Jaar: 2016

Reeds enige tijd geleden nam Michaël contact met me op over
afgelopen weekend. Ooit zat ik samen met hem op een cursus en waren we aan de
praat geraakt over een gemeenschappelijke hobby genaamd vissen. Michaël en zijn
vrienden vissen hoofdzakelijk op witvis en karper en wilden dolgraag eens leren
hoe het weidelijk vissen in de polder gaat en hoe het is om eens slepend van
uit een boot te vissen.

Na wat heen en weer ge-mail was de afspraak gemaakt om tegen
negen uur bij mij thuis te komen. Na een kopje koffie reden we naar de eerste
visstek. Nu is juni niet de maand bij uitstek om in de polder achter de snoeken
aan te gaan. De reden is dat er veel plantengroei is. Hierdoor ben je bijna
genoodzaakt naar wat breder water uit wijken en dat deden we dan ook. Het Beesterkanaal
had ik als eerste stek gekozen. Daar aangekomen konden we na een kleine uitleg
over de basis van het vissen met spinners aan de gang. Al snel scoorde Jesper
een eerste snoek. Dan denk je dat het wel goed gaat komen op zo’n dag. De
ervaring leert dat je, als je met vijf man hengeldruk legt op een stukje water
je binnen een twintigtal worpen van iedere visser, minimaal een aanbeet moet
hebben waargenomen. Dat lukt maar het bleek een schaarse aanbeet. We verkasten
en kwamen een eindje verderop tot het zelfde resultaat. Op de derde stek wist
Jesper wederom een baars te scoren en zijn vader Vincent had twee aanbeten op
de dubbele twisterstaart maar de baarzen wilden bij hem niet blijven plakken.

Ik sprak even kort met een lokaal bekende visser. Of er nog
wel snoeken in het Beesterkanaal zitten?, man het barst er van. Eenden houden
hun kuikens geen twee dagen in leven want dan zijn ze op! Dat was dan ook de
reden dat het allemaal niet zo vlot liep. Veel speldaas en een voldoende aanbod
van ander aas maken snoeken lui. Ze zijn er wel maar je moet veel moeite doen
om er één te verleiden. Dat bleek maar weer eens op de derde stek, waar Michaël
uiteindelijk na zeker zestig worpen door vijf man uiteindelijk een mooie 85 cm
tellende snoek wist te activeren. Is die snoek aan komen zwemmen? Ik denk het
niet, die heeft daar al die tijd gelegen en werd pas actief toen met een
minimale inspanning een maximum aan resultaat kon worden bereikt en de plug
gegrepen werd. De “in-de-polder-vanaf-de-kant-dag” was derhalve geen topdag
maar de omgeving en het mooie weer maakten bij de vriendenclub veel goed.

Na een prima nachtrust in de stille Friese polder kamen de
mannen de volgende dag om 08.30 vol goede moed bij de trailerhelling. Visgids Jacob
nam twee man aan boord en bij mij stapten het zelfde aantal in. Over deze dag
kunnen we eigenlijk best wel kort zijn. Het was wederom niet top. Gelukkig wist
iedereen een snoek te vangen maar met een aantal van 13 snoeken in totaal kan
ik concluderen dat er wel eens betere dagen zijn geweest. Desondanks hebben de
mannen genoten en met een principe afspraak in oktober hebben ze nog zat snoeken
in het vooruitzicht!

Het heeft flink gevroren de afgelopen nacht. Ik heb moeite met het losmaken van de bevroren touwen die het dekzeil van mijn boot op zijn plaats houden. Ik prepareer de boot om vandaag met Jacob te gaan vissen. Hij heeft een mooie stek op het oog en ik zal hem daar naartoe rijden waarna hij mij kan inwijden op deze mooie plek. We traileren op een heling van 1 stelconplaat breedte. Met enige stuurmanskunst rijd ik de trailer naar achter. We maken gebruik van het kantelmechanisme in de trailer en de Rana14 glijdt gracieus te water. Gracieus omdat dat past bij de omstandigheden op deze zonovergoten wintermorgen. We zetten koers naar het dorpje. Dorpjes zijn altijd goed in de winter, echter met deze mooie omstandigheden kan het in deze tijd van het jaar al goed tot paaien gekomen zijn en dan zijn de vangsten niet best. Dat boeit ons niet, Jacob en ik zijn uit het, mooi-dat-we-buiten-zijn hout gesneden. Ik post een foto van Jacob op de Facebook pagina van poask. Visma te place to be! NOT staat er als bijschrift. Visma is leuk, maar vissen is leuker. Al snel moeten we ochtend-gymnastieken doordat we een aantal keren moeten bukken voor een bruggetje. Als we een rondje dorp gemaakt hebben blijft de eerste snoek aan een bijhengel plakken. Jacob krijgt de hengel. Hoef ik geen vis aan de handen denk ik nog. We maken een praatje over de auteursrechtenclaims die Youtube, iedere keer als je een stukje muziek gebruikt dat lijkt op dat van een ander, naar je stuurt. De omstandigheden maken dat ik vandaag zonder camera huis kan filmen en de externe microfoon kan benutten. Ik besluit onder de film van vandaag geen muziek te zetten. We varen door prachtig polderlandschap, met ijs, helder en troebel water en schitterende vergezichten, territoriaal ingestelde zwanen en dies meer zij. Kortom we genieten ook zonder dat snoeken in de boot komen. Jacob heeft in de middag nog andere verplichtingen, hoewel hij dit vissen niet als een verplichting ziet, en we moeten dus op tijd omkeren. Op de terugweg vangt Jacob nog een mooie snoek en even later blijft zijn dreg in de rugvin van een brasem hangen. We traileren met enige moeite, de modder spat tot op het dak van de auto en zijn op tijd thuis. Heerlijk!

Ik vis een paar uurtjes op deze zonovergoten dag. Snoeken
zijn moeilijk te verleiden. Het zal te maken hebben met het troebele water. Als
ik uiteindelijk redelijk helder water vind, kan ik een vijftal snoekjes vangen.
Een drietal daarvan staat niet eens op video. Toch even lekker uitgewaaid!

Het is mistig buiten als ik de gordijnen open op deze
ochtend. Het ziet er koud uit maar de behoefte om “even” naar buiten maakt dat
ik toch de koffiekan prepareer en de boterhammen smeer. Ik trailer even voor de
klok van negen uur in een soort van bruine soep. In Mantgum wordt de vaart uitgediept,
en dat maakt het hier onaantrekkelijk om hier te vissen. Ik besluit dan ook om
een flink stukje te varen om iets helderder water te kunnen vinden. Dat blijkt
inderdaad een flink stuk te zijn. Onderweg vis ik “hotspots uit het verleden”
af, wat me twee kleine snoekjes oplevert. Ik kom uiteindelijk in het dorp Grou
uit aleer ik helder water vind. En ook daar valt het niet mee. Ik kam stekken
tussen de schiphuizen uit. De eerste aanbeet hier blijft niet plakken maar er
is weer actie. Ik verkas niet veel maar leg hengeldruk op kleine trajecten die
ik een keer of zes achterelkaar afvis. Het levert resultaat maar ze vliegen er
niet op vandaag. Des al niet te min vermaak ik me prima. Ik ontmoet “Dokkumers”
die op de film nog even zichtbaar zijn. Zij verkassen richting Eernewoude op
zoek naar alweer helder water. Ik beloof ze in het filmpje op te nemen. Aan het einde van de dag, als ik erachter kom
dat ik de warmtezooltjes in mijn schoenen wel aan de batterij moet verbinden om
warme voeten te houden, verbind ik ze alsnog en geniet van warme voeten op de
terugreis. Zeven snoeken.Video volgt.

Nadat vorige week Koning Winter ons visweekend onmogelijk
had gemaakt was de honger naar het water bij Popke en mij groot. Maar ook dit
weekend waren de voorspellingen niet om over naar huis te schrijven, harde wind
en regen vooral deze keer. We besloten om de zondag te benutten voor een
onderzoek naar het gedrag van de snoek na een periode met ijs. Helaas konden we
niet de gehele dag het water op omdat andere verplichtingen dat soms vereisen.
Maar om even voor de klok van negen uur rolde de boot van de trailer en kon
onze visdag beginnen.

De neerslag van de
afgelopen dagen had het viswater veranderd in een soort van klei-soep met een
doorzicht van 0 cm. We besloten het in een naburig dorp te proberen en voeren
daar zo snel mogelijk naar toe. Onderweg gingen een tweetal keren even een paar
pluggen te water om toch even een hoekje te controleren. Het bracht geen vis in
de boot. In het beoogde dorp aangekomen duurde het een klein kwartier voordat
de eerste vis gehaakt werd. Achteraf gezien ook meteen de grootste met 94 cm.
Een moddervette winterdame. We besloten om de stek wat secuur af te vissen maar
het bracht geen extra vis in de boot. Een paar uur later, toen de snert ons er
weer door het gescheurd, haakten we een tweede snoekje. Daarna was het
eindelijk de beurt aan Popke die tot dan toe alleen een hengel had gevangen.
Mooi bezet met mosselen op het handvat en werpmolen. We gaan kijken of we die
nog in gang krijgen. Een mooie zeventiger wintersnoek. Zo vingen we nog een
drietal vissen erbij. Tegen half drie meerden we bij de trailerhelling. Voldaan
na een dagdeel lekker op het water.

Wie de weersverwachtingen voor vandaag een beetje in de
gaten heeft gehouden, wist dat het een dag van uitersten zou kunnen worden.
Sneeuw, hagel, regen, harde wind en een temperatuur van tegen het vriespunt
waren voorspeld. Het zijn van die dagen waarop je misschien denkt dat het
achter de gebreide broek veel beter toeven is, en dat is natuurlijk ook zo,
maar wil je het warmtepak eens aan een goede test onderwerpen dan was vandaag
een dag om er eens uit te gaan.

Als Popke en ik wegvaren uit Mantgum zien de letterlijk en
figuurlijk de bui al hangen. Het duurt geen vijf minuten of de eerste vlokken
natte sneeuw en hagel jagen om onze oren. Tijd voor de capuchon! We varen tot
aan de Swette en beginnen meteen te vissen. We varen met de wind mee, dat
scheelt een jas, maar betekent wel dat we een tijdje in de sneeuwbui zullen
blijven zitten. We schenken een bakje koffie in, varen al keuvelend verder. De
natuur is mooi, begint wit te worden, torenvalken op hun paaltjes trotseren de
gierende sneeuwvlokken, wat wil een mens nog meer.

Een snoek zou voor de verandering wel eens leuk zijn maar
het anders zo vertrouwde viswater stelt ons geduld wat vangen aangaat vandaag
ernstig op de proef. We besluiten een stukje door te varen. Aangekomen op de
beoogde stek gebeurt er natuurlijk wat moet gebeuren, binnen tien minuten
vangen we drie vissen. Dan is het een tijdje stil. De snert, UNOX deze keer
dankzij mijn oplettende vrouw die zag dat er helemaal geen snert meer aanwezig
was en in allerijl gisteren nog twee blikken, in de aanbieding wist te scoren,
maakt dat het lichaam van binnen weer een beetje opwarmt. “It skuort ús der
troch!”, spreekt Popke zijn bijna standaard zin als hij de eerste slokjes
neemt. Wanneer de GoPro zijn laatste 7 piepjes uitspuwt ten teken dat ook de
laatste batterij leeg is, inmiddels twee nieuwe besteld, vinden de snoeken het tijd dat even te
onderstrepen door te gaan jagen. We vangen in een drietal uren met regelmatige
tussenpozen nog 11 snoeken bij. Van een enkele snoek film ik moet mijn mobiele
telefoon nog een stukje en we schieten nog wat foto’s. Voldaan keren we, net
voor een inzettende sneeuwbui, terug bij de trailerhelling. Een mooie dag die taai
begon maar toch 14 vissen in de boot bracht. De warmtepakken zijn goed bevonden!

Is de snert goed?

Begon ik mijn vorige blog met de titel: ”Er zijn van die
dagen!”, vandaag prijkt er een titel van een heel ander kaliber boven mijn dag
verslag. En niet onterecht, want vissen is veel meer dan vissen alleen en als
rechtgeaard Nederlander heb ook ik recht op klagen ;).

In de winterperiode neem ik altijd snert, erwtensoep
mee tijdens de vistrips die ik maak. Het
is al menig keer voorgekomen dat het de snert was die de dag goed maakte. En
niet alleen vanwege het warme gevoel wat zich in je nestelt als je de eerste
happen hete snert je lichaam in slikt. Nee, vaak gebeurt er op dergelijk
momenten ook nog iets anders. Die aanbeet die zich ineens openbaart, als het
niet uitkomt, is net daar als je net je eerste lepeltje snert naar binnen schept.
Waarna je natuurlijk reagerend en daarbij de inhoud van je thermo-mok over de
bodem van je boot verspreidt. Hoe dan ook, snert, speelt vaak een prominente
rol tijdens visdagen. Waarom dan die titel hoor ik u denken…. Welnu, zonder
reclame willen te maken, ik kocht mijn snert altijd bij de LIDL, van het merk
BARONIE. Prima snert voor tijdens visdagen. De LIDL, welke onbenul dat daar bepaald
heeft weet ik niet, maar misschien leest hij dit en kan hij zijn fout weer
goedmaken, heeft de snert van dit merk vervangen door een ander merk. Deze is
beduidend minder van kwaliteit! Uit pure ellende heb ik vandaag dus snert van
de ALDI mee. Lang verhaal kort, de snert van de ALDI is ook prima, doch haalt
het niet bij de andere kwaliteit. Het is het zoveelste probleem waar je als
gepassioneerd visser mee om moet leren gaan.

Tot zover het klagen,
ik vis met Popke en hoewel ik het normaal gesproken mijn vrouw is die mij de
stad insleurt, is het deze keer Popke die mij dat voorstelt. We traileren en al
binnen 100 meter hangt de eerste snoek er bij Popke aan. “Begon je vorige
visdag ook niet zo?”, vraagt Popke mij nog. Had hij het maar nooit gezegd!
Tijden lang leek het erop dat het een herhaling van de visdag van twee dagen
geleden zou worden, straks is de snert ook nog niet lekker, schoot het even
door mijn hoofd! Maar na een anderhalf uur krijg ik toch een aanbeet, die ik
natuurlijk niet verzilver. Daarna blijft het nog langer stil, de
“streetfishers” in Sneek meldden ook al geen goede resultaten en als de
witvissers het een eindje verderop ook aangeven geen schub te kunnen vangen dan
weten we eigenlijk wel genoeg, we mogen onze handen dichtknijpen met een snoek
op de teller. Op de terugweg scoort Popke gelukkig nog een snoekje erbij. We
hebben een mooie dag gehad en besluiten de voorspelde regen niet af te wachten. De stad in kan dus ook leuk zijn!

Er zijn van die dagen….

Voor de mensen die na aanleiding van mijn post op FaceBook
van vanmorgen al zitten de wachten op het filmpje dat doorgaans mijn blog
vergezeld, kan ik kort zijn, dat komt er niet.
Niet omdat ik niet gefilmd heb, want dat heb ik wel maar er staan
simpelweg geen snoeken op de film. Hoe dat kan? Ik heb er geen gevangen toen ik
aan het filmen was, het begon zo…..

Ik had het voornemen om vandaag te gaan vissen, echter de
wind was nog zeer krachtig en ik moest nog een aantal dingen doen voor ik kon
gaan vissen. Om 10.00 uur dus pas bij de trailerhelling en de boot te water
gelaten. Ik wilde in de richting van Sneek gaan vissen maar besloot om in ieder
geval, om de motor even mooi op temperatuur te laten komen, te slepen tot aan
de betonnen brug. Daarna zou ik doorvaren en pas op de Swette weer gaan vissen.
Daar wilde ik ook met filmen starten. Laag boven het water deze keer om eens
een andere hoek te krijgen. U begrijpt het al, na honderd meter ging deze snoek
(zie foto) er aan hangen. Nadien de gehele dag nooit weer een snoek gezien. Wel mooi weer, reeën, ijsvogels, ruigpoot buizerd, zilverreigers, torenvalken,
gewone buizerds, zaagbekken, smienten, onvriendelijke wandelaars die nog geen
gedag kunnen zeggen en nog veel meer, maar snoeken, nee die heb ik vandaag niet
meer gezien. Tegen half vier trailer ik de boot en geniet ik thuis van een
welverdiend kopje koffie.

De beste wensen allemaal!

De afspraak die ik op de eerste visdag van 2016 heb is met
René. Hij benaderde mij via het internet met de vraag of hij een keer mee kon
vissen. Ik ben dan altijd geïnteresseerd in het motief van deze vraag. Hij
antwoordde mij dat hij graag wilde weten of hij iets fout deed in zijn methode
van vissen. Ik besloot een afspraak met hem te maken.

Op de laatste visdag van 2015 had ik hier al met Popke over
gesproken. Popke vroeg mij hoe ik de situatie inschatte. Ik antwoordde toen dat
ik verwachtte dat René nog niet lang viste en zodoende behoefte had aan basisinformatie en een bevestiging van het feit dat hij waarschijnlijk niets fout
doet.

Vandaag was de dag. Ik dacht laat ik maar wat eerder naar de
trailerhelling rijden waar ik om 08.30 uur met René had afgesproken, want de
situatie inschattende verwachtte ik René op tijd op de afgesproken plaats. Ik
was om 08.15 uur niet de eerste, René was er al. Na een korte kennismaking snel
de boot te water gelaten en richting de Swette opgestoomd. René had geen
bezwaar op de film te komen dus konden gewoon gaan vissen.

Wat hoop je dan op zo’n dag? In ieder geval dat de gast een
aantal vissen vangt! Maar ik ben nooit snoek geweest en ik weet dus ook niet
wat hen tot bijten beweegt dus dat is altijd een gok. De bedoeling van de
visdag was dan ook René te laten zien dat het allemaal niet zoveel uitmaakt wat
je doet, je moet gewoon gaan vissen. Dat vissen kun je overigens pas als je een
goede voorbereiding hebt getroffen wat materiaal betreft. René zijn materiaal
is goed op orde. Zijn kunstaas is niets mis mee. Toch wilde hij graag een
Timber Tiger aan zijn onderlijntje laten watertrappelen en hij kreeg er een
gele aan. Ik viste zelf met een shad. De bijhengel had een Timber Tiger in Fire
Tiger kleur. Zo visten we een deel van de dag. Het was de fire tiger die als
eerste een snoek activeerde. De eerste vangst was echter op de shad. Gelukkig
duurde het bij René ook niet al te lang voordat er een snoek aan ging hangen.
Wanneer je materiaal op orde is dan is vangen slechts een kwestie van tijd
geworden! Bij het haken van een vis behoeft er geen enkele twijfel meer te
bestaan over het vangen van deze vis omdat het materiaal in orde is. Haast is
dan niet noodzakelijk en angst een vis te verspelen moet men onmiddellijk laten
varen. Rust……

Gedurende de dag passeren allerhande items. De zin en onzin
van kleuren, de zin en onzin van dieptemeters,
de reden waarom je gaat vissen, het doel dat je met vissen hebt.
Ondertussen gewoon door vissend. De Fire Tiger werd verruild door een
transparant bruine en René koos voor de DC4 in een baars patroon. Alle pluggen bleven vangen. René wilde
dolgraag ook zijn net aangeschafte SPOK proberen en vroeg mij of ik dat een
bezwaar zou vinden. Natuurlijk niet, eraan dat ding en vissen. Ook de SPOK
wilde wel een snoek verleiden maar dat wisten we natuurlijk allang als we
regelmatig de verrichtingen van Sybe Mellema volgen.

René is, denk ik, gedurende deze dag overtuigd geraakt van
de magische kracht van het kunstaas en kan met vele tips straks zelf prima uit
de voeten. Hij weet inmiddels dat het
een kwestie van vertrouwen is en het volharden in pogingen. Aan het einde van
de dag is hij een blij mens, en ik dus ook, als de teller op 17 snoeken staat.
Een goed begin van 2016. René bedankt en kom nog een keer terug met je zoon!