Jaar: 2014

Vandaag stap ik weer even terug in de tijd. Niet letterlijk
maar figuurlijk natuurlijk. Ik vis met een oude vismaat van mijn vader, Jelke.
We gebruiken Jelke zijn boot en omdat hij niet te vroeg weg wil ben ik om 09.00
uur bij hem voor de deur. We drinken een bakje koffie en daarna vertrekken we
naar het viswater. De Nissan rijdt verrassend goed en de automaat bevalt me
uitstekend. Na een goed half uur rijden traileren we de boot in voor mij
onbekend water. We varen een stukje en leggen onderweg ons oor te luisteren bij
de reeds aanwezige snoekbaarsvissers. Geen goede vangsten!

Het maakt ons niet uit, we zijn lekker op het water, halen
herinneringen aan vroeger op en lachen regelmatig om mooie sterke verhalen
vanuit die tijd. Maar de snoekbaarzen geven ons daar ook de ruimte voor. Het
blijft lange tijd stil. Als ik na een dikke twee uur vissen eindelijk beet
krijg verzilver ik die aanbeet natuurlijk niet. Ik wordt er wel scherp van, zo
scherp dat ik de volgende aanbeet ook mis. Dan is het de beurt aan Jelke, Hij
reageert vlot op de aanbeet maar op het laatst lost hij de snoekbaars,
onmiskenbaar aan de hengel in het filmpje te zien. Even later overkomt hem
hetzelfde nog een keer.

Waar het aan ligt durf ik niet te zeggen maar ook bij de
boten om ons heen wordt er bitter weinig gevangen . Uiteindelijk, als alle
batterijen en accu’s van de camera’s leeg zijn vangen we nog één snoekbaars van
ongeveer 45 cm. Mar we hebben de dag mooi meegenomen, prima weer gehad en ons
kostelijk vermaakt. Jelke is dan al lang geen buurman meer, maar het was een
welbestede burendag!

//www.youtube.com/embed/R0wnXh2ajH8

Het is lang geleden dat ik eens met mijn vrouw een paar
uurtjes ben wezen vissen maar op mijn verzoek stapt ze graag in de boot in. Helaas
is het zo dat de factor tijd me de laatste paar weken wat parten speelt en nu
weet ik wel dat je tijd moet maken maar soms gaan dingen zoals ze gaan. Een
dichte ochtendnevel verwelkomde ons in de polder. Het was absoluut niet koud
zodat ik in korte broek en T-shirt het water opgegaan was. Op onze visstek
aangekomen was de bijhengel nauwelijks te water of de eerste snoek hing er al
aan. Ik moest mijn camera nog monteren! Als dat de voorbode is….? Vaak is het
zo dat een snelle vangst geen goede voorspelling is voor de rest van een visdag
maar we zouden wel zien.

Het ochtendnevel werd maar langzaam door de zon opgevreten
zodat we in relatieve privacy visten. Regelmatig werd er een snoekje gehaakt,
gemist en gevangen. Toen we op een bepaald moment kort lang een kantje voeren
sprong er net achter ons een snoekje van een centimeter of veertig wel een
meter, in afstand, boven water. Onmiddellijk gevolgd door een enorme kolk en
een mooie witte buik van een veel grotere snoek. We schrokken er beide van wat
in het filmpje goed te zien is. Vangen deden we de snoek natuurlijk niet.

Zo scharrelden we regelmatig wat snoekjes bij elkaar. In een
dorpje werd even flink aan de score gewerkt want daar kwamen er in een half
uurtje tijd zeven achter elkaar binnen. Mijn vrouw ving nog een mooie voorn aan
de Timber Tiger die echt in de bek gehaakt zat.

Omdat de BBQ ’s avonds nog voor een keer zou branden waren
tegen drie uur alweer thuis. 18 snoeken rijker.

//www.youtube.com/embed/HEuvSuWfWws?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Vandaag vis ik met Popke. We kiezen een klein water omdat er
weers-waarschuwingen zijn en dan is het Lauwersmeer niet echt een optie. Om even
voor half tien gleed de boot te water. Er waren meer mensen die het op dit
watertje voorzien hadden. Informatie bij deze personen leverde “slecht” nieuws
op. Weinig vangsten.

We togen vol goede moed aan de gang. Even later kwamen we
langszij bij Cees, een neef van Popke die samen met zijn zoon Sven aan het
vissen was. Zij hadden in ieder geval een paar vissen gevangen en dat gaf ons
meteen weer hoop. Maar het was een taaie visserij. Zeker de eerste twee uur
geen beetje vernomen. Maar als je met Popke op pad bent weet je dat er altijd
wel wat gevangen wordt. Hij scoorde een mooie zeventiger centimeter snoek.
Natuurlijk wel op het moment dat de camera net zijn waarschuwingssignaal van lege
batterij gegeven heeft. Na een anderhalf uur was het wederom Popke die een
snoekje scoorde. Wat denkt u? Inderdaad lege batterij.

Toen ik net de batterij gewisseld had ging de hengel in de
steun krom staan. Even heb ik contact
met de vis maar ik kan haar niet behouden. Met een fraaie kolk, waarschijnlijk
de middelste vinstraal omhoog, neemt ze afscheid van ons. Zal je altijd zien op
dit soort dagen. Als je even niet scherp bent dan gebeurt het. We vissen een tijdje in het spoort van Cees
die toch nog een paar vissen weet te scoren. Bij ons blijft het lange tijd
stil. Als we een bochtje draaien om weer op wat dieper water te komen knalt er
een snoekbaarsje bij mij op. Ook die nul is nu weggewerkt en wie het kleine
niet eert……

Onweersbuien om ons heen kiezen steeds de juiste route en we
hoeven niet van het water. Uiteindelijk lukt het nog om een kleine snoekbaars
bij te vangen. Geen topdag dus maar lekker gevist!

Gevangen aan een dropshot. Deze snoek had een abces in haar bek.

Vissen met Popke! Jazeker, zondagavond spraken we af om
vandaag te gaan vissen. De weersvoorspellingen waren echter niet al te best,
wel mooi weer, zo nu een dan een buitje maar de harde wind maakte onze keuze
toch lastiger dan anders. Het Lauwersmeer was geen optie maar zowel Popke als
ik kennen natuurlijk genoeg viswater en dus viel de keuze op een wat kleiner
water, een gezogen gat. Om even voor half acht stond ik bij de trailerhelling
te wachten op Popke die natuurlijk van zijn permanente vakantiebestemming aan
het Lauwersmeer moest komen. Ach dacht ik, laat ik die zwarte Timber Tiger eens
te water laten bij de trailerhelling. De tweede worp leverde meteen een snoekje
van een centimeter of vijftig op. Kort daarna arriveerde Popke en trailerden we
de boot.

Popke had vroeger hier veel gevist en een verkennend rondje
leverde op zijn nieuwe dieptemeter, Raymarine Dragonfly, de nodige
herkenningsmomenten op. Maar ook waren er stukken duidelijk veranderd in de
beleving van Popke. Gelukkig heeft hij “water sense” en dus hadden we al snel
een mooie stek te pakken. Maar wat de snelle snoek al voorspelde, vaak als je
snel iets vangt gebeurt er daarna niets meer, leek te worden bewaarheid. Het
duurde zeker twee uren voordat Popke de eerste aanbeet verzilverde. Een mooie
maatse snoekbaars die inmiddels ligt stijf te worden in mijn vriezer. Kort
daarna ving Popke nummer twee, iets kleiner dan de vorige maar wat maakt het
uit, er gebeurde tenminste iets.

Inmiddels pakten donkere wolken zich samen ten zuiden van
het meertje. Eerst dachten we nog dat het gezien de wind mooi aan ons voorbij
zou gaan maar toen even later de donder rolde en de bliksem zich zo nu en dan
openbaarde kozen we eieren voor ons geld en gingen van het water. Dat wil
zeggen, aangemeerd aan een paal in een luwte brengende rietkraag. Ik probeerde
nog wat van het onweer op film te krijgen. We zaten beide niet lekker. Ineens
zagen we twee prachtige witte vogels tegen de donkere lucht van de onweersbui
aankomen vliegen. De grootte deed ons eerst aan twee lepelaars denken maar het
bleken twee kleine zilverreigers. Ik had ze nog nooit in het wild gezien. Zo
zie je maar dat er altijd wel wat bijzonders gebeurd.

De onweersbui dreef over en we konden weer vissen. We kozen
een mooie drift langs de lagerwal van het meer.
Net toen Popke zei dat ik maar bleef volharden in het vissen met de
groene dropshot maar dat ook het kikkertje nog geen snoekbaars in de boot had
gebracht kreeg ik een mooie aanbeet en haakte ik een snoekbaars van tegen de
zeventig centimeter. We probeerden dit traject een aantal keren maar er kwam
geen vis meer in de boot. We besloten een nieuwe stek te zoeken en al varend
over het meer stuitten we op een mooi talud. Daar ving Popke weer een mooie
snoekbaars. Even later haakte ik er een maar die kon ik niet aan de haak
houden. Sterker nog de haak zat tegen mijn dropshotloodje aan toen ik het
tuigje bovenwater haalde. We besloten weer te verkassen. Popke vroeg me de
marker op te pakken die we even te voren op de vangplaats hadden uitgegooid.
Net toen ik van de stoel wilde stappen om de daad bij het woord te voegen,
kreeg ik een mooie tik en haakte ik wederom een snoekbaars. Na nog twee loopjes op de stek gemaakt te
hebben wilden we nog een keer verkassen. Een mooi talud aan de oostkant van het
meer zou onze laatste drift worden.

We dreven mooi op de wind waarbij de fronttroller zo nu en dan kleine correcties uitvoerde om
de juiste lijn te houden. Het bracht geen resultaat totdat Popke opperde om
langs de lage wal nog een stukje te trollen en dan er een einde aan te maken.
De video camera piepte zeven keer ten teken dat de 64 GB nu eindelijk vol was
en verdere opnames niet meer mogelijk waren. We geloofden er toch al niet meer
echt in… Ik was bezig mijn ene hengel binnen te draaien toen de hengel in de
steun ferm tikje. Popke nam de hengel van mij over en ik greep die in de steun
stond. Een mooie vis openbaarde zich op
de hengel. “ It koe wolris in hiele grauwen wêze?”. Dat bleek, na een mooie
dril kwam een snoek van precies 100 cm aan de oppervlakte. Gelukkig hebben we
de foto’s nog. Overigens had deze snoek een abces in haar bek en dus staat ze ook in de categorie Bijz. Vangsten! (zie rechter menu) Ons trol traject leverde geen vis meer op en even later
trailerden we de boot. Wel vreemd om na een visdag niet samen thuis te komen
maar ieder zijns weegs te gaan. “Mar wy ha wer moai fiske Popke!”

//www.youtube.com/embed/miTFp5BAbpU

Vandaag vis ik met Jan en Wim. Wim heeft nog nooit trollend
een snoek gevangen en daarmee is de doelstelling van vandaag een feit. Om even
over negen uur zijn we op het water en varen we in de richting van Sneek. De
wind is veel harder dan voorspelt maar gelukkig zijn de voorspellingen ten
aanzien van de buien redelijk accuraat. We krijgen dan ook maar een paar kleine
plaagstootjes aan buien over ons heen. De snoeken willen echter niet mee
werken. Na een kilometer of vijf varen hebben we nog geen echte aanbeet kunnen
registreren. Ook op geëigende stekken, die normaal gesproken altijd wel een
snoekje of twee opleveren, blijft het doodstil.

Het heeft met de snoeken te maken. Ervaring leert dat er
ergens op de dag wel een bijtmoment zal zijn en er dan zomaar een paar aan gaan
hangen. Zo is het ook vandaag. Opeens is het Jan die de score opent. Kort
daarop vang ik een snoekje en Jan kan niet op zijn beurt wachten en scoort
zomaar een snoekje voor zijn beurt. Het mag de pret niet druk. We hebben
geanimeerde gesprekken die verwaaien in de windkracht 5 die in de
lengterichting over het water staat. Na nog een uur is Wim het zat en leent een
Timber Tiger van me. Hij scoort na 200 meter zijn eerste trolsnoek, geen
monster maar wat maakt het uit. De tik, het gevoel, het moment daar gaat het
om.

Als even later de bijhengel krom gaat staan denk ik
onmiddellijk aan een mooie snoek. Die moet Wim dan ook maar vangen. Een beetje
verrukt over deze plotselinge kans doet hem bijna onder in de boot belanden
maar na een mooie drill land ik de snoek voor hem. Ik meet de snoek aan de
hengel en thuisgekomen meet ik haar na. Wim hij was 87 cm. Dat is de grootste
die we vandaag vangen. Het is de tijd van het jaar dat je doorgaans kleine
snoek vangt. Aan het einde van de dag staat de teller op 12 snoeken. Uitgaande
van het feit dat we zo slecht begonnen is dat geen echt slechte score. Met de
afspraak het in november nog eens over te doen nemen Jan en Wim tegen kwart
voor vijf afscheid en zien we elkaar in november dus weer. Wim en Jan, bedankt
voor een mooie dag vissen.

//www.youtube.com/embed/h5zkfwZwetE

Vandaag gevist, onder zeer warme omstandigheden, 32 graden, met Ron en Willem uit Lelystad. Hoewel ik geen goede verwachtingen had, ivm de temperatuur, wisten we vandaag toch 16 snoeken te scoren en daarbij nog een baars(je) te vangen. Een mooie dag gehad.
//www.youtube.com/embed/NcJTGmk_yq4?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Vandaag vis ik met Gerard. We kennen elkaar als collega’s al jaren maar
tijdens een treffen onlangs bleek dat Gerard ook vist. Gek dat je daar dan
nooit eerder over gesproken hebt. Omdat er eerder geen tijd was is onze
afspraak verschoven naar het einde van het seizoen. We proberen dan ook om
vandaag snoekbaars en baars aan de schubben te komen. Gerard is er ruim op
tijd. Om kwart voor negen gaat mijn telefoon. Hij staat al bij de trailerhelling.
Ik ben er drie minuten later. Om negen uur stuur ik de boot richting de Swette.
Het zal mij benieuwen. Natuurlijk hoop je op goede vangsten maar de tijd van
het jaar is daar niet naar. Vismaat Jan die even bij het traileren stond te
kijken vertelde dat de resultaten van de week zeer matig waren. Enfin, we gaan
vissen, zijn buiten, genieten van de natuur is ook al heel wat en als je met
deze instelling gaat vissen is er eigenlijk nooit een verloren visdag.

Ons geduld wordt danig op de proef gesteld. Na twee uurtjes
vissen hebben we nog geen stootje gehad. Ik moet zelfs al een keer de batterij
van de camera wisselen zonder ook maar een aanbeet te hebben gehad. Het weer
trakteert ons op wisselende omstandigheden. Zon, regen, hagel en een wakkerende
wind maken dat we ons als echte “die
hards” moeten opstellen. Dan, net als ik een boterham eet en de hengel tussen
mijn benen klem zet, krijg ik een aanbeet. Een mooi kolk werpt de plug tot voor
de boot. Ja zo gaat het op dit soort dagen. Maar het geeft de burger moed. Een
uurtje later is het wel raak en de hatelijk nul weggewerkt. Gerard is even
later aan de beurt. Beide zijn snoeken en die mogen eigenlijk helemaal niet
bijten in deze tijd van het jaar. Ze gaan beide snel terug in het water, ze hebben
al gepaaid.

We vervolgen onze weg en haken zo nu en dan een snoek.
Gerard is de enige die een reglementaire vis scoort. Hij vangt aan een klein
lepeltje een mooie blei. Zo scharrelen we op de dag een negental snoeken bij
elkaar. Lekker buiten geweest.

//www.youtube.com/embed/yO1Ly5tujC4

Vandaag een speciale dag. Ik vis met Leo en Milo op het IJ
bij Amsterdam. Hoe ik daar verzeild kom? Fred, een andere vismaat van me, werkt
en woont in Amsterdam en komt met regelmaat bij Rien de Wolf Hengelsport. Daar
raakte hij in gesprek met Leo en die vertelde hem het verhaal over de visboot
van Rien de Wolf Hengelsport. De Marcraft 465 die in de winkel staat, is
speciaal bedoelt voor het vissen met klanten van de hengelsportzaak. Maar niet
zomaar klanten, kinderen en mindervaliden. Met als doel zaken duidelijk te
maken aangaande het vissen maar ook als sociale functie voor kinderen met
bijvoorbeeld ADHD. Een nobel initiatief dus.

Hoe ik dan in die boot kom? Ik schaar mijzelf maar onder de
oude van dagen. Overigens viste Popke vandaag ook met ons mee en laat ik die
daar dan ook maar onder vallen. Het vissen onder begeleiding van de twee eerder
genoemde visgidsen was geheel gratis en ook dat is een prachtig initiatief. Leo
is abonnee van mijn Youtube kanaal en zag een mooie mogelijkheid deze
mogelijkheid eens onder de aandacht te brengen, wie kan daar iets op tegen
hebben.

Om even na negenen voeren we het IJ op en begonnen onze
eerste gesprekken over aantallen, grote vissen, gemeenschappelijke kennissen en
vismethodes. Op de eerste stek aangekomen duurde het geen 3 minuten of de
eerste snoekbaars kwam boven water. Dat was veel belovend. Maar daar bleef het
ook even bij. Hoewel ik kort daarop nog een aanbeet miste bleef het lange tijd
stil. Misschien had ik ook niet moeten zeggen dat het soms van die dagen zijn
waarop je veelbelovend begint maar dan na de tijd niets meer vangt. Gelukkig
was dat niet het geval maar aantallen, zoals je die op jet IJ kunt vangen waren
het zeker niet.

Op diverse stekken werd volhard in pogingen een vis te
vangen. Dropshots van diverse merken werden aan het water toevertrouwd en ook
de verse spiering die Popke meegenomen had werd gretig geprobeerd. Het leverde
zo nu en dan een visje op zodat we aan het einde van de dag een tiental vissen
in de boot hadden. Daaronder twee baarzen en een wijting. Die vangen we niet
iedere dag en mag dus als bijzondere vis worden genoteerd. Tegen vier uur
hadden we het wel gezien, het zou niet meer gaan gebeuren. Hoewel beide
visgidsen hun best gedaan hadden bleef de teller steken op eerder genoemd aantal.
Soms heb je van die dagen. Maar voor wie een keer wil vissen inde boot van Rien
de Wolf, die doet er goed aan deze hengelsportzaak eens te bezoeken en even te vragen
naar Leo

//www.youtube.com/embed/fBGVioOFYBE

Vandaag vis ik met Jacob. Hij heeft zijn
bootje bij zijn werkgever in de haven liggen zodat we eerst even een stukje
moeten rijden maar dan komen we ook op mooi water. Jacob is van plan om een
bepaalde route te bevaren en ik mag mee. Heerlijk, de tweede dag dat ik voor in
de boot kan plaatsnemen en me alleen maar bezig hoef te houden met vissen!

We volgen een route langs een dijk met pracht
water, een schitterende zonsopkomst en zo nu en dan een snoekje. Ok toegegeven,
het zijn geen kneiters, maar het zijn wel snoeken. Wie het formaat van deze
rovertjes niet kan waarderen, mist in mijn beleving het leuke van het vissen.
We scharrelen zo vissend en varend al snel een aantal van tien op de teller.
Zoals het altijd is op visdagen heb je ook periodes dat het even wat minder is.
Op zo’n moment is het vaak vismaat Popke die dan even een lied aanheft. “Dat
activeert”, zegt Popke dan altijd. Ik besluit hem te imiteren nadat ik dat
natuurlijk eerst even gemeld heb bij Jacob. Nauwelijks heb ik de eerste zin van,
Please Release me, uitgesproken of Jacob krijgt een aanbeet. Zie je nu wel dat
het werkt! Als ik zin twee aanhef dreunt er een snoek op zijn bijhengel. I rest
my case!

We vissen lekker een dorpje door wat die zijn
altijd goed in de winter, maar nu niet. Hoewel de stekken veelbelovend zijn
kunnen we geen snoek verleiden. Op de terugweg is het verhaal eigenlijk eender
aan de heenweg. Zo nu en dan een snoek. De teller staat aan het einde van de
dag op 20 snoeken. Een mooie dag dus!

//www.youtube.com/embed/ICvXxvWNI1Q