Vandaag moest ik me beperken tot een korte visdag. Allerhande verplichtingen droegen er dit weekend sowieso al aan bij dat ik niet op zaterdag kon vissen dus moest het vandaag maar gebeuren. Het is even voor achten als ik de honden uitlaat. Popke heeft zijn dekzeil niet over de boot dus die wil nog vissen vandaag. Maar alles is nog donker constateer ik als ik langsloop met de honden. Tegen de tijd dat ik weg wil gaan stuur ik hem maar een sms. Ik wil niemand ongewild op zondagmorgen wekken. Popke reageert als ik al op het water ben. Het komt er vandaag niet van samen te vissen. Helaas, maar niet getreurd. Ik draai de Swette op in de richting Leeuwarden. Het water is ondanks de regen van de afgelopen week nog redelijk helder. Het stemt me hoopvol. Ik ben een goed half uur onderweg als de eerste snoek aan de Chinese plug hangt. Ik weet echt geen merk. Het is een Grandma “look-a-like” maar kleiner en een andere schoep. Op de andere hengel zit een Bomber die mijn dochter deze zomer gevonden heeft. Een paar nieuwe haken erop en vissen maar. De tweede snoek is tegen de tachtig centimeter. Ik stuntel een beetje met de camera. Dat is het nadeel van alleen vissen.
 |
 |
 |
 |
De derde snoek is van het formaat van de eerste en meet net geen 45 cm. Dan begint het een beetje te regenen. Ik probeer de bui uit te zitten onder een brug en vervang de plug door een dropshotsysteem. Zo houd ik het droog en vervolg na enige tijd mijn weg. Ik heb nu een topstuk te pakken want achtereenvolgens gaan er aan de bijhengel en de handhengel twee snoeken hangen. Allemaal in de zeventig centimeter dus volop sport. Bij het gemaal draai ik de boot en vis ik terug langs dezelfde zijde. Op de volle wind is aan de andere zijde er geen houden aan. Ik vang al snel weer een snoek van 64 centimeter. Dan duurt het een hele tijd en ik ben ondertussen weer bij het Mantgummerhûske voor dat er weer een snoek aan gaat hangen. De weg richting Sneek brengt verder geen vis meer in de boot. Ik mis wel een drietal aanbeten maar dat is alles. Ik vaar terug naar Mantgum in de goede hoop daar in de dubbele cijfers te geraken. Tijdens mijn eerste trek zie ik Popke onder de brug beet krijgen. Hij vangt een snoek. Hij is een echte publieksvisser want hij verteld me onmiddellijk dat hij even op mij gewacht heeft. Ik vertel hem mijn belevenissen. Ik besluit mijn rondje met een laatste trek langs de rietkragen. Popke komt langszij en schuift me langzaam voorbij. Dat komt volgens hem omdat ik meer massa in de boot heb dan hij. Ik vertel hem dat ik twee pluggen sleep en hij slechts één. Ik heb dus meer weerstand. Zo lachen we ons richting brug waar ik afscheid van hem neem. Ik trailer met 9 snoeken op mijn conto de boot tevreden.