Geplaatst op Geef een reactie

15 januari 2011

Het is vandaag de eerste keer dit jaar dat ik
daadwerkelijk een hele dag ga vissen. Ik probeerde eerder dit jaar al even met
Popke bij een brug een snoek te vangen, maar daar bleef het bij een enkele, niet
verzilverde aanbeet. In de weken daarvoor waren we samen, op de schaats, door
gebieden gereden die we anders vanuit de boot zien. Toch is dat op de schaats
een heel andere belevenis. Sinds de dooi haar intrede heeft gedaan is de
focus van schaatsen weer naar vissen verlegd en zo vroeg Popke me mee naar het
IJ bij Amsterdam. Ik had daar nog nooit gevist en omdat een verandering
van omgeving best eens leuk is, en omdat het ijs in de Mantgummervaart zo
zodanig dik is dat we hier nog niet kunnen varen, leek me de uitstap naar de
hoofdstad van ons land wel leuk.

Om zeven uur reden we Mantgum uit om de boot
tegen half negen van de trailer te kunnen duwen. De eerste pogingen onder een
brug bleven vruchteloos. Op het IJ aangekomen kwam daar eerst geen verandering
in, pas na een uurtje manifesteerde de eerste snoekbaars zich. In het uur
daarna stond de teller op vijf. Ik vond dat niet gek maar ik weet wel dat
dergelijke aantallen hier niet echt tellen. Blijkbaar was het zo’n dag dat je dan moet volhouden. Dat deden we. In de harde, koude wind bleven we onze
aasjes aanbieden. Regelmatig vingen we een visje zonder dat het ooit aan de
lopende band ging. Even dachten we een stek gevonden te hebben toen we beiden
een aanbeet vast sloegen, maar ook daar beleef het bij de twee. Regelmatig
verkasten we en probeerden we andere stekken. Aan het einde van de dag draaien
we de boot op de trailer waarin 2 snoekbaarzen, van de in totaal 16 snoekbaarzen
van deze dag, lagen. Thuisgekomen fileer ik mijn exemplaar en daarna begin ik aan dit
stukje. Heerlijk zo’n dag met wind om je kop en koukleumen in een visboot! Een kleine impressie tot besluit.

<!–
WriteFlash('’);
//–>

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *