Geplaatst op Geef een reactie

14 juli 2009

Het zelfde ritueel volgend als gisteren stap ik om even over half zes bij Popke in de auto. De stek is deze keer dichterbij en we traileren al vlot. We varen een stukje en ik schiet wat plaatjes in het mooie ochtendlicht. Als we op de stek zijn meren we op het anker en drie hoempie ploempie dobbers gaan te water richting de rietkraag. Mijn tweede hengel, dropshot, tuig ik met een klein dood bleitje en zet ik op een meter of twintig van de boot in het midden van het water. Popke ontwaakt, is inmiddels gerust gesteld en praat ondertussen wat met de vissen. (Hij moest kort na het traileren constateren dat hij geen aansteker bij zich had en dan kun je als roker goed in de stress schieten. Snel even naar huis gereden en een aansteker gehaald en ik sleepte ondertussen een klein rondje met een plug.) Over dat praten met vissen gesproken, hij schouwt het water, ziet wellingen, opties, kansen en mogelijkheden en tracht vervolgens de vissen op zijn aas te praten. Ik moet het eens opnemen. Het lukt hem echter redelij vlot een snoekbaars op een kopje te praten zodat we al binnen tien minuten een maatse snoekbaars in de boot hebben. Mijn dobber beweegt in het geheel niet maar de top van de dropshothengel geeft ineens een aantal ferme tikken. Terwijl ik de haak zet heb ik het al in de gaten. Een dikke paling van ongeveer 65 cm prijkt aan de haak. Niet dat ik er bang voor ben maar de slijmzooi die je er van krijgt doet mij terugschrikken van het vastpakken van zo’n beest. Tegen de rand van de boot pak ik met mijn tang de haak en het lukt me om het beest ineens van de haak te schudden. Dan blijft het een tijdje stil. De regenboog prijkt mooi maar de lucht erachter voorspeld niet veel goeds. Net nu ik geen regenkleding heb meegenomen. Gelukkig blijkt de regen van korte duur en al snel kan de factor twintig weer op de armen en in de nek. Het blijft lange tijd stil. De snoekbaarzen en snoeken lijken collectief te hebben afgesproken niets te doen. Het lijkt de Tour de France wel. Nadat een boot is gepasseerd duikt ineens mijn hoempie ploempie naar de diepte. Ik zet de haak en een mooie snoekbaars van achter in de vijftig komt even boven de waterspiegel. Hij heeft geluk, er ligt nog een stukje in de vriezer.<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#32‘);
//–>http://foto.poask.com/#32 Dan is het lange tijd stil. We proberen echt van alles maar vissen kunnen we niet meer verleiden. Bijna de moed opgevend varen we een stukje en ankeren aan een rietkraag. Ik maak twee bekers soep en die moeten ons dan maar de extra energie geven die we even nodig hebben. Ik heb nauwelijks een slokje gehad en trek een keer mijn dropshot omhoog. Een fikse knal kan ik omzetten in een dikke zestig centimeter snoekbaars. Nauwelijks onthaakt is Popke nu aan de beurt. Beide dobbers verdwijnen kort achter elkaar. Popke praat er weer even drie naar binnen. Zo staat de teller ineens op zes. We verkassen nog een klein stukje in de wetenschap dat ik nog twee flesjes energiedrank bij me heb. Die moeten daar dan maar uitkomst brengen. Verdomt als het niet waar is. Direct na het openen van de flesjes vangt Popke weer een snoekbaars. Een tweede aanbeet laat los. Tegen tweeën besluiten we ermee te kappen. Ik trek mijn dropshot nog een keer over de plaats waar de snoek baanbeet. Helaas ik ruim op. De vertikaal hengel van Popke staat ineens krom in de steun en zowaar prijkt daar een snoek aan. Prachtige afsluiting toch! We traileren, constateren dat zijn boot echt lek is, tappen water en rijden naar huis. De toeretappe boeit me zo weinig dat ik het einde niet meemaak.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *