Geplaatst op Geef een reactie

19 maart 2011

Ik twitterde, mijn spellingscontrole moest ik
dit nieuwe werkwoord nog even bijbrengen, vanmorgen nog dat we vandaag twee
dingen gingen doen. De hoofdactiviteit zou vandaag liggen op het vissen maar de
zogenoemde “aaisykerskaart” zat wel in de binnenzak. Volgens insiders is het
veel te droog en zodoende konden wij alle effort steken in het trachtten te
vangen van een aantal snoekbaarzen. Om even over half negen gleed de boot, net
als vorige week van de trailer. Na twee keer trekken gaf de Yamaha sjoege en na
even met Theo over het schitterende weer te hebben gesproken, voeren Popke en
ik richting Swette. Het weer was een beetje heiig. Een kleine wereld dus, die
zo was vanwege het feit dat de thermometer vanmorgen nog gewoon -2,9 graden
aangaf. Ndet buiten het dorp viel me een wolkenboog op die toch even op de
gevoelige plaat moest worden vastgelegd. Op de Swette aangekomen lieten we de
pluggen te water en kon de jacht op de snoekbaars beginnen. Na precies 3
minuten en 23 seconden was daar de eerste aanbeet. Popke haakte een mooi snoek.
Na wat opnames en vermanende woorden kon deze snoek snel weer in hetzelfde
water worden teruggezet. Kort daarop was het wederom de beurt aan de geelgroene
Timber Tiger van Popke. Wederom een snoek. De brasem die we daarna vals haakten
mochten we de eerste reglementaire vis van vandaag beschouwen. Het schitterende weer maakte het vandaag tot
een extra mooie ambiance. Bijna geen wind en een schitterend zonnetje maakten
het bijzonder. We voeren een mooie tijd door waarbij het eierzoekersoog de
omgeving in zich opnam terwijl het gevoel aanbeten registreerde. Alweer een
snoek en weer een. Wat in het water wel gebeurde vond op het land niet plaats.
We bedoelen hier activiteiten. Geen hoog opvliegende kieviten, grutto’s of iets
dergelijks. Een bijna doods veld. Te rustig. Gelukkig dat de snoeken zo nu en
dan nog even aan ons dachten want ook de snoekbaarzen lieten het afweten. Even
zaten we op de polderdijk ons te goed te doen aan een kom snert. Je kreeg er
bijna het zweet van op de rug. Daarna voeren we weer in de richting van Sneek.
Onderweg kwamen we vismaat Jan tegen die zijn zoontje Willem de grondbeginselen
aan het bijbrengen was. Willem is een trouwe kijker naar de filmpjes en ik zeg
nog dat hij nu zelf ook in een filmpje komt. Thuisgekomen kom ik er achter dat
de camera in close up stand staat zodat een vage schim van een bootje slechts
zichtbaar is. Volgende keer beter kan ik alleen maar zeggen maar ik baal er
diep en mijn hart vreselijk van. De rest van de dag verliep zoals het begin
was. Tegen drie uur begon de wind wat aan te halen maar dat maakte voor de
vangsten niet uit. De trilling in het water vanuit de stoppels van het riet,
toonden ons paaiende snoeken. Toen ik de camera onder water wilde brengen wat
het schouwspel met een fraaie kolk voorbij. Even later weer een trilling. Deze
keer konden we mooi naderen maar een legen accu maakte een einde aan de
illusie, geen paaiende snoek op film. Popke wist aan het einde van het traject
nog een snoekje te scoren waarmee de teller voor vandaag op 10 snoeken
eindigde. Voeg daarbij de brasem en we zijn wederom op 11 vissen. Maar mensen
wat een dag, wat een schitterend weer, wat een mooie natuur hebben we toch in
Nederland. Als je het maar wilt zien.

<!–
WriteFlash('’);
//–>

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *