Geplaatst op Geef een reactie

6 mei 2012

En dan loop je voor het eerst sinds ze
verhuisd zijn even bij de Fuik hengelsport naar binnen. Om twee redenen: Ten
eerste omdat je de zaak nog even wilt bekijken en ten tweede om even advies in
te winnen bij Mathijs, een kundig karpervisser. Ik voerde de afgelopen weken
steeds een stek aan en daarbij had ik slecht 1 x een karper weten te vangen en
dat op de eerste de beste keer dat je er vist. Voercampagne dus niet gestart en
meteen een karper vangen. Dan verwacht je na een beetje voersessie wel een
karpertje extra maar het waren slechts bleien die aan de haak prijkten. Dus
toen ik bij Mathijs binnen liep zat ik verlegen om een goed advies. En dat
kreeg ik! Met een dikke tas met geadviseerde aasjes liep ik de winkel uit en ik
besloot meteen om ’s avonds, voordat ik met mijn vrouw uit eten ging, nog even
de stek aan te voeren met een paar van deze aasjes. Met een paar naar fruit
ruikende handen stapte ik even later het Wapen van Littenseradiel binnen om
daar van een heerlijke maaltijd te genieten.
Na een goede nachtrust, een blokje met de hondjes van een kilometer of
achttien, kwam ik thuis en besloot ik mijn hengels nog even na te kijken. De
nylon van 1992 kon nu eindelijke wel eens van de molen van wijlen mijn vader en
voorzien worden van een nieuwe lijn. Met
Technium 0,28 mm nieuw op de spoel tuigde ik de hengel met een vastlood
systeem. Ik duikelde ergens achter in mijn viskast een setje zwarte doosjes op met daarop de merknaam
OPTONIC. Onwillekeurig moet ik even lachen als ik de doosjes met MAGNOTONIC ontwaar.
Hoe zat dat verhaal ook al weer. Ik zat samen met mijn vader te karpervissen op
een put ergens op de Veluwe. Beiden met twee hengels die alle twee ook bewaakt
werden door evenzoveel OPTONICS. De OPTONIC was een beetverklikker die de
aanbeet registreerde doordat een gespaakt wieltje voor een LED lampje langs draaide.
Bij het onderbreken van de lichtstraal naar een lichtgevoelig celletje ging het
speakertje piepen. Maar het volume van een eerste generatie beetverklikker was
niet om over naar huis te schrijven en drong zeker niet door tot de, op
leeftijd zijnde oren, van mijn vader. Dus toen ik gealarmeerd, door het geluid,
hem aanstootte en hem vertelde dat hij beet had vroeg hij me aan welke hengel
dat dan wel niet was. Ik kon hem alleen maar attenderen op de hengel die op de
steunen lag te stuiteren. Er kwamen dus MAGOTONICs die op een verandering van
magnetisme reageerden en een beduidend luidere toon genereerden. Daar werden de
mensen in de naburige huizen dan ’s nachts weer wakker van maar dat terzijde.
Ik voorzie een MAGNOTONIC van een 9 Volts batterij en test de werking.
Feilloos. Ik bel even met Popke of hij ook zin heeft om mee te gaan vanavond.
Hij zit echter in Oostmahorn waar hij zichzelf en zijn vrouw op een caravan
heeft getrakteerd en hij is druk in voorbereiding op het komende
snoekbaarsseizoen aldaar. Ik besluit dan, om nog even de wedstrijden in het
betaald voetbal te kunnen zien, om 17.00 uur maar even te gaan vissen. Ik vertel mijn vrouw, die overigens bezig is
met een heerlijk stoofpotje van een gisteren vers aangeleverde gans, dat ze me
uiterlijk om 18.45 uur moet bellen zodat ik de tijd niet vergeet. Ik kom aan op
de stek om even over vijven. Ik installeer de hengel met het vastlood systeem
en tuig vervolgens mijn baitcaster penhengel op. De MAGNOTONIC piept een keer.
Daar blijft het bij. Ik kom er tot mijn ontzetting achter dat ik in alle haast
mijn mais vergeten ben en breek een boillie door en aas daar mijn haak mee.
Even peilen brengt de pen op de juiste hoogte. Ik vis tegen een dukdalf en
krijg de tijd om van een kopje koffie te genieten. Ik bel Popke nog even om te
zeggen dat ik vanavond niet meer zal vissen zodat hij zich niet hoeft te
haasten. Dan steekt mijn pennetje een keer op en ik tik een karper vast. Het is
een schubkarper van een pond of acht. Ongelooflijk! Ik pak een beetje met wat
hengels om maar dan lukt het om de kaper in het net te krijgen. Na onthaken zet
ik haar snel terug. Prima advies Mathijs denk ik. Ik aas mijn haak opnieuw met
een stukje boillie en probeer dezelfde truc. De pen steekt weer op. Weer haak
ik een karper. Deze keer is het een spiegelkaper. Ze weegt een pondje of tien
en geeft prachtige sport. Een paar keer neemt ze flink lijn van mijn reel.
Uiteindelijk moet ook zij de strijd tegen mijn 400 cm lange penhengel opgeven.
Na het onthaken gaat ook zij “rapido” terug onder de waterspiegel. Ik durf
Popke bijna niet te bellen en besluit dat ook niet te doen. Opnieuw aas ik mijn
haak. Het lijkt niet op te kunnen want binnen twee minuten steekt te pen opnieuw
op. Deze vis is nog groter. Ik heb met mijn stomme kop de video camera na de
eerste sessie uitgezet en daar kom ik natuurlijk pas na de landing achter. Maar
goed ze staat als laatste op de video. Een schubkaper van naar ik schat 12
pond. Voorwaar een prachtig resultaat. Ik besluit het voor gezien te houden. Ik
tuig mijn hengels af, voer de stekken aan en rijdt naar huis. Daar breng ik
Popke even een kleine hoeveelheid van het stoofpotje van mijn vrouw. Even goede
sier maken met haar kookkunst. Vol ongeloof kijkt Popke me aan als ik hem het
verhaal vertel. Morgenavond hebben we een afspraak.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *