Net terug uit het zuiden van Duitsland waar ik ter afscheid getrakteerd werd op een kleine 20 cm sneeuw waan ik mezelf in een andere wereld als ik, samen met mijn vrouw op zondag morgen, door een zonovergoten Fries landschap stap. Het voorjaar is gisteren officieel begonnen en de natuur neemt een voorschot. De meerkoeten met de koppen laag op het water zijn begonnen met het bouwen van nesten, kieviten reageren fel op overstekende potentiële gevaren, grutto’s vliegen met drieën, tureluurs zingen en een enkele fuut schudt reeds zijn kop. De wind is nog fris maar alles ruikt en doet alsof het morgen zomer is. Dat lijkt maar zo. De maandag brengt al regen. Het is nog maar eind maart en dus ik besluit het er toch even op de wagen. De spinhengel wordt een plughengel en de spinner wordt een Timber Tiger. Vanwege de harde wind. Ik vis het watertje achter ons huis af. De lucht betrekt en de warmte van de voorjaarszon is onmiddellijk verdwenen. Het is koud ineens. De snoekbaarzen, u denkt toch niet dat ik op snoek vis, lijken verdwenen. Slechts een enkele snoek openbaart zich even achter de plug. Ik vang in een klein uur dus geen enkele vis maar wat deert het. Ik heb even aan de vaart gestaan waar ik al mijmerend herinneringen opgehaald heb uit een inmiddels ver verleden. Vroeger viste ik in deze tijd van het jaar in het geheel niet. Ik was aan het kievitseieren zoeken. Meestal samen met mijn vader. Met zijn heengaan leek ook die behoefte tot “aaisykje” (eierzoeken) te zijn verdwenen maar de laatste jaren is het sluimerende kaarslontje weer tot een fikse waakvlam uitgegroeid en ik ga dit jaar in ieder geval aan nazorg doen. Of dat zich gaat uitbreiden tot een actief betreden van het veld in het volgende seizoen valt nog te bezien. Ik wil de sms techniek niet beheersen. Voor de onwetende lezer: Ieder gevonden kievitsei moet per SMS aangemeld worden. Bij een onlogisch aantal is het ineens afgelopen voor iedereen in Friesland. Mijmerend aan de vaart liet ik mijn gedachten daar een over gaan. Straks moeten we elke gevangen snoekbaars en snoek per SMS melden. Mogen we na een vreselijk raar aantal ineens in Nederland niet meer op snoekvissen. Waar is dan de grens. Wedstrijdvissers die hun complete SMS tegoed van 1 maand er op een visdag door moeten Sms’en. Na “zoveel” kilometers moeten alle Nederlanders ineens hun auto laten staan. Van de week twee keer seks gehad, wel even Sms’en a.u.b. Ik hoop maar dat ik niemand op gedachten heb gebracht.