Eigenlijk wist ik van te voren al dat we dit weekend niet veel aan vissen toe zouden komen. Op zaterdag de gehele dag keurmeester bij het kaatsen en op de zondag zelf een partij kaatsen. Dan blijft alleen de vrijdag over maar als je net als ik een klein trainingsschema volgt dan is de vrijdag morgen ook al weg. Dus vrijdag even na de middag het water op en ik prijs mezelf dan ook altijd gelukkig dat ik snel op het water kan zitten. Vanmiddag dus ook en omdat ik graag een visje vang en mijn kansen dan wel zo optimaal mogelijk wil inschatten, besluit ik om samen met mijn vrouw dat traject van verleden week nog maar eens af te vissen. Op geen enkele geheide plaats, immers daar waar de vorige week ook iets gevangen hebt kun je nu weer iets vangen, was het bingo. Het duurde dan ook een hele tijd voor er iets gebeurde. Een kalf in de sloot!. Waarschijnlijk in het land geboren en in het water gevallen en toen getracht er weer uit te komen. Het was aardig gelukt maar zat nu wel met de poten diep in de blauwe klei. Enfin, kalf eruit getrokken, en op het land gelegd, en die kon zich verheugen in de aandacht van een fiks aantal schapen. Zulke zaken worden dan altijd door de boeren waargenomen en het duurde ook niet lang of een tractor was op weg. Wij verder vissen. Komt helemaal goed met dat kalf. Waarschijnlijk zat mijn vrouw nog met haar hoofd bij het kalfje want doorgaans mist ze zeer weinig aanbeten. Deze dus wel! Jammer maar helaas. Een eindje verderop is het de beurt aan mij. Ik haak een vis waar ik mee op de foto mag. Op de terugweg slaan we de verdere reddingsactie van de boer aangaande het kalf verder gade en ik mis mijn eerste snoek. Had ik mijn mond maar gehouden toen ik de eerste snoek ving. Ik moest natuurlijk even benadrukken dat ik mijn aanbeten wel verzilverde. Nu stonden we gelijk in missers. Kort voor het einde van ons middagje vissen mis ik tot overmaat van ramp nog een mooie snoek. Tja, als je zo met je kansen omspringt…….!