Geplaatst op Geef een reactie

18 oktober 2008

Het was even geleden. Ik blader terug in mijn weblog tot 15 augustus aleer ik een foto zie van mijn vrouw. Zolang hebben we dus niet samen gevist. Geen wonder dat we allebeide uitkeken naar deze visdag. Morgen zijn we “zoveel” jaar getrouwd en dus blijven we thuis. Het liefste zat ik nu samen met haar in een klein pittoresk huisje ergens in Denemarken maar het is niet anders. We doen het met een mooi stukje Friese polder.

Voor dat we gaan vissen werp ik even een blik op de barometer van Sergio. De takken staan mooi recht. Veranderlijk dus. Een paar spetters dalen naar beneden als de boot te water glijdt. We zetten koers naar de Swette en beginnen met vissen. Al snel is er een snoek die zich vergrijpt aan de plug op de bijhengel. We maken een foto en zijn weer onderweg. Onze vangsten doen er eigenlijk niet toe op dit soort dagen. We zijn even lekker met zijn beiden weg. Kletsen de waan van de tijd uit ons hoofd (nee, we hebben geen aandelen), maken plannen voor de toekomst en onderwijl genieten we van alles om ons heen. Snoeken zijn daarbij een bijzaak. Ze schijnen het zelfs prima te begrijpen want ze laten lang niets van zich horen. Onderwijl is het zonnetjes doorgebroken. Een welkome afwisseling van koud en naar warm wordt ervaren als we zo nu en dan even, achter een rietkraag, uit de wind varen.

Het zal toch niet zo zijn dat de Timber Tiger niet zal gaan scoren? Nee, als we al op de terugweg zijn doet mijn vrouw even voor hoe het moet. Ze vangt snel achter elkaar drie snoeken. Ze mist er overigens ook nog één maar die weet ze nu wel te zitten. Ik vang er nog één bij. De grootste meet zestig centimeter. We houden vroeg op. Dreigende wolken naderen ons uit westelijke richting. Het regent als we de boot op de trailer draaien. De barometer werkt! Vijf snoeken in evenzoveel uren vissen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *