Geplaatst op 2 reacties

30 aug 2012

“ ’s Morgens een beetje rommelen in het hok en na de middag
wil ik graag nog even vissen”, was mijn antwoord op de vraag van mijn vrouw
over mijn dagbesteding op donderdag. Ik had daarmee een doel. Ik wilde graag ’s
een aantal prototype lepels zover klaar hebben dat ik er in de middag mee kon
vissen. Daarvoor moest ik nog een aantal zaken netjes maken en polijsten maar
toen dat een keer klaar was kon ik snel een viertal lepels produceren. Deze
lepels ondergingen dus ’s middags hun vuurdoop. Slepend, de elektromotor als
mechanische voortstuwing benuttend, zocht ik mijn weg door glashelder water. De
lepels deden wat ik van ze verwachtte, traag schommelend ploegden ze zich door
het water. Het was wachten op een aanbeet. Die aanbeet kwam. Vlak voor een
bruggetje werd de lepel gegrepen en er restte mij niets anders dan de snoek
onder de brug door te slepen. Ik klooi een beetje met twee hengels omdat de
doorgang onder de brug smal is en ze raken nu natuurlijk in de war. Ik foeter
een beetje op mijzelf maar ik denk dat ik de zaak nog aardig onder controle heb
en bedien de elektromotor om mezelf in een goede positie te manoeuvreren in het
waai gat waarin ik belandt na de brug. Nu weet ik dat het bij wet verboden is
om met levend aas te vissen en ik had ook absoluut die intentie niet, maar soms
heb je het niet in de hand zoals uit het filmpje mag blijken. Net voorbij de
brug sleep ik de snoek voorbij aan een kleine pol met riet. De snoek die zich
daarbij ophield is veel groter dan het snoekje dat aan mijn lepel prijkt en
ziet in dit kleinere snoekje een pracht avondmaal. De kleine probeert nog te
ontsnappen, springt in zijn geheel uit het water, maar de zwaartekracht is
onverbiddelijk. Het snoekje stort terug in het water en de wordt direct opnieuw
aangevallen. Deze keer is het raak. Ik heb nu met twee hengels een groter
probleem. Het was echter erger geweest als de snoek de andere lepel had genomen
in plaats van het snoekje. Deze snoek zit niet aan een haak en zal op enig
moment loslaten. Dat gebeurd ook na enige tijd. Een zwaar gehavend snoekje
achterlatend. Ik toon de beschadiging nog even aan de camera, onderneem nog een
aantal pogingen om de snoek nu aan een lepel te verleiden maar dat blijken loze
pogingen. Ik zet mijn tocht voort en vang een goede 50 meter verder weer een
snoekje van het zelfde formaat. Deze blijft ongeschonden. Zo vis ik het
watertje nog een stukje af, scoor nog twee snoeken en mis nog een fraaie
aanbeet, totdat het weer me te onstuimig wordt. De camera lijkt dat ook aan te
willen geven en stopt ermee. Ik ben echter te laat vertrokken. Een dikke bui
stort zich over me uit. Ik zit te klappertanden als de “koude” regen me op mijn
rug slaat. Ik schuil nog even onder een brug en daar is het wel droog maar de
wind die er onderdoor waait warmt me niet echt op. Zodra het enigszins kan
vertrek ik volle kracht naar huis en douche lekker warm. De lepeltjes doen het!

2 gedachten over “30 aug 2012

  1. Wat is er nou mooier om op je eigengemaakte kunstaas vis te vangen, geweldig toch!En ze doen het nog goed ook, weer een aanwinst naast de andere toppers in jouw webwinkel.

  2. En wat een bijzondere ervaring met die bakkeloeris die z’n kleinere soortgenoot effe voorbij ziet komen als maaltijd. Eigenlijk logisch dat ie lost, maar de adrenaline en hartslag zouden bij mij sowieso aardig opgelopen zijn.En prachtig dat het gefilmd is natuurlijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *