Jaar: 2015

Al in het begin van de week hadden Popke en ik de principe
afspraak gemaakt dit weekend te gaan vissen. Maar voordat het weekend begon was het Jaap die mij tipte over een jagende grote snoek bij hem voor de deur. Op woensdagmiddag besloot ik even een dode blei te ontdooien in dat watertje. Of dat ontdooien gelukt is toont de foto. De tweede snoek aan mijn doodaas stokje. Dank aan de toevallige voorbijgangster die een foto wilde nemen.
Het werd de zaterdag en we togen
naar een oude stek. Bijna overal in Friesland is het water, door de vele regen
en het onvermijdelijke daarop volgen van het aanslaan van de gemalen,
behoorlijk troebel. Zo ook op onze stek. Omdat we combinatievissen, ik bedoel
snoek en snoekbaars, zijn wij nooit echt rouwig om de helderheid. Bovendien is
er in al die troebelheid altijd nog wel een stukje helder water te vinden als
je goed zoekt. Zo kregen we vandaag als snel een eerste aanbeet die ik verspeel
omdat ik de sleeve van de stinger niet goed aangeknepen had. Op weg naar het
kanaal werden we geconfronteerd met een blokkade van het vaarwater. Met hangen
en wurgen konden we de boot langs de blokkade leiden. Verderop kregen we beiden
nog een aantal keren een aanbeet maar de snoeken wilden niet blijven plakken.
Het stukje heldere water bood wel de gelegenheid even wat onderwateropnamen
maken. Helaas geen strikes op beeld. Op het kanaal aangekomen konden we eerst
geen contact krijgen met de glasogen. Door een samenloop van omstandigheden,
net op een nieuwe stek zijn, een diep geladen vrachtschip dat voorbij vaart en
natuurlijk als je net wilt plassen of eten kregen we een aantal aanbeten. Binnen
een minuut of twintig vangen we een viertal snoekbaarzen, maar daarna bleef
stil. De natuur trakteerde ons vandaag op ijsvogels en een “kring om de zon”.
De laatstgenoemde is op het filmpje
beperkt zichtbaar.

Het is even geleden dat ik samen met Popke op de Swette ben
geweest. Als we even terug redeneren was dat in december van het vorige jaar.
Maar hij heeft het meteen naar zijn zin als we de modderige brei van de
Mantgumervaart verlaten het heldere water van de Swette zichtbaar wordt. Als
snel zijn er een aantal aanbeten maar die weten we niet te verzilveren. Net als
ik een foto tweet en Popke een verhaal vertel over het slechte stuk wat we
opdraaien scoort hij de eerste snoek in de boot.

We zijn trollend onderweg naar een plek die we graag
verticaal willen afvissen. De weersverwachtingen komen uit en een felle wind
jaagt ons onder de brug door. Helaas wordt het vermoeden dat mijn accu zijn
beste tijd heeft gehad bevestigd als ik de motor tracht te bedienen. Dat
betekent dat we nu de outboard moeten gebruiken om te verticalen. Minder ideaal
maar goed mogelijk, zeker met deze wind. Uiteindelijk is het Popke die een
knappe snoek haakt. Snoekbaarzen zijn vandaag niet te bekennen.

We verkassen weer en trollen nu in een dorpje. Dat blijkt
effectief in minder dan anderhalf uur vangen we een aantal mooie snoeken en we
missen er ook een tweetal. Omdat ze hier nu even los lijken te zijn maken we
een paar rondjes door het dorp waarbij we iedere keer wel een snoek scoren.
Tijdens dit rondje varen we langs twee bomen waarin een fiks aantal ransuilen
ons meewarig aanstaart. Vannacht zullen ze mooi wat muizen opruimen en zolang
schuilen en slapen ze.

We houden het voor gezien. We verkassen weer en nu naar een
stuk wat we mooi op de wind af kunnen drijven. Popke scoort weer een mooie
snoek bij de brug.

Als we op de terugweg de weer de trolhengels benutten gaat
er nog twee keer een snoek aan de bijhengel hangen. Dan is het tijd terug te
keren. Voldaan en met een rozige kop van de harde wind, regen, hagel en zon typ
ik mijn verslag. De video geeft een impressie van onze visdag.

Ik vis vandaag alleen uit de boot. Ik heb mijn oog laten
vallen op ene oude stek die ik bewust met een dode aasvis af wil vissen. De weg
er naar toe en de weg weer terug leg ik trollend af. Het is een mooie dag, er
wordt gewerkt aan de brug bij Mantgum en de werkmannen en ik groeten elkaar
vriendelijk. Ik vaar richting helderder water. Daar aangekomen start ik de
camera en begin ik met vissen.

Het duurt niet lang of de eerste snoek meldt zich kort
daarop gevolgd door nummer twee. Ik kom dan op een stuk waar ik eigenlijk nooit
iets kan vangen, maar de laatste keer dat ik daar met mijn broer was, ving hij
daar toch mooi een metersnoek in de stromende regen. Ik bevestig mijn ervaring
door niets te vangen. Dan nader ik de stek waar ik met de dode aasvis wil gaan
vissen. Ik leg de boot aan de rietkraag en plaats de dode voorn tegen het
taludje van de overkant. De wind is matig maar zorgt voor voldoende trek. Zo
vis het kantje mooi af. Na een minuut of tien op een stek trek ik de boot langs
de rietkraag naar voren om zo de volgende twintig meter secuur af te vissen.

Als snel vang ik op deze manier twee snoeken. Daarna blijven
aanbeten uit. Ten langen leste besluit ik nog een stukje te trollen en dan
huiswaarts te gaan. Ik krijg nog een tweetal aanbeten die nog op video te zien
zijn. De laatste mis ik twee keer op de handhengel als de snoek zich aan de
hengel in de steun vergrijpt. Vangen doe ik haar uiteindelijk niet. De drie
piepjes kondigen het einde van de opname tijd van mijn Gopro aan en dan zal je
het altijd zien. Op de wel terug naar huis van ik zomaar negen snoeken achter
elkaar. Lekker gevist dus.

Op 31 oktober 2015 vis ik ’s middags even met Jacob. Jacob haakt een mooie 70-er snoek. Als hij de snoek landt zien we dat deze, overigens zeer gezond uitziende snoek, bijna de gehele staart mist. Anaalvin en rugvin geven klaarblijkelijk voldoende stuwkracht voor een aanval op een gesleepte Timber Tiger.

Tevreden…..

Het is een idee waar ik al langere tijd mee in mijn hoofd
loop. Ingegeven door de huidige tijd denk ik. Een tijd waar alles meer, beter,
groter en dan nog meer moet zijn. Een tijd waarin niemand meer tevreden lijkt
te kunnen zijn.

Vanuit deze gedachte besluit ik om een stapje terug te maken
in de tijd. Ik ga vissen op een manier die nooit meer gedaan wordt, tenminste
ik zie nooit iemand meer, met een lange stok met drijvers, de oude melkvaarten
afstruinen naar een mooie snoek. Ik heb hiertoe een penhengel met een
werpgewicht van 1,75 lbs, een kleintje in de karper wereld, opgetuigd met een
drijver (Nipro) vier 3 grams loodjes, een onderlijn en een takel. Op de takel
een dode voorn. Een oude manier met nieuw materiaal.

Ik neem de camera mee en besluit om eens een praatje te
houden voor de camera. Natuurlijk ben je als cameraman, regisseur en editor
volledig de baas over je eigen film dus als het niets wordt kan je altijd nog
het kaartje van je GoPro formateren en er de volgende keer het beste van hopen.
Ik begin met een kleine introductie en verplaats me daarna naar de waterkant.
Er volgt een korte uitleg van het materiaal zoals hierboven beschreven en dan
wordt er gevist.

Het weer is prachtig, er staat niet al te veel wind zodat
het ruisen daarvan in de microfoon ook niet hinderlijk zal zijn bij de beelden.
Ik sleep de aasvis eerst naar links over een stuk van ongeveer 150 meter. Eén
keer meen ik een aanbeet te zien maar overtuigend is die niet. Ik sleep
hetzelfde stuk terug. Onderwijl vertel ik de camera verhalen over snoeken van
30 pond die nog geen 30 cm hoog zijn en dus best in polderwater van nauwelijks
een meter diep kunnen zwemmen. Weer geen aanbeet. Ik besluit om de aasvis
statisch aan te bieden en haak de aasvis even andersom in. Daarna gaat de
waakzame Nipro met aasvis weer te water. Ik plaats de hengel een 10-tal meters
bij de camera vandaan en drink een kopje koffie. In het stille water verdwijnt
de Nipro bijna stiekem onder water.

Ik heb haar echter gezien en roep nog even snel iets in de camera. Ik pak de hengel
snel op. Vervolgens loop ik met de beugel open even snel in de richting van de
camera om betere opname kwaliteit te garanderen. Ik zet de haak op, iets massiefs!
De 1,75 lbs kromt tot in het handvat. Ik heb moeite de vis boven water te
krijgen. De twee keer schudden aan de hengel doen realiseren dat de grootspraak
van eerder deze dag uit gaat komen. Ik drill de vis uit, land haar met de hand
en zie dat de beide dreggen keurig hun werk gedaan hebben. Vanzelfsprekend ben
ik zo voldaan als een aap met twee gouden horloges en drie trossen bananen. Ik til de snoek voor de camera
roep iets over kleine K*T slootjes. Ik begeleid mijn vriendin terug naar haar
vertrouwde stek en maak ik gedachte de bijna onmogelijke afspraak haar eens
weer te treffen. Ik realiseer me het bijzondere van de situatie en besluit te
stoppen. Wat een topdag!

Vandaag gevist met Popke op het Lauwersmeer

Vandaag vanaf de kant gevist met de vriendengroep uit Groningen. Snoeken waren maar matig te verleiden. Toch een mooie dag gehad in goed gezelschap.

Vandaag vis ik alleen in de boot. Ik krijg een flink aantal aanbeten en probeer die te filmen met de waterwolf camera. Van boven lijkt het water helderder dan door de lens van de camera.

Na lang niet aan de waterkant vertoefd te hebben zit ik eindelijk weer eens met een hengel in de hand bij Popke in de boot. Popke en ik hebben alle tijd even bij te praten. Snoekbaarzen zijn moeilijk te verleiden.

Popke en ik hebben vorige week al afgesproken dat we vandaag
of gisteren zouden vissen. Het werd vandaag. Popke was voldoende hersteld van
zijn griepverschijnselen en dus konden we mooi even in een naburig dorp vissen.
Gisteren had ik nog even de baitcaster ter hand genomen en een vijftal snoeken
weten te verleiden in het watertje achter ons huis dus ik was vol goede moed.
Zeker ook omdat we in het verleden hier wel eens zeer goede resultaten hebben
geboekt. We begonnen met een stukje trollen. Het weer was prachtig maar het
windje zo nu en dan koud. We besloten een rondje te varen en dan op het laatste
traject de verticaal hengeltjes een op te tuigen omdat we dan mooi driftend op
de wind dat deel van het water af konden vissen. Onderweg bleef het akelig
stil. Een collega visser beaamde onze bevindingen tot dan. Slechte resultaten.

Al onze hoop was dus gevestigd op het verticalen. Een goede
brug moest dan maar wat vis opleveren maar het bleek vergeefse hoop. Popke en
ik zaten elkaar aan te kijken….. Is dit wolris earder bart? (Is dit wel eens
eerder gebeurd?) Ik kon het in mijn blog niet terugvinden. Eens moet de eerste
keer zijn en die hebben we dan vandaag gehad. Een dag met een NUL, Zelfs geen
tikje of het vermoeden van een aanbeet. Of we een mooie dag gehad hebben,
jazeker!