Het is zondag avond en ik twijfel. Ga ik wel, het is uiteindelijk mooi weer. Ga ik niet, het waait toch stevig. Ik besluit om nog even een blik op het water achter mijn huis te werpen en loop even naar het veldje. In het voorbijgaan zie ik mijn achterbuurman zijn boot klaar zetten. “Silst noch efkes fiskje?” roep ik naar hem. “Ja wolst ek mei?”, zijn repliek. “Viif minuten dan bin ik der”, antwoord ik hem. Zo is de twijfel omgeslagen in absolute drang en ik ben dan ook binnen vijf minuten bij hem. Hij blijkt op dezelfde gedachten gehinkt te hebben over wel of niet te gaan vissen. Snel de boot te water en op naar de stek. We praten nog even over die nieuwe buitenboordmotor die achter aan de spiegel van zijn boot prijkt. Over wel en niet planerende boten en ga zo maar door. We besluiten om eerst even statisch met een dood visje het op snoekbaars te proberen. Het lijkt wel of Popke een patent heeft op snelle aanbeten want de dobber ligt nog maar nauwelijks te water of ze schiet weg. Een kleine snoekbaars wordt gehaakt en komt even tijdelijk aan boord. Ik heb gelukkig een camera bij me zodat we dit moment kunnen vereeuwigen.
Dan besluiten we na een drie kwartier dat we iets anders moeten proberen. Verticalen langs het kantje dan maar. Ik besluit die uitdaging met een nieuwe Pako® 6 aan te gaan. Een kwartier later haakt Popke een mooie zestiger snoek aan zijn verticaal hengel. Het is een schitterende zonsondergang en de snoek kleurt prachtig goud in het zonlicht. Daarna is het wel gedaan. Ik krijg nog een mooie aanbeet op mijn lepeltje maar weet de vis niet te haken. Tegen de tijd dat het donker wordt hebben we een kleine drie uur gevist en genoten van een kiekendief, twee buizerd en een nest torenvalken met vliegtests. Kortom een mooie zondagavond!