Nadat ik een week mezelf, overigens in goed gezelschap, te buiten was gegaan aan allerhande lekkere versnaperingen vond ik het vandaag tijd om een compensatie dag in te voeren en ik dwong mezelf tot het hardlopen van een respectabele afstand. Na een kleine twee uurtjes en de nodige rek en strekoefeningen dan eindelijk het zalvende bad. Daar zat ik nog maar net in of mijn oudste dochter riep. Pa, Popke is hier. Popke mijn achterbuurman wilde wel even een uurtje achter de snoekbaars aan. Ik was dus snel uit bad en aangekleed. In korte tijd lag de boot te water en kon de eerste stek gekozen worden. We begonnen statisch. Popke mag dan graag verticalen. Hij gebruik een fireball systeem met daarop een getakelde blei. Als eerste maakte hij die hengel in order terwijl ik van plan was twee hengels, geaasd met een stukje vis, onder een hoempie ploempie te water te laten. Dat kwam er echter niet van. Nog voor we aan die tweede hengels toe waren begin de slip van de verticaalhengel te ratelen. Na een heftige drill landen we een mooie, naar mijn menig oude bekende, van 93 cm. (zie 30 december 2007) Een prachtig frappant begin van een visdag vol leermomenten. De stek brengt verder niet veel en we verkassen. Verticalend de rietjes uitpeurend blijft het even stil totdat opnieuw een snoek zich aan een getakelde blei vergrijpt. Deze meet een goede 80 cm. Dat is het even stil, we vervolgen de weg en bij een brug met een mooi aantal houten palen hebben we beiden wel eens vaker succes gehad. We vissen de palen systematisch af maar geen snoekbaar is te verleiden. Popke wil dan graag de andere kant van de palen bevissen en manoeuvreert de boot netjes over het ondiepe gedeelte onder het brugvlak. Ik besluit niet tegen de palen maar tegen de beschoeiing te vissen. Op nauwelijks 40 cm water knalt er een snoekbaars op de takel. Vangen doen we haar niet maar beiden genieten we van een pracht moment van een snoekbaars op nauwelijks 40 cm water. Zo het dan aan de andere kant ook zo zijn hoor ik Popke hardop denken. Wel ja proberen dan maar en wat denk je. Tot twee keer toe stort zich een snoekbaars op de takel van Popke. Ook deze vangen we niet maar wederom genieten we van het fenomeen van een snoekbaars uit het ondiepe. We driften voorbij een lelieveldje waar zich de laatste vis van deze dan openbaart. Het is wederom een snoekbaars die niet wil blijven plakken. We besluiten nog een klein stukje slepend af te leggen maar dat brengt geen vis in de boot. Na een kleine drie uurtje houden we het voor gezien omdat we beiden nog andere verplichtingen hebben die dag. Toch een vijftal vissen waargenomen en ik heb zowaar de eerste snoek van het seizoen gevangen. Hulde!