Maand: augustus 2011

De laatste dag van mijn vakantie alweer en vandaag vis ik
met Popke. De voorspellingen zijn niet denderend. Harde wind uit het zuidwesten
met mogelijk veel buien. Nu de harde wind maakt dat je dan groot water mijdt en
gelukkig hebben we hier bevaarbaar polderwater genoeg. We begaven ons naar een
watertje in de buurt maar niet voordat we eerst even de tank hadden bijgevuld.
Bij het tankstation kwamen we er achter dat de spiegel van de boot wel heel
kaal bleek zodat we even terug naar huis gingen om de elektromotor en de accu
in de boot te zetten. Aldus, volledig bepakt en bezakt trailerden we even voor
de klok van half negen en begonnen onmiddellijk met vissen. De stek is altijd
goed dus we dachten laten we de hatelijk nul maar onmiddellijk wegwerken. Dat bleek
een loze poging want wat we verticaal ook probeerden, onze pogingen bleven
vruchteloos. Dan maar even een stukje trollen met Timber Tiger, die scoren
immers altijd maar ook nu moesten we erg veel geduld hebben. Het lukte het
Popke een snoek te scoren op een SPRO flanker, zodat we echt iets gevangen
hadden. Daarna lukt het ons weer niet om ook maar iets te vangen. We kozen voor
een oude beproefde methode met een ingekerfde aasvis op een fireball. Deze op
een bekende stek aan te bieden en dan er maar het beste van te hopen. Het bleek
een effectieve methode aangezien mijn hengel ineens begon te schuiven en ik een
snoek kon haken. Even daarna piepte de camera ter aanduiding dat batterij
wissel noodzakelijk was. Ik kwam er achter dat ik mijn tweede batterij vergeten
was zodat er van wisseling geen sprake meer was. Maar er ontbreken dan ook van
de rest van de dag visbeelden. Het is niet anders. Er was ook niet veel te
filmen trouwens. Popke en ik moesten ons uiterste best doen om uiteindelijk
zeven vissen aan de schubben te komen. De snoeiharde wind, regen en lage
temperatuur deden ons denken aan de diepe herfst. Ik vroeg me op een bepaald
moment af welke kleding ik in december er nog bij aan zou hebben en kon alleen
nog maar een warmtebroek bedenken. Klappertanden in augustus, hoe is het
mogelijk! Maar zoals een bekend voormalig voetballer altijd pleegt te zeggen,
heeft ieder nadeel zijn voordeel of andersom. Het zal maar zo zijn dat je je
vandaag het schompes vangt en dan morgen aan het werk moet in de wetenschap dat
ze “los” zijn.

https://youtube.com/watch?v=cwjbv2adlNE%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Nadat ik van de week met mijn oudste dochter nog een tweetal
uurtjes had gevist en we samen een baars, een snoek en twee missers mochten
noteren, kon ik vandaag weer een groot deel van de dag vissen. Niet een hele
dag helaas maar bestuurlijk verplichtingen moet je nakomen. Vandaar dat ik voor
mijn doen redelijk vroeg op het water was. De Mantgummer kerkklok schelde acht
slagen over het verder stille dorp. Ik zette koers naar mijn viswater. Daar
aangekomen installeerde ik de videocamera en begon met vissen. Ik had mij
voorgenomen delen te slepen met Timber Tigers en hot spots als bruggen extra
scherp af te verticalen. Al snel melde zich een baars om even de hatelijk nul
weg te werken. Het duurde even voordat er daarna wat gebeurde maar voor de
eerste beoogde brug scoorde de Timber Tiger nog twee snoeken. De brug bracht
niets. Verderop werd nog een aanbeet gemist. Als ik bij een brug kom krijg ik
een mooie aanbeet maar deze mis ik. Ik draai de boot en geeft de snoek een
herkansing. Je weet natuurlijk nooit of het dezelfde is maar een paar meter
verder dan de aanslag van net krijg ik opnieuw beet. Deze snoek is 77 cm en d
grootste van vandaag. Ik vis verder, krijg zo nu een dan een aanbeet, van
veelal kleine snoek, maar heb het gevoel ook behoorlijk wat te missen. Ik
besluit toch met de zelfde plug door te vissen omdat de haken, na controle nog
steeds scherp blijken. Je hebt wel eens van die dagen. Wanneer ik de batterij
verwisseld heb en ik aan mijn terugtocht begin ben ik vol goede moed. Het duurt
echter een behoorlijke periode voordat ik weer beet krijg. Net na een brug komt
een snoek vanuit een rietkraag. Op de heenreis had ik deze brug overgeslagen
maar op de terugreis verticaal ik haar toch even af. Het is effectief en ik
vang een kleine snoekbaars. Ik sleep het volgende traject naar de volgende brug
die ik vervolgens weer verticaal afvis. Beide leveren geen resultaat. Als ik
een kleine zijsloot probeer verwissel ik de plug even voor een spinnerbait. Op
het hoofdtraject aangekomen besluit ik deze weer te vervangen door een Timber
Tiger. Het is me opgevallen dat ik nog geen enkele aanbeet op mijn bijhengel
heb gehad. Ik verwissel de plug, geel, voor een rode. Het duurt slechts enkele
meters en een kleine snoek heeft zich aan deze nieuwe rode vergrepen. Schijnbaar
is rood de kleur vandaag alhoewel ik er nog steeds niet in geloof. Net na het
vangen van deze snoek piept de camera een zestal keren ten teken dat de
batterij leeg is. Ik berg haar op en vang vervolgens nog een drietal snoekjes.
In het noordwesten bouwt zich een enorme onweersbui op. “Bij tonger fan it
wetter!” (Met onweer van het water), fluistert de stem van mijn vader uit het
verleden in mijn oor. Ik bevestig de handvat verlenger en doe een stapje naar
voren in de boot. Met gezwinde spoed keer ik huiswaarts waar ik droog kan
traileren. Zware onweersklappen manifesteren zich maar de regen blijft nog
enige tijd uit. Als Popke ’s avonds nog even langskomt om, denk ik, verslag te
doen van zijn visdag, blijkt hij naast dat verslag nog een reden te hebben. Een
kleine haak in zijn wijsvinger. We praten over zijn belevenissen, vijftien
vissen en dikke onweersbuiten, indoor vissen in een dok, overleggen hoe en wat
de mogelijkheden zijn ten aanzien van zijn kleine medische probleem en
uiteindelijk verwijderen we de haak, geheel in stijl, met mijn vis tang. Maandag
gaan we weer.

https://youtube.com/watch?v=mUpw2C5AxCw%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Het is zondag en vandaag vis ik met mijn
vrouw. Wie de weersvoorspellingen een beetje in de gaten heeft gehouden
afgelopen week, weet dat het vandaag broeierig warm zou zijn met mogelijk kans
op onweer. In het verleden een moment op het eens op de paling te proberen maar
dat mag niet meer. Dus vandaag getracht de andere roofvissen te vangen. Dat
begon vandaag om een uur of tien. Eerst had ik nog een paar kleine visjes
gevangen zodat we ook met een stukje vis konden vissen maar vooraf de dropshot
methode wilden we eens op bepaalde plaatsen toepassen. We begonnen echter met
het vertrouwde aas, de Timber Tigers, te slepen. Geen tikje. De wind, bijna uit
zuid, maakte een mooie rimpel over het water, waardoor het prachtig tegen mijn
favoriete kantje kabbelde. Hier dan maar even vertikalen. Twee hengels ieder.
Een met een fireball met een gekerfde dode aasvis en een met een dropshot. De
elektromotor gekanteld en prachtig back trollend werd het kantje afgevist. Het
resulteerde in een aanbeet van een snoek. De hatelijke nul was weggewerkt maar
dat het nu als een dolle ging is absoluut overdreven. Nee, het bleef zelf twee
uren achter elkaar stil. Nadat we even langs de kant gelegen hadden, een soepje
hadden gegeten en van het schitterende weer hadden genoten gingen we weer
verder. Onder een brug, die we al ettelijke keren afgevist hadden, werd een
staartje onder een hoempie ploempie gegrepen. Het leverde een kleine snoekbaars
op. We besloten dan maar te gaan trollen. De Timber Tigers gingen weer
overboord en het volgende traject werd afgevist. Niets, geen tikje. Terug bij
de brug werd en plug van mijn vrouw aangevallen door een snoek. Het grootste
exemplaar van vandaag meet ongeveer 60 cm.
Ik schiet een paar plaatjes onderwater. Op de terugweg van ik nog een
snoekje van nauwelijks 40 cm. Het is zo’n dag. De wind is inmiddels om naar het
noordwesten en de lucht betrekt. We komen vismaat Geert nog tegen. Hij zit net
maar heeft nog geen beet gezien. Hij hoort onze ervaringen aan. We slepen nog
een stukje en varen dan terug naar de trailerhellling. Thuisgekomen gaat de
bel. Het is Geert. Mijn fleece hing nog over de vuilwaterpomp bij de
trailerhelling. Hij kwam hem even brengen. Onze ervaringen aangehoord te hebben
besloot ook hij het voor gezien te houden. Het was zo’n dag. Een dag waarvan je
vooraf eigenlijk kunt dat het niets wordt, maar dat mag nooit een reden zijn om
niet te gaan vissen. Het zijn immers uitzonderingen die een regel bevestigen!
Alleen vandaag dus niet.
https://youtube.com/watch?v=tfq3OxoOzK0%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Dan heb je de dag ervoor de krans gewonnen met
kaatsen, je veel groter voorgedaan dan je bent bij de nazit en natuurlijk
afgesproken de volgende dag te gaan vissen met Popke. Goed dat opstaan lukt dan
wel, klaar zijn op het moment dat Popke voor komt rijden lukt ook prima,
meerijden, onderweg tanken, verslag doen van de kaatspartij etc allemaal geen
probleem, maar als Popke van de trailerhelling wegrijd om de trailer verderop te
parkeren zie ik dat we vergeten zijn het stopje in de boot de doen. Water borrelt
omhoog door het gat. Snel klim ik aan boord, plaats het stopje en begin te
hozen. Na een stuk of tachtig hoosvaten geleegd te hebben kunnen we eindelijk
het Lauwersmeer op. Popke komt net aanlopen als ik bijna klaar ben. Is het zo’n
dag? Ik denk het maar we zullen zien. Op het meer aangekomen begint het erop te
lijken dat het een dag vol belevenissen wordt. Popke heeft ineens de gashendel
van de outboard in zijn handen. Oh ja dat schroefje zat laatst al los en nu
helemaal. Gelukkig vinden we het in de boot terug en wordt het met een mes, zo goed als dat gaat, aangedraaid. We komen op
de stek en het vissen kan beginnen. Al snel vang ik een prachtige baars op een
Poask dropshot. Kort daarna een snoekbaars en al snel daarna weer één. Dan krijg ik beet en wappert er een los
stukje fluor carbon in de wind ten teken van de aanbeet van een snoek. Alle
aanbeten op de dropshot en niets anders. Popke krijgt maar geen beet. Hij wil
even zijn thermoskan pakken voor een tweede kopje koffie en vergeet dat de
beker niet vastgedraaid zit. Een kleine plons en de beker verdwijnt naar de
bodem van het Lauwersmeer. Het is zo’n dag. En als die aanbeet nu maar eens
wilde komen. Popke is een volhouder en zijn poging worden beloont. Hij vangt,
nu hij zijn stekje op de dieptemeter weer heeft gevonden. Hij kondigt ze zelfs
aan! Nog vijf meter, nog één, bingo! Zo weet hij regelmatig een vis te scoren.
Ik kan me toeleggen op het filmen. Ik merk dat ik geen achttien meer ben en ik
wordt langzaam zo stijf als een deur. Misschien dut ik wel even in achter mijn
veilige zonnebril. Hoe dan ook, Popke vangt regelmatig en ik blijft slechts
toeschouwer. Popke wil even infomeren bij zijn neefje. Die is ook aan het vissen maar Popke weet niet waar. Net als hij hem aan de lijn heeft en hem vraagt waar hij is antwoordt zijn neef dat hij maar even achterom moet kijken. Op nauwelijks tweehonderd meter liggen zij te vissen. We wisselen wat informatie uit over aantallen en vangstdieptes en gaan dan onze eigen weg. We nemen een bak soep en ik sleep mezelf voorbij de
klok van tweeën. Ik ben over mijn dipje heen en kan weer echt geconcentreerd
vissen. Van de drie aanbeten die ik nog krijg mis ik er één en verspeel ik er
twee door lijnbreuk. Gelukkig weet Popke de score aardig op te vijzelen en
komen we aan het einde van de dag nog op 15 vissen. Eén daarvan is een snoek
met een wel heel vreemde bek. Hij lijkt een beetje op Donald Duck maar
thuisgekomen weet mijn jongste dochter het beter te omschrijven, een Pringle!.
Deze Pringle snoek prijkt in de galerij der bijzondere vangsten! Als we bij de
trailerhelling aankomen ligt daar een Antaris sloep van een meter of zeven te
wachten om te worden getrailerd. De man die dat moet doen is dik in de zeventig
(geschat) en leek niet veel ervaring te hebben. Dat konden we opmaken uit de
manier waarop hij de trailer de helling op reed. Toen ik aanbood hem even te
helpen maakte hij daar maar al te graag gebruik van. Zo reed ik vandaag ook nog
even in een Mercedes. Even later konden we zelf de boot traileren. Onderweg
naar huis stopten we nog even bij een broer van Popke. Daar leverden we een
snoekbaars af en als dan mochten we nog even boontjes plukken in de moestuin.
Met een dikke emmer vol boontjes reden we naar huis. Voldaan na een machtige
mooie dag neem ik een pilsje. Morgen wachten de klusjes weer.

https://youtube.com/watch?v=a4pV8m49PK4%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Gevangen op 15 augustus 2011 op het Lauwersmeer. Deze snoek had een wel zeer opstaande bek. Mijn dochter typeerde de snoekenbek als een pringle, vandaar de naam in de aanhef.

De snoek was overigens prima gezond en leek geen last te hebben van deze handicap.

Vandaag vis ik met Jelmer. Jelmer ken ik
vanuit mijn geboorte dorp waar ik, wanneer ik mijn ouderlijk huis bezocht,
regelmatig eens zat te karperen. Jelmer was toen zo’n gezellig geïnteresseerd
buurjongentje dat graag kwam kijken. Doordat wij wel eens een mooie karper
vingen hebben we waarschijnlijk het vissersinstinct in hem wakker gemaakt. Hij
vist dus nog steeds en vandaag bij mij in de boot. Helaas geen hele dag omdat
ik in de middag nog kaatsverplichtingen had. Dus extra vroeg begonnen, even
voor de klok van zeven uur, en meteen naar de stek gevaren. Daar aangekomen met
Timber Tiger gevist. Jelmer was verbaasd over de afstand achter de boot waar we
onze Timber Tiger vissen. Dat we dat met reden doen bleek al snel toen Jelmer
de eerste vis scoorde. Binnen dertien minuten was het raak. Daarna moesten we
wat meer geduld hebben maar regelmatig scoorden we een snoekje. Al keuvelend
over van alles en nog wat kwam het gesprek op de reden van vissen. Hoewel ik niet veel varieer in zowel viswater
als kunstaas is er altijd wel iets bijzonders te melden over een visdag.
Vandaag ook. We vonden een plug terug die ik op 17 juli jongstleden verspeelde
aan een snoek. Het bijzondere hieraan is dat het bewijst dat een snoek de plug
kwijt kan raken. Natuurlijk is het ook bijzonder dat je hem dan zelf, drijvend
tussen het riet, terugvindt. Overigens geen dode snoek in de omgeving te
bekennen dus ik ga ervan uit dat deze het nog prima doet. We konden haar echter
vandaag niet vangen. Op het volgende traject was het Jelmer die een snoek wist
te verleiden haar schuilplaats vanonder een paar leliebladen te verlaten en
zijn Timber Tiger te grijpen. Hoewel niet gemeten schat ik de snoek op 85 cm.
Ze was behoorlijk beschadigd op haar rug maar verder in goede conditie. Jelmer
beleeft er een mooie dril aan en kan met de snoek op de gevoelige plaat worden
vastgelegd. Met deze snoek scoorde
Jelmer het dag record. We vangen nog een aantal kleine snoekjes bij en dan is
het al bijna tijd om terug te keren. In vijf uurtjes vissen hebben we 12
snoeken weten te verleiden. Negen van deze snoeken kwamen tijdelijk in de boot.
’s Middags win ik de krans bij het kaatsen. Wat mij betreft wint Jelmer hem in
november bij onze volgende visdag.
https://youtube.com/watch?v=w5_yu6iAJpM%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Toen ik afgelopen vrijdag op Facebook meldde
dat ik vakantie had, wist ik dat ik toch tot zondag moest wachten voordat ik
het water op kon. Dat had alles te maken met klusjes thuis. Vandaag echter kon
ik met Popke weer eens als vanouds achter de snoekbaarzen aan. De
voorspellingen van Pyt Paulusma in het achterhoofd houdende verkozen we een
kanaal als viswater. De voorspelde wind zou krachtig zijn en op het kanaal heb
je dan voldoende uitwijkmogelijkheden als het je te gek wordt. Het feit dat ik
vakantie heb heeft er trouwens wel toe bijgedragen dat ik een dag later dan
gewoonlijk mijn stukje blog. Er is tijd genoeg of is er een andere reden? Dus
nu eens niet tijdens het eten mijn filmpje snijden en de muziek bij de koffie
er achter, maar gewoon uitstellen tot de volgende ochtend. Nadeel van deze
methode is dat de zaken minder vers in het geheugen liggen en je dus de kans
loopt dingen te vergeten. Gelukkig is daar dan altijd de video camera. Helaas
dekt de acculading nog niet de gehele dag aan beeldmateriaal zodat ik soms
keuzes moet maken over wat en wanneer iets te filmen. Zodoende mis je wel eens
een vis maar dan is er altijd nog de fotocamera. Om zeven uur reden we naar de
stek. Om acht uur waren we aan het vissen. Op de eerste beoogde stek scoorde
Popke al snel twee snoekbaarzen. Ik moest even wachten en mijn eerste vis was
een kleine snoek. We kregen gezelschap van een Canadese Gans die echt graag met
ons mee wilde zwemmen. Popke voerde het dier een stukje koek wat smakelijk
verorbert werd. We visten verder. Net toen Popke zei dat hij bij deze palen nog
nooit een snoekbaars gevangen had,
scoorde hij de eerste snoekbaars die de aan de wettelijke maat voldeed,
daarmee zijn eerdere opmerking ontkrachtend. We verkasten naar een volgende
stek en daar herhaalde zich dit ritueel. Een snoekje en een drietal
snoekbaarzen. Een dreigende lucht in het westen maakte dat we er voor kozen om
daar tegen in te varen en zodoende zo weinig
mogelijk van de bui mee te krijgen. Het lukte, een paar spatten in de boot
was alles. We kwamen aan op, voor ons, maagdelijk water. Maar de kantjes waren
veel belovend en ook al hadden we de dieptemeter na een schoonmaakbeurt keurig
op het aanrecht laten liggen, we konden het ook op “ watersense” doen. Ik ving een baars en daarna werd het
stil. Het liep tegen enen toen we, nadat we vreselijk opgeknapt waren van een
kopje soep en een broodje, weer wat activiteit konden bespeuren. Dwars driftend
op de volle wind, daarbij een snelheid van een kilometer of 3 tot 4
ontwikkelend, kregen we in korte tijd een paar aanbeten. Tijdens de dril van
een van deze snoekbaarzen dacht Popke dat deze moe genoeg was op te pakken. De
snoekbaars dacht daar anders over. Ze nam een ferme spurt en trok daarbij de
hengel van Popke vervaarlijk krom over de rand van de boot. Popke greep net op tijd
in. Net toen hij zich wil de positioneren om de snoekbaars opnieuw te pakken,
werd de shad van de andere hengel gegrepen. Deze hengel ging bijna overboord
maar dankzij een snelle reactie werd dat voorkomen. Popke gaf de ene hengel aan
mij en onthaakte eerst de laatste aanbeet om zich vervolgens met de tweede
bezig te houden. Zo kan het gaan in de visserij. Het is hollen of stilstaan. We
vingen, al driftend, regelmatig een snoekbaarsje totdat er de klad in leek te
komen. Al een paar keer hadden we elkaar aangekeken. “ Gaan we nog even een
stukje trollen of vissen we nog even door!” Het bleef bij het laatste en dat
was maar goed ook. Op het laatste traject scoorden we een “dubbelstrike”. Dat
zijn goede indicatoren voor een stek die daarna nog drie vissen opleverde. Zo
stond de teller inmiddels op 24 vissen. 3 snoeken een baars en dus 20
snoekbaarzen. Ooit vingen Popke en ik samen 27 vissen op een dag. Ik houd niet
van targets, ben nooit op jacht naar records en ondanks het feit dat ik
regelmatig meld dat de enige ambitie in het leven een snoek van boven de 130 cm
is, streef ik dat doel nooit bewust na. Dan zou ik mijn vismethodes aan moeten
passen en statisch op specifieke plaatsen moeten vissen. Ik ken ze vanuit een
duikverleden genoeg, maar dat is niet mijn beleving. De polder, het kanaal,
water met verrassingen, veel emplooi, natuurbeleving en altijd wel een unieke
happening, is wat mijn visserij is. Dat we de 27 benaderden was alleen maar mooi, meer niet. We vangen hierna geen vis meer. Even over de klok van
zessen zijn we thuis. Met een verbrande kop een rode oren van de hele dag in
weer en wind, val ik na achten in slaap op
de bank. Het stukje kan morgen wel.

https://youtube.com/watch?v=Y3YBRvoyBA8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1