn hengel krom kon trekken op een aanbeet. Deze vis was er een van formaat. Mooie runs werden afgewisseld met kromme hengel, arm losschudden en gierende slip. Als dan zo’n vis na een minuut of zes losraakt baal je als een stier. Als de lijn nu breekt dan is er een verklaring maar als je een volledig intacte combinatie naar boven trekt vraag je jezelf af hoe een vis los kan raken. We zullen het nooit weten. Een beker soep sleepte ons voor twaalven al door de dip en we verkasten even een klein stukje. Daar wierp ik mijn dropshot een eindje van de boot van daar en verbaasde me even over de snelheid waarmee dit loodje naar de bodem moest zinken voordat ik in de gaten kreeg dat het een aanbeet was. Strak draaien en aanslaan bracht een snoek van 60 cm aan boord. Er was weer even actie. Nu begon de wind eindelijk een beetje aan te wakkeren. Popke revancheerde zijn ” loslater” met een prachtige 76 cm snoekbaars. In de verte naderde een kleine bui. Maar ook daar zat geen wind bij concludeerde Popke toen de bui over was. Een half uur later draaide de wind naar west noord west en haalde ze aan naar een dikke zes. Ruige omstandigheden maakten de vis wat actiever maar de boot nauwelijks controleerbaar. Toch ving Popke nog een prachtige baars. De snoekbaars die hij kort daarop ving was 62 cm lang. Nu werden de weersomstandigheden ronduit ruig. Jammer want we merkten dat de vis wel los begon te komen. Tegen hoge golven in vonden we onze weg terug naar de trailerhelling. Zeiknat van regen en buiswater trailerden we de boot. Voldaan met een rozige kop van weer en wind type ik mijn stukje. Met een pilsje naast me krijg ik een déjà vu. Het zal niet erg laat worden vanavond.
 |
 |
 |
 |