Geplaatst op Geef een reactie

8 oktober 2006

Het is even na achten als ik de deur achter me dicht trek om twee dingen te doen. De honden moeten uit en ik heb besloten dat met een paar uurtjes spinnen te combineren. Gelukkig kan ik op loopafstand van mijn huis beginnen met vissen dus wat let me om dit te doen. Zeker omdat ik niet de gehele dag de tijd heb om te vissen. Mijn eerste worp wordt onmiddellijk beloont met een aanbeet die ik natuurlijk, niet uitgeslapen en niet verwachtend, mis. Maar vanaf dat moment ben ik natuurlijk haarscherp. Zo scherp dat ik de volgende twee aanbeten mis door overconcentratie. Het duurt tot de vierde aanbeet voor ik mijn eerste snoekje van ongeveer 45 cm vang. Niet lang daarna dienen nummer twee en drie zich aan. Ze hebben net de maat niet maar ik vang snoek. Dan blijft het even een tijdje stil, vervolgens mis ik nog een aanbeet en krijg dan weer een beuk op mijn tandemspinner. Een mooie maatse snoekbaars heeft de GPZ spinner gezien en gegrepen. Na een mooie drill maak ik met mijn telefoon een foto van de vangst. Snoekbaarzen blijven vaak mooi liggen op de hand. De laatste vangst die ik boek is een snoek van in de 60 cm. Als ik een kleine twee uur later mijn huis weer binnenstap realiseer ik me dat ik in een kleine periode een mooi aantal vissen gevangen heb.

Geplaatst op Geef een reactie

12 – 14 oktober 2006

Even een lang weekend met mijn vrouw, zus en zwager in Denemarken gevist. Denemarken? Ja maar wat het wee aanging leek het wel zuid Europa. Bladstil, zonovergoten en weinig beweging in het water. Toch maakt de ambiance veel goed dus alle reden op de bijna achthonderd kilometer voor af te leggen. Bovendien wilde ik graag kijken of er in de situatie van bijna drie weken geleden enige verandering gekomen was. Dus de Oma’s gecharterd als oppasdienst, de kinderen geïnstrueerd goed te luisteren, de auto geladen en op woensdagavond vertrokken. Aangekomen op ons adres een traditioneel borreltje gedronken en nog een paar uurtjes (twee om precies te zijn) gepakt om vervolgens te gaan vissen. De watertemperatuur was met twee graden gedaald naar 14 graden. Baars en voorn waren goed te vangen maar de snoekdames gaven ons op de eerset dag slechts één kans. Die werd verzilverd. Op dag twee kregen we wel kansen maar de aanbeten werden onmiddellijk weer losgelaten. Kortom dag twee bracht geen enkele snoek in de boot. Al onze hoop was nu gevestigd op dag drie. Omdat het de avond daarvoor echter erg gezellig was geweest waren we later dan normaal op het water. Het meer bracht ons echter een schitterende aanblik. Gehuld in mist voeren we bijna op de tast naar de stekken. De dag bracht een aantal aanbeten en precies vijf snoeken. De meeste luis was er af maar de beschadigingen zijn er nog steeds. Een zijn foto’s toegevoegd aan het fotoboek van Denemarken van dit jaar.

<!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#13‘);
//–>http://foto.poask.com/#13

Geplaatst op Geef een reactie

29 oktober 2006

Na even een tijdje noodgedwongen niet gevist te hebben kon het dan vandaag eindelijk weer eens. Vismaat Cock had zich, ondanks het feit dat de klok een uur terug gegaan was, niet verslapen en kwam keurig op tijd voorrijden. We gingen naar een stuk water waar we heel lang niet geweest waren en sinds kort was daar een trailerhelling dus nu scheelde ons dat een heel stuk varen. Aangekomen bij de trailerhelling werden onze plannen gedwarsboomd door een dikke paal voor de trailerhelling. Alleen met een juiste sleutel te verwijderen. Niet beschikbaar dus. Snel bedachten we een alternatief en na weer een kwartier rijden konden we eindelijk de boot te water laten.

Het duurde even maar toen was daar de eerste vis van de dag. Een mooie baars had de timber tiger als een smakelijk hapje getaxeerd en bleef ook plakken. Kort daarop werd de eerste snoek gedrild. Zo ging het tot een uur of twee lekker door. Regelmatig een snoek en regelmatig een baars. Na twee uur zaten ze waarschijnlijk allemaal naar de formule 1 te kijken of zoiets want wij konden ze niet meer vangen. In totaal vingen we vandaag 14 snoeken 9 baarzen en een snoekbaars. Voorwaar geen slechte score. Op drie na hadden alle snoeken de maat. De grootste een centimeter of 80. Een metersnoek vangen zat er voor ons niet in vandaag maar een paar collega vissers hadden dat geluk wel. Na even hulp geboden te hebben met het landen van een ongelukkig gehaakte meter mochten we nog een foto van de vanger maken. Die kon er dus mooi bij op de site. Wie de vanger van de 103 cm metende dame is? Ik weet het niet maar mocht hij zichzelf herkennen of iemand anders dan hoor ik het graag. Dan zal ik de foto’s in vol formaat mailen.

Geplaatst op Geef een reactie

12 november 2006

Morgen komen de kunststof kozijnen, dus dan vandaag nog maar even een paar uurtjes vissen. Samen met Cock een aantal oude en nieuwe stekken bezocht en bestookt met spinners en lepels. Het viel niet mee in de stormwind de lepel nauwkeurig te werpen en met een beetje valse wind hangt er zomaar een in een boom. Omdat dat natuurlijk niet te bedoeling kan zijn vertrokken we na een halfuur, één lepel lichter naar een andere stek. Daar wist Cock al snel een snoek te vangen. Zelf kreeg ik wel een aanbeet maar kon deze niet haken. Na weer op een andere stek aangekomen te zijn ving Cock wederom een snoek. Kort daarna was het de beurt aan mij. Twee keer achter elkaar zelfs mocht ik een snoek van een goede 40 cm landen. Veel ruilverkaveling zorgde ervoor dat we weer moesten verkassen. Aangekomen op de nieuwe stek verspeelde ik nog een mooie snoek. Cock ving er nog twee bij waardoor de score op 6 snoeken kwam vandaag. Gezien het tijdsbestek van slechts 5 uurtjes waar er ook nog een flink deel van inde auto werd doorgebracht, geen gekke score.

Geplaatst op Geef een reactie

19 november 2006

Na het nodige aftimmerwerk, een vloertje aanpassen, wat lamellen verhangen, tegelzetten, voegen, kitten en nog diverse andere voorkomende werkzaamheden die een verbouwing met zich meebrengt kon ik me vandaag dan met echt belangrijke zaken bezighouden. Om even over achten stopte vismaat Cock voor de deur. Instappen en op naar de trailerhelling. Een heuse slagboom op de trailerhelling staat ons even in de weg maar al snel zijn we op het water. Even gas geven brengt ons in no-time op de Swette en het vissen kan beginnen. Het duurt echter wel een paar uur voor de eerste aanbeet zich manifesteert. De snoek kon echter de verleiding van de Timber Tiger niet weerstaan. De druilerige dag die ons door het KNMI belooft is blijft echter uit. Een heus zonnetje tracht door de bewolking te breken en dat zal dan het sein geweest zijn om eens te gaan bijten. Of kwam het omdat Cock van Rapala Jointed naar Timber Tiger DC-4 Fire Tiger wisselde? Frappant was het wel dat hij in korte tijd twee baarzen en twee snoeken achter elkaar ving na al die tijd daarvoor visloos te zijn gebleven. Op gezette tijden verzilveren we aanbeten. Afwisselend vangen we snoeken als hierbij afgebeeld en zo nu en dan ook een leuke baars. Opvallend is het lage aantal van slecht één misser. Omdat we ook de motor een beetje moeten invaren spurten we nog hele stukken op de weg terug naar huis. Om even over vieren leggen we aan bij de trailerhelling. Zes snoeken en vier baarzen rijker.

Geplaatst op Geef een reactie

25 november 2006

Soms heb je een visafspraak die een paar weken vooruit gepland is en soms zelfs een paar maanden maar de visafspraak die ik vandaag heb staat zeker 14 maanden. Het is niet voor niets dat deze afspraak zolang staat en ik heb me er de hele maand november in ieder geval op verheugd. Ik ga namelijk vandaag vissen met mijn oude buurjongen Dick. Hij boekte toevallig vorig jaar op het Dirk de Boer Bokaal weekend wat toen werd afgelast en in het enige contact wat na die afgelasting plaatsvond maakten we de afspraak om te gaan vissen op 25 november 2006. Wat er ook gebeurde deze afspraak moest doorgaan. Omdat mijn boot om dit moment niet geheel inzetbaar is vroeg ik Henk of we gebruik konden maken van zijn boot en natuurlijk was hij ook uitgenodigd. Met zijn drieën in een Marcraft. Om even voor negenen waren we paraat om te gaan.

De Trailerhelling in Mantgum lag op ons te wachten alhoewel een paar collega’s vissers ons in de spreekwoordelijke nek stonden te hijgen. Met vissen moet je nooit haast hebben P en G! (Grapje natuurlijk.) We voeren door de Mantgummerfeart naar de Swette. Daar begon de visserij richting Sneek. Het duurde een klein uurtje voor de eerste vis zich openbaarde aan een heuse Poask, van Debo uit 1995, handgemaakte plug van mijn ouwe heer, die ik speciaal “for old time sake” even van de zolder gehaald heb. Daarna was het voor wat mij betreft ook meteen gebeurd maar de Timber Tiger van Dick bleek gedurende de gehele dag een regelmatig gewilde prooi. Hij ving een viertal snoeken variërend van 50 tot 75 cm in lengte. Hij demonstreerde even hoe het moest en Henk en ik kregen dus “vet” les, zoals dat tegenwoordig heet. Gelukkig wist Henk zijn dag ook nog een persoonlijke glans te geven met een mooie 70 cm snoekbaars. Om een uur of vier hadden we een prachtige dag gehad en konden we door nu terug te varen nog bij licht traileren. Na een kopje koffie, thee voor Dick, en een kleine demonstratie snoekbaars fileren werd het tijd om afscheid te nemen. Met de vervolgafspraak in het achterhoofd, dat wel, want vissen dat doe je het liefste met maten.

Geplaatst op Geef een reactie

9 december 2006

Vandaag heb ik afgesproken met Paul Korver. Het is even voor achten als ik mijn auto bij hem voor de deur parkeer. Even wat broodnodige spullen overladen in de auto van Paul en we zijn onderweg naar zijn boot. Om even over negenen zitten we in de boot en start onze visdag. We zijn op bekend water waar in het verleden goede resultaten geboekt zijn maar er gaan toch bijna twee uren voorbij voordat de eerste snoek zich meldt. Het is een 45 cm exemplaar weet Paul goed te schatten.

We hadden er bijna al niet meer op gerekend. Niet dat we ons dan niet vermaken hoor, we hebben meestal gespreksstof genoeg en anders beschikken we beide nog over een flinke voorraad sterke verhalen dus vervelen, nee dat doen we ons niet. Even later weer een snoek. Net de maat maar in ieder geval iets groter. We beperken ons tot een niet al te groot stuk water en vissen dat gericht af. Een derde snoek valt de “special paint” lepel aan en brengt zowaar 33 cm op de meetlat. De beide snoeken die we hierna nog vangen meten 75 cm. Daarna plagen de weergoden ons nog enige tijd met hagel en donder en bliksem. De mooie luchten, het wisselend schijnende zonnetje maken dat echter weer goed. Op een bepaald moment moet de natuur bij mij echt zijn loop hebben. Kramp in de darmen is echt op een bepaald moment genoeg. Ik zoek dekking achter het bruggenhoofd van een spoorbrug. De voorbij fietsende jongedame met hond, ziet me gelukkig niet. Wat een opluchting. Gelukkig is Paul met zijn videocamera inmiddels doorgevaren naar de trailerplaats zodat ik me over “funiest home video’s” geen zorgen hoef te maken. Einde visdag en vijf snoeken rijker weet Paul zich ook nog wel een mooi strontverhaal te herinneren maar daar moet hij zelf maar eens over schrijven.

Geplaatst op Geef een reactie

30 december 2006

Tal van andere bezigheden hebben ervoor gezorgd dat ik vandaag pas weer een hengel in de hand kon houden. Ik vis vandaag bij Cock in de boot. Om even voor half negen klikt zijn trailer op de trekhaak van mijn auto en rijden we drie kilometer om de boot te water te laten. Het is bekend water en gisteren had ik tijdens een wandeltocht al even naar de kleur gekeken. Helder genoeg voor dit water. Vandaag is de dag dat de Sea Tigers, slagschepen van pluggen uit Amerika, tenminste de grootste uitvoering, een geprobeerd kunnen worden. We zijn een kleine tweehonderd meter onderweg of de eerste snoek meldt zich om de Sea Tiger aan een nader onderzoek te onderwerpen. Daarna is het lange tijd stil maar even een kleine zijvaart op geeft resultaat. Een snoek van 60 cm is tot dan toe de grootste. Een klein vaartje achterom is de volgende stek die resultaat geeft. Een maatse snoek heeft een HiLo gegrepen. De vaart wordt smaller en vol met takken maar Cock loodst ons er keurig tussendoor zodat de Sea Tiger weer zijn werk kan doen. Twee aanwonende personen schieten naar buiten en zien hoe een mooie tachtiger in de boot belandt. Dan wordt het tijd om even sanitair te ontspannen en een kopje soep te nuttigen. Kort daarna is het weer raak. Nog in het zelfde slootje vangen we een snoekje van tegen de zestig. We draaien hoopvol een jachthaven in maar die brengt niet het resultaat waar we op hopen. We verlaten de zijvaart naar het hoofdvaart en schieten een eindje verderop weer een zijsloot in. Ook daar kan een snoek niet van een Sea Tiger afblijven. Het slootje verlatend blijft het dan een tijdje rustig. We zitten weer op het grote water. Uiteindelijk is het in een dorpje weer raak. Wederom een snoek van tegen de zestig. De brug onderdoor en mijn Sea Tiger loopt vast of niet…… Knal, een gerafeld staaldraadje bungelt aan het einde van mijn lijn. Weg Sea Tiger! Ik leen een staaldraadje van mijn vismaat en hang mijn zekerheid plug, een Timber Tiger, in de crosslock. (Ja, je weet natuurlijk maar nooit of zo’n Sea Tiger überhaupt vis in de boot brengt.) Ik wissel van hengel want aan de bijhengel zit natuurlijk nog wel zo’n Sea Tiger en daar wil ik vandaag natuurlijk mee vissen.) Een misser van onder een aangemeerd jacht wordt gevolgd door een haker op een Henk Simonsz Monster Shad. We vissen terug het dorpje in en pakken een zijsloot vanwege een geheide kans. Niet die geheide kans wordt benut maar even later op de tweede trek door het dorpje hangt er zomaar weer een snoek aan de Simonsz. En ook de volgende trek levert een zelfde formaat snoek op. We besluiten nog even bij een bekende maar verbouwde brug te kijken om te zien of het daar nog wat is. (De werkelijke reden is dat Cock even snel wil varen, de motor heeft net een beurt gehad en dan loopt het allemaal nog even iets sneller.) Aangekomen op de stek missen we al snel een snoek. Een tweede snoek weet de HiLo wel te waarderen en wordt geland. We varen langzaam terug naar de trailerhelling. Elf snoeken vandaag. Wie dat vanmorgen tegen ons gezegd had zouden we eens diep in de ogen gekeken hebben. Over de Sea Tigers kunnen we wel kort zijn. Goede resultaten zo’n eerste keer. Wel zal ik in de shop even een hengel advies vermelden bij de uitvoeringen want een 20 grams spinhengel is echt niet voldoende!

Geplaatst op Geef een reactie

31 dec 2006

Ik ben vroeg met de honden uit en realiseer me dat na de storm van vannacht het eigenlijk schitterend weer is om even een uurtje aan één van mijn favoriete bruggen te besteden. Om even over half tien zit ik in de auto en ben ik op weg. Een kleine tien minuten later parkeer ik nabij de brug. De takel aan mijn hengel voor dood aas voorzie ik van een diepgevroren sardine. Even de juiste diepte instellen en te water met het aas. Ik vis deze brug al jaren af en eigenlijk maar om één reden. Ik heb in het verleden op dit stukje water al meerdere metersnoeken gevangen en hoor nog regelmatig via de kanalen dat ze er nog steeds zwemmen. De laatste keer dat ik er hier één ving is vele jaren geleden. Ik realiseer me, zo in mezelf mijmerend en onderwijl starend naar mijn dobber, terwijl ik de sardine eens even laat bewegen, dat de enige metersnoek die ik dit jaar zelf aan de hengel heb gehad, niet eens echt in de boot is geweest. De andere metersnoek zag ik bij een aantal collega vissers op 29 oktober jongstleden. Alle reden om dus nog hier een poging te wagen. Terwijl ik mijn aasvis nog een keer omhoog tik zie ik de schim door het niet al te heldere water. Weg dobber! “Zou het dan toch nog?”, flitst het door mijn hoofd, terwijl ik strak draai en de haak zet. Het is een mooie snoek van 82 cm, naar later zal blijken. Voorwaar geen meter maar snoek is snoek! Ik monteer een nieuwe sardine en vis onder het kantje langs een dukdalf. Ik raak vast. Beweeg hemel en aarde om los te komen met als resultaat een lijnbreuk. Gelukkig heb ik reservemateriaal bij me. Snel monteer ik de onderlijn met takel met steek, wederom, een sardine als aas. Ik heb met mijn vrouw afgesproken op deze brug. Ze heeft een balansdag en komt naar mij toe lopen. Door alle gedoe met die “vastzitterij” is er veel tijd verloren gegaan. Een toevallige voorbijganger, toevallig met een zelfde soort hond als we zelf ook hebben, maakt even een praatje. Hij loopt door. Ik ga boven op de brug staan en kijk recht naar beneden boven op mijn dobber. Ze is zo’n beetje op dezelfde plaats als waar ik de snoek van net ving. Omdat de tijd dringt, verlies ik het geloof in nog een aanbeet. Tegen beter weten in tik ik de sardine nog eens richting oppervlakte. Wat ik dan zie doet mijn hart overslaan. Een enorme snoek draait achter mijn sardine aan. “Tering” imiteer ik een acteur uit de serie Oppassen. De snoek mist de sardine. de dobber blijft boven. Ik tik opnieuw, weer een kolk, weer mis! Ik word ongeduldig, zo dadelijk is mijn vrouw hier en…. Ik wordt gebeld. “Waar liggen de hondenriemen?”, vraagt de stem van mijn jongste dochter. Min of meer geërgerd zeg ik haar beter te zoeken. Twee gemiste oproepen vragen mijn aandacht. Mijn vrouw. Ze is er bijna. Als ze aankomt vertel ik mijn belevenissen tot dan aan toe. “Probeer nog even dan”, roept ze enthousiast geworden. Ik laat de sardine even aan de andere kant van de brug zakken. Tik een keertje en de dobber verdwijnt. Ik draai strak, sla aan en voel een kleine snoek even weerstand bieden. De takel schiet uit het water omhoog. Mis. Snel monteer ik nog een nieuwe sardine en besteedt nog een kwartier aan de waargenomen meter. Zonder resultaat. Geen meter dit jaar. Een jaar dat sowieso te weinig visuren voor mij in petto had. Daar moesten we in 2007 dan maar eens wat aan gaan doen. Goed uiteinde!

Geplaatst op Geef een reactie

18 januari 2008

Het vroeg als ik opsta. De wekker toont even voor zessen en als je dat tijdstip vergelijkt met de tijden van afgelopen weken dan ben ik op deze visdag vroeg op. Dat heeft wel een reden. Ik moet vandaag een stukje rijden alvorens te kunnen vissen. Vandaag stap ik bij Paul Korver in de boot. Om even over achten parkeer ik mijn auto tegenover die van hem en laad ik de meegebrachte spullen over. We gaan de boot halen en zijn om even over half negen bij de trailerhelling. Trailerhelling? Ja er blijkt er één te zijn maar één of andere onverlaat heeft er een hele berg zand voor neergelegd zodat we niet kunnen traileren. Gelukkig is er een alternatief. De plaats waar Paul dat vroeger ook altijd deed toen hij nog niet wist dat er een trailerheling was. Paul haalt het zelfs nog even aan. Je rijdt 50 of 60 kilometer en weet dan feilloos de hellingen te vinden en nauwelijks 10 kilometer buiten je eigen dorp weet je het niet eens. We laten de boot over een grasveldje te water. Een man komt aangelopen en merkt op dat het wellicht beter zou gaan op de trailerhelling een stukje verderop. Omdat de man het oprecht meent bedank ik hem vriendelijk voor de tip en vertel hem dat het daar vanwege een berg zand nu even niet gaat. Enfin, eindelijk gaan we vissen. De polder waar ik al twee keer eerder met Paul gevist heb ligt er mooi bij. Wel staat er een harde wind, dwars over het water wat het vissen met de elektromotor vrijwel onmogelijk maakt. We draaien van de hoofdvaart af en al snel zoeken we een beetje beschutting tussen de huizen. Snoeken en snoekbaarzen hebben alle begrip voor het feit dat we even moeten bijpraten maar na een paar keer over een stukje heen en weer te zijn gevaren is er dan toch een aanbeet. Helaas wordt de vis niet gehaakt maar er was even actie. Weer een aanbeet en wederom een misser. Er gebeurd tenminste iets. Dan is het eindelijk raak en wordt de eerste vis geland. De hatelijke nul is weg. Na een foto draaien we nog een paar keer over het zelfde stukje water en zowaar vangen we nog een snoek. Even snel geteld hadden we nu vier kunnen hebben. We verkassen naar een volgend stukje water. Daar hebben we al eerder resultaat geboekt (23 dec 2005) maar snoeken zijn daar nu niet te bekennen. Ik haak nog een blei in de rug maar daar blijft het dan ook bij. We verkassen naar een volgend stukje water maar het blijft allemaal angstvallig stil. Aangekomen op het laatste stukje krijgt Paul nog beet en de vis lijkt even op iets groots. We zien er echter niets van en de lepel schiet weer los. Paul denkt aan een vals gehaakte vis. De regen dreigt nu echt te gaan vallen en we besluiten er een einde aan te maken. Op de valreep lijkt Paul alsnog een snoek te kunnen scoren maar ook deze vis blijkt niet plakken. Soms heb je van de dagen. Zeven aanbeten, twee snoeken en een blei.