Dirk de Boer Bokaal 2002
Op 4, 5 en 6 oktober heeft het Dirk de Boer Bokaal weer plaatsgevonden. Wat Poask Hengelsport betreft een prachtig weekend vol met gezelligheid en hoewel geen top vangsten, wel een prachtige ploeg. We willen dan ook van de gelegenheid gebruik maken om zowel de deelnemers als de begeleiders hartelijk te danken voor hun inzet. Een speciaal woord van dank gaat uit naar Paul Korver en Frans Nestor voor hun bijdrage aan dit visweekend. Natuurlijk kunnen we zelf een impressie van het weekend weergeven. Voor Poask hengelsport telt echter maar één mening, die van de deelnemers! We hebben de deelnemers dan ook gevraagd kopij in te sturen. De bijdragen worden in volgorde van binnenkomst zonder redigeren geplaatst. Als extra bijdrage hebben we gemeend een fotoboek van het weekend te publiceren. Dit fotoboek vindt u hiernaast onder de overeenkomstige knop. Voor wie het wil weten nog even de vangsten op een rijtje. 117 snoeken, 60 baarzen en 1 snoekbaars.
———————————————————————————————————————
Dirk de Boer Bokaal weekend 2002
Verslag van Marcel Frequin en Haakon Nadorp
Dit is ons 2e jaar dat we meedoen met dit weekend. Zoals vele onder de deelnemers gaat het ons niet in 1e instantie om het vangen van zoveel en zo groot mogelijke snoeken, maar om de gezelligheid, leerproces en de natuur van Friesland. Tenslotte komen wij uit de Randstad.
Ons doel dit jaar was om Marcel te leren een gehaakte snoek te landen m.b.v. de nek- en kieuwgreep en dan te onthaken en terug te zetten. Haakon had het vorig jaar geleerd om het snoekweekend en als we er samen op uitgaan, mocht ik alle snoeken met de hand landen, onthaken en terugzetten.
De aankomst was dit jaar weer erg gezellig, goed eten en een lekker potje bier. ’s Avonds de lezing de bekende leuke lezing omtrent Dirk en het vissen op de rivier. Tevens zag de Poaskwinkel er weer goed gevuld uit met vele spinners en Pako’s. Erg leuk was dat Paul Korver ook aanwezig was en wij hebben dan ook veel informatie van hem gekregen omtrent het vissen met lepels. Bleek dat we het niet helemaal juist deden en dat het nog beter kan.
Onze gids dit jaar was Mieke. Zij bracht ons de 1e dag naar een zeer mooie stek langs een dijk. Een mooi vaartje om lekker uit te kammen met een spinner of lepel. De snoeken waren niet echt los en brachten voor de groep weinig op. Het regende nagenoeg de hele dag en waarschijnlijk was dit mede van invloed. Er moest hard gewerkt worden voor een paar snoeken. Deze werden dan ook gevangen door de geduldigen onder de groep welke rustig een half uur op 1 plek aan het werpen waren. Dankzij de “ontdekkingsreis” van de Vlielandgroep aan de andere kant van de dijk, bleek er een toegankelijk natuurgebied met mooie vaartjes en petgaten (weer een nieuw woord geleerd) te zijn. We zijn toen daarheen verkast en daar bleken de snoeken gulziger te zijn. Ook wij konden onze eerste snoeken landen. Marcel had moeite met de kieuwgreep om de snoek uit het water te halen. Dat liet hij over aan de anderen. Ik, Mieke en anderen gaven hem de instructies om de kieuwgreep toe te passen na het onthaken en zo de snoek terug te zetten. Dit ging beter. Nagenoeg de gehele dag bleef het regenen en de vangsten bleven mager. Echter iedereen ving wel wat.
’s Avonds een mooi programma met een zeer “kritische”, maar humoristische lezing van Maarten en een zeer interessante lezing over de PAKO lepels van Paul Korver. Na ruzie met onze portemonnees, maar weer onze voorraad spinners en Pako’s te hebben aangevuld waren we klaar voor dag 2.
De 2e dag bleek er geen regen te zijn, maar een zon die regelmatig doorkwam en een flinke storm. We gingen met de groep naar een ander natuurgebied. Ook dit gebied was voor ons stadslui een zeer mooi stukje natuur. Grote petgaten waar volgens Mieke veel snoek zou zitten. Wij zijn meteen naar achteren in het natuurgebied gegaan om de petgaten daar te bevissen. Al vrij snel haakte Haakon een leuke snoek van rond de 50cm en mocht deze zelf onthaken. Probleem was dat er maar weinig echte plekken aan de petgaten waren waar je goed kon gooien en evt. een snoek kon landen. Er stond te veel riet en braamstruiken. De omstandigheden om te snoeken waren slecht. Gisteren donker weer en nu dankzij de zon drong er veel licht door in het heldere water. Er moest hard gewerkt worden. Na een aantal uren kwamen we op een stukje sloot van ongev. 10m breed tussen 2 sluisjes in. Hierin waren 2 snoeken aan het jagen op speldaas. Wij hebben daar staan werpen samen met Mieke en nog 2 jongens. Na een half uur was het Marcel gelukt om eindelijk een van de snoeken te haken. Het was een zeer grote snoek, ruim 80cm. Tijdens de dril spuugde de snoek wat kleine visjes van een paar cm. groot. Was een zeer lange dril en wij moedigden Marcel aan om de snoek met de hand te landen. Helaas lukte hem dit niet, maar na voordoen bij de snoek in het gras, hoe de kieuwgreep toegepast moest worden, lukte Marcel dit eindelijk en zette hij de snoek terug in het water. Hij had ook zijn eerste “oorlogswonden”.
Om 12:00 de gebruikelijke gezamenlijke lunch en omdat de vangsten zeer slecht waren werd er besloten wat andere stekken aan te doen. Ook hier veel weinig snoek te vangen en zo was de middag voorbij en was het terug naar de zeilschool voor een soepje en een broodje en de prijsuitreiking. Wat bleek bij de prijsuitreiking; hadden wij de beker gewonnen. Wij waren blij verrast met de beker, aangezien we geen moment hebben gedacht dat wij door een bep. prestatie zouden opvallen. De wisselbeker werd uitgereikt door mevrouw de Boer persoonlijk. Na de “Shimano-grabbelton” kwam het DDBB weekend 2002 tot een einde.
Rest ons de organisatie onder leiding van Hans te bedanken voor weer een gezellig en zeker geslaagd weekend. Tevens een bedankje voor Mieke onze visgids die ons zeker wat heeft bijgebracht op het gebied van de kieuwgreep en tot slot hopelijk tot ziens in het volgend jaar. Wij zijn zeker van de partij.
Met vriendelijke visgroeten,
Haakon Nadorp en Marcel Frequin
————————————————————————————————————————
Na een lange rit van 4 uur uit Limburg waren op de plaats van bestemming.
Enkele groepsleden hadden reeds meerdere keren deelgenomen aan de Dirk de
Boer Bokaal en hadden ons nieuwelingen zo enthousiast gemaakt dat we het nu
wel eens zelf wilden ervaren. Ze hebben gelijk gekregen.
Een prima locatie, prima verzorging voor een etentje en zeker voor een
natje, mooi water.
Petje af voor al die mensen die ons Limburgers een prachtig weekend bezorgd
hebben.
Ps. Onze visgids Maarten bedankt.
M.v.g. Peter Krings.
———————————————————————————————————————–
Het DDBBW 2002, een kort relaas.
Allereerst moet ik even kwijt dat ik het DDBBW heel anders ben in gegaan dan vorig jaar. En dat is allemaal te wijten aan een rekenfoutje van mijn broer(tje), John Roos. Voor diegene die het niet weten, John en ik wonnen vorig jaar de bokaal (het gevecht over waar de bokaal kwam te staan heb ik overigens gewonnen). Omdat John en zijn vrouw vonden dat het tijd werd voor kinderen is hij aan de slag geslagen. Echter, door een gebrek aan rekenkundig vermogen kreeg hij het voor elkaar dat zijn prachtige dochter Sanne geboren werd op 10 September 2002. Hij kon toen dus niet mee naar het DDBBW 2002. En moest ik de bokaal dus alleen verdedigen. Dat is helaas niet gelukt, maar ik gun het de nieuwe winnaars dubbel en dwars.
Haakon en Marcel, gefeliciteerd.
Overigens heb ik John al ingeprent dat hij volgend jaar dat niet nog een keer hoeft te proberen. Kinderen nemen is leuk, maar wel even goed plannen zodat het niet ten koste gaat van de zuivere vistijd. 
En dan ga je dus voor de tweede keer, maar in je eentje naar het DDBBW. Op zich niet erg, want wat blijkt, ik zit ingedeeld bij de groep uit Groningen. Samen met Sjouke, Gerrit en Errit. En dat is nog niet alles. Onze visgids is Luuk Piek. Voor alle anderen is hij nieuw, maar hij is een oud collega van mij en dus kennen we elkaar al. Erg leuk om hem weer eens te zien. Hij doet het trouwens ook perfect als visgids.
Erg gezellig dus. Een leuke groep die vol humor zit. Dat belooft dus wat? Echter, tijdens het vissen merk ik al gauw dat de Groningers een hele aparte manier van vissen hebben. Nevenstaande foto is dan ook de enige die ik van enkelen van hen heb kunnen maken tijdens het vissen. Verder heb ik ze bijna niet gezien. Luuk legt het me uit. Het is in Groningen een hele bekende manier van vissen. Het zijn echte struiners, zoals Luuk dat noemt. Maar effectief is het zeker, want ook dit jaar hebben ze aardig wat vis op de kant gekregen. Ik heb hun methodiek even geprobeerd, maar kwam snel tot de ontdekking dat ik daar veel te lui voor ben. 
Dag 1 was ondanks het weer een perfecte visdag. Onze groep werd opgesplitst in tweeën. De Groningers gingen hun gang, en de rest werd naar een magistraal mooi watertje gebracht. De ene kant van het water was dichtbegroeid met bomen en riet, en de andere kant was een weiland. Gewoon perfect. We hebben dan ook de hele voormiddag hier gevist. En ook de nodige snoeken gevangen. Ik had helaas niet gezien dat er koeien en stieren in de wei liepen. Ik ben nogal een bangerd wat dat betreft. Onder toeziend oog en bescherming van Sjouke ben ik het weiland weer uitgeraakt. Rond twaalven zijn we weer bijeen gekomen om te lunchen. De Groningers wilden echter geen zuivere vistijd verloren laten gaan en terwijl wij onze boterhammen opaten, bleven zij vrolijk doorvissen. Na de lunch hebben we nog een tweetal wateren bezocht, maar die konden het water van voor de middag niet meer evenaren.
Dag 2 was niet echt een succesdag wat betreft de vangst. Wellicht dat het omslaan van het weer er iets mee te maken had. Verschillende hele mooie wateren bezocht, maar succes bleef uit. Wat overigens niets af deed aan het plezier dat ik had die dag. 
Verder wil ik u niet onthouden wat sommigen onder ons er wel allemaal niet over hebben om hun PaKo’s niet kwijt te raken. Errit raakte met zijn Pako LS vast in een boomtak die enkele meters boven het water uitstak. Ieder ander zou de lepel gewoon als verloren beschouwen. Maar dit drietal niet. 
Terwijl Errit zijn best doet de lijn (en dus ook de tak) naar zich toe te trekken klimt Sjouke in de boom. Maar ook hij kan niet bij de lepel geraken. Hij probeert van alles maar het wil gewoon niet lukken.
Dat was het dan, denk je. We hebben alles uit de kast gehaald, maar het zat er gewoon niet in. Take it like a man en koop een nieuwe lepel. Maar er mensen die nog verder gaan. Gerrit riskeert zijn eigen, overigens goede, kunstaas om de lepel te redden. Hij gooit zijn kunstaas aan het uiteinde om de tak van de lepel om hem zo wat dichter bij de kant te krijgen. Erg riskant, want ook zijn kunstaas kan vast komen te zitten. Dat gebeurd dan ook even. Maar hij krijgt hem uiteindelijk toch weer los. De tak is dan nog steeds geen millimeter dichter bij de kant, en Sjouke zit nog immer in de boom.
Dit gaat zo een tijdje door, en uiteindelijk word hun vastberadenheid toch beloond. De lepel komt los. Vraag me niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben. Ik weet het niet. Volgens mij weten ze het zelf niet. Maar de lepel was in ieder geval gered. Wel erg jammer dat ze niet dezelfde vastberadenheid toonden toen ik op dag 1 drie PaKo’s vast gooide in de bomen. Die hangen nog steeds een veel te vroege kerstversiering te zijn. Maar ik took it like a man en kocht maar gelijk een hele partij nieuwe.
Ja ook dat was weer perfect geregeld. Hans had een mooie winkel ingericht, waar je van alles tegen hele scherpe prijzen kon kopen. Zo ook mijn PaKo’s. Daar was ik dus wel blij mee.
De rest van het avondprogramma was ook heel leuk en zeer leerzaam. Mooie presentaties en vooral de presentatie over de (oude)rijn vond ik erg goed. Ik woon er namelijk kort bij en vindt het een geweldig water om in te vissen. Dus de informatie was zeer welkom. Ook erg leuk dat een vertegenwoordiger van Shimano bereid was om informatie te geven over de Shimano producten. En ook vond ik het erg genereus dat hij voor een ieder een pet en een Rapala kunstaas had mee gebracht. Dat mag van mij elk jaar wel.
Maar de andere presentaties waren ook geweldig. En dat ik nu eindelijk DE Paul Korver mocht leren kennen vond ik ook wel tof. Ik vond het erg leuk dat hij er bij was en heb weer veel van hem geleerd. Het zou erg leuk zijn als Paul er volgend jaar ook weer bij zou kunnen zijn. Misschien dat we dan eens samen kunnen vissen? Als laatste moet ik toch nog even opmerken dat Caty en Mieke ook dit jaar weer voortreffelijk alle baractiviteiten voor elkaar hadden. Petje af.
Allemaal lovende woorden. Was er dan helemaal geen negatief punt te noemen. Nee, geen enkel punt. Het was gewoonweg een geweldig leerzaam, gezellig en visrijk weekend. Ik heb me in ieder geval zeer goed vermaakt. Ik heb me wel 1 doel voor de toekomst gesteld. Dat is, dat ik ooit nog een keer alleen op de bokaal wil komen. En dat gaat me zeker nog lukken.
En nu ben ik aan het einde gekomen van mijn (toch niet zo korte) relaas. Hopelijk tot volgend jaar allemaal.
Gr. Henk Roos
——————————————————————————————————————-
Hallo visvrienden!!!
Het snoekweekend van 2002 hebben wij weer ervaren als een leuk, gezellig en leerzaam weekend!
De een vangt misschien wel meer dan de ander maar wat wij vinden en dit jaar ook duidelijk ervaren hebben is dat hetgeen wat er gevangen wordt, een aandeel van de groep is, sommige mensen staan eerst 10 minuten op een plek te gooien en gaan weer, en dan komt de volgende en vangt meteen een snoek. Dan is de snoek niet alleen door de man gevangen die hem aan de haak heeft, maar is er ook een groot aandeel voor de groep.
De groep waarin wij dit jaar zaten hebben wij dus als zeer gezellig ervaren, alle vissers in de groep waren zeer fanatiek, en ook wel in voor een lolletje wat er natuurlijk ook bij behoort!!!
De organisatie van dit jaar was ook tip top in orde, complimenten voor de kok.
Zoals dus al eerder gezegd hebben wij het Dirk de Boer weekend ook dit jaar weer heel erg leuk gevonden, en wij willen de winnaars van dit weekend in het speciaal bedanken voor het rijden, en het losgooien van een aantal snoeken, en dan weten jullie vast en zeker wat wij bedoelen!!!
zeer zeker tot volgend jaar
visgroeten:
De Brabanders
Arian en Johan Heeren
————————————————————————————————————————-
Een snoekweekend op zeilschool Pean nabij het dorpje Nes te Friesland.dd 5 en 6 oktober 2002. Organisatie Poask Hengelsport.
Laat ik eens beginnen met een samenvatting.
Een bijzonder gezellig weekend met goed eten, veel bier, prima mensen, een perfecte organisatie, een zeiknatte zaterag met minimale snoekvangsten. Ook even niet vergeten te zeggen dat de locatie een ruime voldoende scoort voor zowel slaap als douche accomodatie. Maaltijden en presentaties in de avonden geef ik ook een dikke voldoende.
Bovenal nog een extra compliment voor de beide dames De Boer, t.w. Caty en Mieke, welke op onnavolgbare wijze de bar tot in de kleine uurtjes full speed aan de praat hielden. En dit alles met een biet aflatende vriendelijk woord en begeleidende charmante glimlach. En dan ook nog een’s ‘smorgens weer zeerv roeg aan de bak voor koffie en ontbijt activiteiten. Dit is grote klasse dames. Enne… Geef ook even een pluim aan de mensen welke op de achtergrond in de keuken een prima job hebben neergezet.
Dan nu de specifieke snoekvis verrichtingen. Wij als zijnde de ploeg “Zeeland” hadden voor deze twe dagen als visgids Cock toegwezen gekregen. Cock met COC, een prima begeleider met schoenmaat 48 en evenredig bijpassende maat handen. (Ik kan me zo voorstellen dat in Cocks kolenschoppen een dikke meter snoek virtueel wegschompelt tot het formaat haring.)
Zoals gezegd de zaterdag viel niet mee. Vel regen maar daar waren we goed op gekleed. Op het gezicht schitterende snoeksloten en vaarten welke aangedaan werden maar het leek wel of de snoeken zojuist de indringende cursus, hoe negeer ik kunstaas achter de rug hadden met een perfecte opvolging van het daarin geleerde. Ook ondergetelende welke regelmatig met dood aas aan de gang was wist tenslotte 2 aanbeten van zijn dag niet te verzilveren. De warme douche gevolgd door een prima maaltijd maken dan veel goed. Wat is er daarna gezelliger dan een groep mannen aan het bier wiens snoek verhalen in de loop van de avond oparallel gaan lopen met het percentage alcohol in het bloed. De volgende dan dan weer vroge op. Veel regen en wind maar dat klaart in de loop van de ochtend gelukkig behoorlijk op en er komt zowaar een zonnetje bij kijken. We vissen in een schitterend natuurgebied nabij Wolvega en de vangsten zijn hoewel niet echt geweldig toch duidelijk beter dan de voorgaande dag. Om 1 uur in de middag houdt ons gezelschap het voor gezien. De gemiddelde leeftijd damen met de korte nachtrust eisen hier hun tol.
Deze zondag wordt tenslotte afgesloten met het uitreiken van de Dirk de Boer bokaal.
Een aardig aspect hiervan is dat de jury nu eens niet de criteria hanteert zoals ;wie ving het meeste of de grootste snoek maar , wat was het meest opmerkelijke aan iemand met betrekking tot de snoekvis verrichtingen. De meer psychologische of zo u wilt opvoedkundige afweging dus. De bokaal, per traditie uitgereikt door de echtgenote van wijlen Dirk,, kwam tenslotte terecht bij een duo snoekvissers welke zich gedurende het weekend hadden gemanifesteerd als een zogenaamd linker/rechter hand koppel. De een kon de snoek namelijk niet vangen maar durfde deze wel te onthaken terwijl de ander ze wel kon vangen maar niet durfde onthaken hetgeen dan ook bijgeval prompt door de eerst genoemde werd gedaan.
Tenslotte,…
Ga nooit naar zo,n weekend toe met hoog gespannen “vangstverwachtingen”,want die komen zelden of nooit uit. Wil je echter een brok gezelligheid en een prima sfeer beleving met gelijkgestemden en daarnaast een lekkere pot goed struinend vissen in het mooie Friese landschap , dan is het Poask visweekend een aanrader. Ik hoop er in ieder geval bij leven en welzijn volgend jaar weer bij te zijn.
Rien Faasse te Castricum
