“ Mar net te betiid”, waren de woorden die
Popke gisteravond sprak toen we het over het tijdstip aanvang van onze visdag
van vandaag hadden. De reden dat Popke niet al te vroeg op het water hoefde te
zijn had waarschijnlijk te maken met zijn vangsten op zaterdag en onze
gemeenschappelijke ervaring van de week. Toen vingen we in “ons” watertje
gewoon helemaal niets. “Zijn ze al aan het paaien?”, vroegen we ons af om een
verklaring te vinden voor de slechte resultaten. Gelukkig had een neef van
Popke gisteren nog aardige resultaten geboekt op de Swette zodat we daar dan
maar onze hoop op vestigden. Aldus om half negen afgesproken. Bij de
trailerhelling kwam onze vooruitgeschoven waarnemer Jan even polshoogte nemen.
Hij deed verslag van het aantal boten dat gisteren hier te water werden
gelaten. Zelf had hij nog twee snoeken weten te bemachtigen. Het had gevroren,
behoorlijk zelfs, zodat de oude Rana eerst even voor ijsbreker moest spelen.
Maar zonder noemenswaardig oponthoud bereikten we de Swette. Ze lag er strak
bij op de wind loze ochtend in maart. De eerste kieviten namen aanvang met het
afbakenen van hun territorium en hun karakteristiek geluid maakte dat wij onze
oren en ogen te kost gaven. We besloten de rust niet te verstoren en de
elektromotor als voortstuwingsmechanisme te gebruiken. Met lepels als aas en
een swimbait probeerden we een snoekbaars te verleiden. Helaas trekken snoeken
zich in deze periode niets aan van de gesloten tijd die voor hun soort geldt en
dus werd de eerste vis van vandaag een snoek. Ook de tweede vis was een snoek
en werd gevangen aan de swimbait. Na enige tijd betrok de lucht wat en stak de
wind op. Tijd om de lepels te vervangen door pluggen. Timber Tigers werden uit
de doos getoverd en al na drie minuten scoorde Popke de volgende vis. Wederom
een snoek. Nauwelijks was deze vis terug in haar element of nummer vier hing
aan de bijhengel. Nu hadden we het uitgevonden dachten we maar er volgde een
stilte van zeker een uur. Popke scoorde een mooie 86 cm snoek. De grootste vis
van vandaag. Daarna vingen we twee keer achter elkaar, binnen twee minuten,
twee snoeken. Na het verwisselen van de accu van de camera konden we verder
vissen. Helaas bleek de capaciteit van de accu niet voldoende om alle vissen
die we nog vingen op film vast te leggen. Of was het de SD card van 32 GB die
vol gefilmd was? In ieder geval bleven we regelmatig een visje vangen. Popke
scoorde met zijn Fast Flanker van Spro menig snoek en deze plug werd voor
vandaag uitgeroepen tot beste vanger. We besloten de visdag met 16 snoeken die
we allemaal, nadat we ze vermanend toegesproken hadden, teruggezet hebben. Geen
slecht resultaat voor deze tijd van het jaar. Met het naderende voorjaar
verleggen we binnen niet al te lange tijd de bakens naar een andere tak van
natuurbeleving, waarvan we zeker ook melding zullen maken.
<!–
WriteFlash('’);
//–>