Categorie: 2005

Niet dat ik er slecht van geslapen heb of zo maar om er zeker van te zijn dat ik het niet verleerd ben gaan mijn vrouw, jongste dochter en ik om 0900 uur vissen vanuit mijn woonplaats. Na even goede morgen gezegd te hebben tegen de gebroeders Lurebuilding, naar de Swette gevaren en deze slepend met Timber Tigers afgevist. Het leek wel een herhaling van wat me gisteren overkwam. Wel aanbeten maar geen hangers. De eerste snoek die zich openbaarde was tevens een knijter. Ik zie haar nog zo voor me. Net na de aanbeet blijft ze onder water kopschudden om vervolgens bovenwater te komen. Ik zie de timber tiger in haar bek zitten en denk dit komt goed, om vervolgens te zien dat ook deze plug weer kopschuddend aan de rechtmatige eigenaar wordt teruggegeven. Vervolgens missen Caty en ik de nodige aanbeten. Het zal toch niet! Gelukkig is mijn jongste Sissel in staat om het ons even voor te doen. Haar eerste aanbeet levert meteen een gehaakte snoek op. Kijk zo moet dat dus. Even later lukt het mij ook om snoek te vangen maar Caty moet er erg hard voor werken. Toch slaagt ze erin om in het dorp nog een snoek te verschalken. In vier uurtje vangen we 6 snoeken waaronder een mooie tachtiger.

Nadat ik gisteren niet gevist had, ik had de kans om eens in een bayliner met 205 pk te sturen en zo’n kans krijg je natuurlijk niet iedere dag, moest het er vandaag maar weer van komen. Vanmorgen heb ik samen met mijn vrouw de omgeving van mijn woonplaats uitgekamd maar er was geen snoek te verleiden. Jammer want ik gun haar zo vreselijk graag een dikke snoek aan haar nieuwe hengel. Vanmiddag ben ik met lurebuilder Henk op pad gegaan. Gelukkig wist Henk de score te openen. Ik kon snel daarna mijn eerste snoek haken. Die van Henk was klein maar snoek is snoek. De snoek die door mij werd gevangen bracht een kleine 60 cm op de meetlat. Daarna werd het weer rustig. Henk en ik zagen tot tweemaal toe kleine snoek (15 cm) in het oppervlak. Prachtige kleine snoekjes die alleen nog maar hoeven te groeien. Als vreemde anekdote kunnen we een verticale snoek aan het verslag toevoegen. Deze stond echt met zijn bek in de grond en de staart boven water. Ik heb geprobeerd de snoek met de hand te pakken. Ik dacht eigenlijk dat het een snoek was die kort te voren was teruggezet. Maar bij het eerste contact met de snoek spoot deze er als een haas vandoor. Henk, die scoorde nog een mooie baars onderweg. Terugvarend richting woonplaats miste ik nog een aanbeet. Net onder de brug door was het wederom raak op mijn Timber Tiger. Een mooie snoek van 80 cm bleef aan mijn plug hangen. Daarna was het niets meer. Oh en dat korte haar, ja dat krijg je als je een tondeuse koopt en je vergeet een opzetkammetje te plaatsen

Eigenlijk had ik vandaag hele andere bezigheden gepland en zodoende kan ik dan ook niet spreken van een volwaardige visdag. Maar ja, spinnerbladen moeten ook worden gestanst dus dan maar een keer niet vissen. Toch kon ik aan het einde van de dag de behoefte niet onderdrukken en nadat we vroeg hadden gegeten zijn mijn vrouw en jongste dochter toch even in de boot gaan zitten. Slechts twee hengels gingen mee. Het was Sissel die natuurlijk als eerste beet kreeg. Deze vis deed de nieuwe hengel van mijn vrouw vreselijk buigen maar na twee keer kopschudden loste deze vis. Even later was het de beurt aan mijn vrouw, ditmaal had ze zelf haar hengel vast en een snoekje van 45 cm kwam boven water. Niet veel verder onder een brug was het weer raak. Een mooie zeventiger diende zich aan. Snel de camera gepakt. Bij het aanzetten van de camera kwam “no card” in beeld. %$#@!, zo zou de auteur van menig stripverhaal dat hebben verwoord. Enfin, ik ving niets en mijn vrouw dus twee snoeken waarvan er ooit een op de foto komt

Vandaag is de dag de Anna C, de nieuwe visboot van Cock de Friese wateren bevoer. Hoopvol vingen we de beoogde route aan. Al binnen 10 minuten openbaarde zich de eerste aanbeet. Een mooie snoekbaars kwam aan de oppervlakte. Een goed begin, als het nu maar niet zo’n dag wordt, zei Cock. Zo’n dag van meteen vangen en daarna niets meer. Nu moet ik zeggen dat Cock ook zijn stinkende best moest doen om uit eindelijk een vis te haken maar dat doet niets af aan de visdag van vandaag. Na de snoekbaars was het de beurt aan de snoeken. Er bleef zomaar een exemplaar van bijna 90 aan hangen. Even later was het weer bingo. Een dito exemplaar kwam kopschuddend aan de oppervlakte maar loste. Daarna moesten we erg lang wachten op onze volgende vis. Net in de zeventig en daarna nog twee van die kleine van net onder de veertig. Kortom een mooie dag met veel zon, 6 snoeken en een snoekbaars.

We zijn net weer terug van onze jaarlijkse week vissen in Denemarken. Dit jaar mogen we zeer succesvol noemen. Niet alleen vanwege de vangsten maar het weer werkte goed mee. Iedere dag ander weer met twee dagen volle wind om je oren doet je ’s avonds aan de tafel nog schommelen. Maar dat moet je er voor over hebben. Iedere dag werd snoek gevangen door de 3 boten die dit jaar het visteam vertegenwoordigden. De vangsten bedroegen naast de ontelbare hoeveelheid voorns en baarzen, 170 snoeken! In totaal werden er 7 snoeken van boven de 100 cm gevangen te weten, 116, 112, 108, 106, 104, 101, en 100. Daarnaast zijn er 20 snoeken gevangen van boven de 90 cm. Kortom een zeer succesvolle week. Maar laten we de foto’s voor zich spreken in het fotoalbum.

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#4‘);
//–>http://foto.poask.com/#4

Vandaag vertrekken Cock en ik om even na half acht richting Zwolle om op de Vecht te vissen. Verwachtingsvol laten we de boot te water en al na 15 minuten hangt de eerste maatse snoek aan de hengel. Inderdaad een goed gevoel vooraf en het lijkt bewaarheid te worden. Niets blijkt echter minder waar. We moeten veel moeite doen om überhaupt nog een visje te vangen. Als na een fikse regenui de Vecht iets meer begin te stromen wordt de vis ook wat actiever. Uiteindelijk weten we dan nog 6 snoeken en een baars te verleiden. De enige snoek die er echt op gaat lijken wordt kort na de aanbeet in het wateroppervlak gelost. Jammer maar helaas. Al met al toch een mooie dag op schitterend helder water.

Het is ruim anderhalve week geleden dat ik aan mijn knie geopereerd ben en ik mag de komende twee weken nog steeds mijn knie niet belasten maar toch lukt het me dankzij mijn vismaat en zwager Cock om op het water te komen. Het moet wel een mooi gezicht zijn geweest. Zo’n halve kreupele die via een soort glijbaantje professorisch maar geheel pijnloos en zeer doeltreffend in een boot wordt geladen. Het been hoog een kussentje er onder en daar gaan we dan. Het is een prachtige dag. Mijn vrouw heeft me goed aangekleed en dat is maar goed ook. Het begint zowaar fris te worden. Cock stuurt de boot de Swette op en al na een paar meter is het bingo. De Poask baitcaster staat in een mooie hoepel. Dat belooft wat! Het duurt daarna echter wel enige tijd voor de volgende aanbeet komt. Die mis ik dan ook prompt. De volgende ook en die daarna wederom. Het festival der missers. Gelukkig vangt Cock een mooie snoekbaars. Op een bepaald ogenblik vraagt Cock aan mij of we die sloot wel eens ingevaren zijn. Ik antwoord negatief. We besluiten het erop te wagen en ontdekken op die manier een prachtig stukje nieuw emplooi. Aan het einde van de dag noteren we elf snoeken en een mooie snoekbaars. Voorwaar dus een mooie visdag. De snoeken hadden allemaal de maat. De grootste was 75 cm.

Met de resultaten die Cock gisteren geboekt had in het achterhoofd (3 stuks) togen we vandaag weinig hoopvol naar het water. De boot van Cock voor de tweede keer omgedoopt tot een soort van Henry Dunant. Vlakbij onze woonplaats de boot te water gelaten, snel een praatje gemaakt met Aart Kuijt, die woont daar toevallig ook, en wij vissen. Al net onder de eerste brug door had Cock zijn eerste aanbeet. Gemist maar het gaf de burger moet. Door naar het volgende dorpje, zonder een aanbeet te vernemen. Daar onder de brug door werd de eerste aanbeet op een Pako S verzilverd. De hatelijke 0 was weggepoetst. Terug onder de brug door en de zijsloot in. Weer een klein bruggetje maar door diep te bukken komen we er onderdoor. Slecht 50 meter verder loopt het dood. Keren en wederom bukken. De Pako S wordt wederom aangetikt maar ik mis. Onder deze brug was de haak zetten erg moeilijk. De snoek is echter los en stort zich vol overgave op de in het oppervlakte liggende timber tiger van Cock. Een mooi exemplaar van 65 cm wordt even later geland. Bij het uitvaren van de sloot mis ik wederom een snoek. We besluiten deze omgeving even wat extra aandacht te geven. Ik wissel van lepel en krijg een enorme aanbeet. Even giert de slip maar ik los de vis. Balen. We komen over hetzelfde stuk voor de tweede keer. Cock krijgt een mooie aanbeet. Het anderhalve meter diepe water kolkt tot in het oppervlak. Een dikke snoek komt bovenwater en schudt de plug uit haar bek. Twintig meter verder herhaald dit tafereel zich. Het blijkt een voorbode voor de rest van de dag. We weten er uiteindelijk nog één bij te vangen. Dagscore dus drie stuks. Samen veertien aanbeten gemist. Er zijn van die dagen

Vandaag verscheen Wytze in het kader van de actie HHDBI (Help Hans De Boot In, letters die staan mijn initialen en naam waarbij alleen de i een toevoegsel is) bij mij voor de deur. Gelukkig was hij ook zo vriendelijk om mij na het vissen terug te brengen zodat ik deze woorden kan typen. Vandaag visten we in de buurt van Sneek. Het was nog schemerig toen we van de steiger vertrokken en het mocht tot bijna half elf duren voor de eerste snoek zich openbaarde. Ook daarna bleef het lange tijd stil. Na wat omzwervingen over wat groter en dieper water kwamen weuiteindelijk in de bebouwde kom van Sneek terecht. Hier was het water helderder en bleef een eerste aanbeet niet lang uit. We besloten dit water eens aan een nader onderzoek te onderwerpen door het een aantal keren achtereen af te vissen. Dat bleek de gouden greep vandaag. We scoorden regelmatig een snoekje. Geen grote maar toch regelmatig beet. Helaas konden we niet alle aanbeten verzilveren maar volgens mij lukt dat op geen enkele visdag. Eén prachtige baars bracht de afwisseling in de vangst van totaal negen snoeken vandaag. Grootste snoek ongeveer 65 cm. Op twee exemplaren na hadden ze allemaal de maat.

Na een aantal weekends met andere beslommeringen was het dan nu weer eens tijd om te kunnen vissen. Gelukkig wilde vismaat Cock wel weer voor steunende factor spelen bij het in de boot geraken en aldus vingen we onze visdag aan. De morgenstond beloofde veel na de eerste nacht met enige nachtvorst van dit jaar. Vol goede moed gingen we van start. Heel geconcentreerd werden er diverse stukje kunstaas gepresenteerd. Niets mocht baten. En zoals dat altijd gaat op dagen dat ze niet willen mis je die ene aanbeet van de hele dag ook nog eens. De foto’s die we aan het begin van de dag gemaakt hebben illustreren deze grijze dag. Wederom een dikke nul op het scorebord.