Het is even een tijdje geleden dat ik een stukje voor mijn blog geschreven heb. Gewoon geen tijd aan besteed door allerhande externe oorzaken. Zo was/is de boot aan een revisie toe en lag de prioriteit bij een studie. Hoogste tijd dus om het er vandaag maar eens te van gaan nemen. Ik vis met gasten uit België. Doorgaans komen Jan en Milan dan samen in de boot zitten, maar Milan moest studeren (Elektromagnetisme is een prachtig onderwerp Milan!) Zijn moeder zag haar kans schoon en stapte mee aan boord. Vandaag zijn dus Anja en Jan mijn gasten. Bij de trailerhelling, nog voor het weggaan, stelt Jan mij de vraag of dat wel kan, een vrouw aan boord? Ik moet lachen, vertel hem dat er vroeger bij de Marine, tegenwoordig kan dat niet meer natuurlijk, een uitspraak was die luidde: ”Een vrouw en een kip zijn de pest voor je schip!” “Maar vrouwen zijn natuurlijk zeer welkom aan boord, mijn eigen vrouw wil ik ook nog graag weer eens meenemen Jan.” Allemaal gein natuurlijk.
Het weer dat ons vandaag beloofd is lijkt goed. Toch “pingt” buienalarm me even aan als we net vertrokken zijn. De donkere wolken met neerdalende sluiers die uit het noorden naderen bevestigen de “ping”. Even later, we zijn net begonnen met vissen, haalt de wind stevig aan. De regen, vermengt met een beetje hagel, daalt neer. Gelukkig varen we voor de wind waardoor de koude wind een beetje buitenspel wordt gezet. Daardoor zitten we wel ietsje langer in de regen. Niet lang na aanvang gaat er aan de hengel in de steun een snoekje hangen. De hatelijke nul is weg! Ook Jan vangt kort daarna een snoekje. Bij Anja wil het echte niet lukken. Ze wisselt de van Salmo Hornet door een andere kleur te kiezen, maar dat mag geen soelaas bieden. Jan en ik vangen beide nog een aantal snoeken. Inmiddels is het droog geworden en ik weet nu waarom Anja nog niets gevangen heeft. De camera is niet gemonteerd! Omdat het nu droog is kan dat. Anja wisselt nu naar rode Timber Tiger. Toch moet ze nog even geduld hebben. Pas bij de tweede trek onder een brug door wordt de eerste snoek door haar gehaakt. En dat zulks naar meer smaakt doet zich gedurende de dag blijken. Het is zo’n dag! Het is zo’n dag waarop je gedurende de dag in een min of meer regelmatig ritme snoeken blijft vangen. Mijn ervaring is dat je doorgaans in deze tijd van het jaar snoeken kunt betrappen op bijtmomenten. Meestal resulterend in een stuk of drie achtereen en daarna weer even een stille periode. Vandaag dus niet. Goed je kunt de klok er niet op gelijk zetten maar we vangen met grote regelmaat een snoek. Een andere wetmatigheid op dit soort dagen is dat je er bijna nooit een snoek vangt die richting of over een meter gaat. Ik hoop dan altijd op een uitzondering die de regel bevestigd. Vandaag is dat niet het geval.
De dag wordt zonovergoten. De zonnepanelen op mijn dak doen vreselijk goed hun best om de stralen van januari-zon om te zetten in de nodige kilowatts. We genieten van snert, een droge worst en cup-cakes. Op de terugweg merken we dat tegen de wind in varen toch een jas scheelt. Het gaat zoals eerder omschreven. Anja die na de eerste snoek de smaak goed te pakken heeft gekregen vangt vandaag maar liefst vijftien exemplaren uit de Esox-familie. Samen met de aantallen die Jan en ik naar de oppervlakte halen brengt dat het niet geringe aantal van 48 snoeken op de teller. Inderdaad het is zo’n dag! Anja en Jan bedankt voor de mooie dag. Misschien toch vaker vrouwen aan boord?