Geplaatst op Geef een reactie

30 dec 2011

Vanmorgen om even over de klok van achten stapte Jacob bij
mij in de auto. Hoewel we eigenlijk een ander water op het oog hadden
trailerden we toch in Mantgum. Daarvoor waren twee redenen. De eerste was dat
ik mijn kentekenplaat voor mijn trailer op de geleende aanhanger had laten
zitten en ik dus niet kon rijden. Ten tweede was het me opgevallen dat het
water afgelopen week aanmerkelijk helderder was geworden op het lokale water.
Vandaar dat ik het daar ook wel zag zitten. Jacob had ook geen bezwaar dus we
voeren naar de Swette en begonnen met vissen. Jacob opende de score met een
maatse snoek. Daarna was het drie kwartier stil maar toen was daar nummer twee
en wederom voor Jacob. Kort daarom was het mijn beurt en kon ik vlak voor een
brug een mooie snoek haken. De volgende brug bracht nummer vier in de boot en
hing wederom aan de hengel van Jacob. We voeren een dorpje door en ontdekten
een doorgang. Daar schoten de snoeken voor de boot uit op de aasvis die we aan
het opjagen waren. Maar de snoek die men ziet, vangt men meestal niet! Deze
waarheid uit de oude doos werd bevestigd door het resultaat. Van de tien
snoeken die we zagen wegspatten vingen we er uiteindelijk maar één. Een mooie
zestiger. Daarna verkasten we een stukje en gingen een bepaald onooglijk vaartje
in. Daar scoorden we twee snoeken achter elkaar. Frappant was dat ik dat
slootje gisteren nog met Popke stond af te vissen. Nu vingen we twee snoeken op
een plaats waar we gisteren goed hadden staan gooien. Onder de spoorbrug waar
Jacob nu een snoek ving had ik gister zeker twintig worpen gemaakt. Maar dat is
vissen. Op de terugweg kwamen daar nog een drietal, formaat bierfles, snoeken
bij. Daarna werd het langzamerhand tijd dat we de terugtocht gingen aanvangen.
Toch moesten we een drietal zijstukken even aan een nader onderzoek
onderwerpen. Dat bleek tot vier keer toe succesvol. Daarmee het dag totaal op
veertien brengend. Op de terugreis misten we allebeide nog een mooie snoek. Frappant
is dat, scherpe haken, beukende hengel en vervolgens toch losschieten. Het
hoort er allemaal bij. We mochten niet klagen want het weer zat ons toch ook al
mee vandaag. Na één buitje in de ochtend hebben de rest van de dag alleen maar
zonnig weer gehad.

https://youtube.com/watch?v=9mH_VFWTeBk%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

29 dec 2011

Met de voorspellingen in het achterhoofd spraken Popke en ik
gisteravond af om het rond koffietijd eens even aan te kijken en te besluiten
wat te doen vandaag. Zo gebeurde het en ondanks de voorspellingen leek het weer
best aardig. OK er stond een stevige bries maar de voorspelde regen liet lang
op zich wachten. We besloten het vanaf de kant te gaan proberen. Enige weken
geleden, op onze topdag, hadden we een mooi vaartje gezien wat ook goed vanaf
de kant te bevissen was. Daar gingen we naar toe. Ik monteerde de camera weer
op mijn rugzak en kwam achteraf tot de conclusie, te hoog, maar de volgende
keer beter. Hoewel het vaartje van voldoende helder water voorzien was kregen
we slechts één aanbeet. En wel van het formaat bierfles! Maar snoek is snoek
dus we waren allang blij. Ondanks verwoede pogingen konden we in dat vaartje
geen snoek meer verleiden. We verkasten een stukje en kregen bij een dam een
drietal snoeken te zien. Drie keer een aanbeet van onmiskenbaar twee
verschillende snoeken. Maar vangen ho maar. Achteraf bekeken denk ik dat het
aan het feit lag dat we niet aan het filmen waren maar dat ter zijde. Over
filmen gesproken. Tot drie keer toe kwamen mensen hun huis uit om te vragen wat
dat vreemde ding op mijn rugzak was. Popke is altijd ad rem en verklaarde
onmiddellijk dat we alles moeten filmen omdat onze vrouwen anders niet geloven
dat we zijn wezen vissen. Speciaal met dit soort weersomstandigheden. “Se tinke
dat wy dan in de kroech sitte!” Alle personen namen deze verklaring voor waar
aan. Prachtig hoe je mensen dingen kunt doen geloven. Maar goed, drie missers
die niet nog eens te verleiden waren. We verkasten wederom. Nauwelijks had
Popke zijn aasje het water geraakt of ik hoorde Popke roepen. Ik ging op een
looppasje in zijn richting om te zien dat hij een prachtige snoek gehaakt had.
Ik hielp hem met landen. De snoek, 97 cm lang, was een plaatje van een dame.
Mooi dik en prachtig om te zien. Na meten en de nodige bewondering weer terug
in haar element. Hierna hielden we het voor gezien. Lekker twee uurtjes buiten
geweest en dat leverde twee snoeken op.

Geplaatst op 1 reactie

24 dec 2011

Wie mij vandaag op de namiddag langs de vaart zag schuiven
moet gedacht hebben met een bijzonder figuur te maken te hebben. Een rugzak met
daarop een statief en een camera. Het moet er wel kolderiek hebben uitgezien.
Ik moet zeggen dat het een experiment was om eens te kijken of ik het “old
school” spinnen op een leuke manier in beeld kan brengen. Kijk naar het filmpje
en oordeel zelf. Ik heb er nog we ideeën
over en zal die in de toekomst nog eens tie gaan passen. Voorlopig concludeer
ik dan de camera iets hoger kan en dat het maar goed is dat ik een muts op heb
anders zou de film, gezien de geringe hoeveelheid haar op de achterzijde van
mijn schedel, ongetwijfeld voor overbelichte beelden hebben gezorgd. Ik vis met
de oude vertrouwde Poask-4 spinner achter een spinstang en een anti-kink loodje.
Ik kies een watertje wat ik uit het verleden ken. Prachtig helder maar geen
snoek te bekennen. Ik moet denken aan de oude wijsheid van mijn vader: “Binnen
tien worpen geen aanbeet, dan wordt het niet een beste dag!” Toch houd ik even
vol maar, als ik na een half uurtje geen enkele tik heb waargenomen, in een
watertje wat me doorgaans wel een snoekje of vijf opleverde in het verleden, besluit
ik te verkassen. Ik ben snel op de andere stek. Ik loop naar de duiker en
plaats mijn eerste worp aan de linker zijde. Ik verkas naar de overzijde en
werp mijn spinnertje op een plaats, waar ik de laatste keer dat ik met Popke 32
snoeken ving de grootste miste. Ik draai een meter en toen hing de snoek er al
aan. Ik voer een mooie dril uit en land de snoek. Enfin er is beeldmateriaal
van. De snoek heeft de spinner van achter aangevallen. Met mijn camera op mijn
rug, buk ik en probeer ik rekening te houden met de stand. Helaas zit mijn
dikke kop teveel in de weg om een totaal shot van de dril te laten zien maar
verder ben ik niet ontevreden. De snoek
is tegen de tachtig centimeter. Benieuwd naar de resultaten rijd ik naar huis
en bekijk de beelden. Ietsje hoger de volgende keer.

https://youtube.com/watch?v=Pds3i9TXgRM%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

18 dec 2011

Vandaag vis ik met mijn broer. Het is een tijdje geleden dat
we bij elkaar in de boot gezeten hebben en dus valt er het nodige bij te
praten. De weersomstandigheden zijn prima maar het water is door de vele
regenval behoorlijk troebel geworden. Geen goed teken maar toch lukt het Sjouke
om een snoek te verschalken. De screaming devil haakt een vijfenvijftig
centimeter snoek. De weeromstandigheden wisselen, zon en buien wisselen elkaar
af. Genietend van oer-Hollandse luchten zoeken we onze weg over het water. Op
de geëigende stekken laten de snoeken het afweten. We besluiten de hengeldruk
op een traject wat op te voeren door er herhaaldelijk over heen te vissen. Het
mag niet baten. Timber Tigers, Screaming Devils in welke kleur dan ook, ze
blijken niet in staat een vis te verleiden. Uiteindelijk wijk ik uit naar een
lokaal watertje waar het dan nog lukt een snoekje te verleiden. Met handen als kooltjes typ ik een kort
verslag en monteer ik een dito filmpje. Dagen als deze maken dat je dagen op
een andere manier waardeert.

https://youtube.com/watch?v=G4uQaIGMskY%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

11 dec 2011

Omdat vissen nooit echt verveeld en omdat Popke vanmorgen nog even een bakkie kwam doen,
besloten we vanmiddag in het dorp de snoekbaarsstand eens te inventariseren.
Daartoe stapte ik een uurtje bij Popke in de boot die toen al er een dik half
uur op had zitten. Een dik half uur, verticalen, zonder ook maar een stootje te
voelen. Ik besloot dat ik daar dan maar verandering in moest brengen en
monteerde een dode blankvoorn op mijn fireball. Maar ook al sprak ik de
magische woorden dat ik het wel eens even voor zou doen, ik bleek niet in staat
om de daad bij het woord te voegen. We volhardden in onze pogingen maar we
werden niet beloond. Na anderhalf uur hadden we het wel gezien. “Dan moatte de
Timber Tigers der mar efkes oan”, sprak Popke. Ik mocht er gelukkig één lenen
van Popke want mijn doosje stond nog thuis. Na nauwelijks vijftig meter varen
was het Popke die vlak na een brug een mooie snoek haakte. Ik moest er tot het
einde toe op wachten maar toen ik voor de derde keer mijn Timber Tigertje in de
duiker parkeerde, kon vriend Esox de verleiding niet langer weerstaan. Twee
snoeken in twee uur.

https://youtube.com/watch?v=dcFtvW5bAvg%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

10 dec 2011

Sinterklaas is het land uit, de
jaarvergadering van IIsklub De Twa Doarpen (www.detwadoarpen.nl)
ligt weer achter ons en na het regenfestijn van afgelopen week leek er nu een
droge dag in onze visavonturen aan te komen. Met ons bedoel ik Popke en
mijzelf. Vandaag zoeken we het in de combinatie van slepen en vertikalen
waarbij het slepen alleen toegepast wordt ten tijde van de verplaatsing van de
ene naar de andere verticaal stek en dan alleen nog als het water ons aanstaat.
Een verticaal dag dus met een gerede kans op snoekbaars. Met de kerstdagen in
het verschiet kon daar zomaar eens een van op de menukaart voor een dezer dagen
belanden maar eerst maar eens naar het water. Over water gesproken, er was
natuurlijk de afgelopen week genoeg gevallen en met de zuidwester van de
afgelopen dag was het moeilijk spuien. Het viswater stond dan ook zo’n 30 cm hoger dan
normaal. We begonnen met een stukje
slepen. Popke scoorde een mooie baars en opende daarmee de score. Niet lang
daarna ging er bij mij een snoek aan hangen. We voeren onder een bruggetje door
waar net op dat moment een niet onaantrekkelijke blondine over heen fietste. Ze
groette ons vriendelijk en vroeg of we het niet koud hadden. We antwoordden dat
we het, bij het ontvangen van vriendelijk groeten van een mooie vrouw, onmiddellijk weer warm hadden en vroegen nog of ze een ’s middags om drie uur
nog een keer over de brug wilde fietsten omdat we het dan echt nodig hadden.
Gul lachend fietste ze door met de mededeling haar best te zullen doen. “Kijk”’
zei Popke,” we weten wel hoe het hoort!” We boomden nog even door over dit
voorval. Zo in de trant van, ze komt straks thuis en dan vertelt ze haar man
van twee zeer vriendelijke vissers, die wél attent waren op het feit dat ze er zo
verzorgt uitziet etc. Het leidt te ver om hier een volledig verslag van te doen
en is ook alleen maar bedoelt ter illustratie van de sfeer. Op de eerste
snoekbaars stek liet Popke meteen even zien waarom hij dat een snoekbaars stek
noemt, hij ving een mooie snoekbaars en ik besloot deze onmiddellijk aan het
menu van tweede kerstdag toe te voegen. Ondanks het feit dat de aanbeet
snoeihard was en het er dus op leek dat de snoekbaarzen wel actief waren,
bleven verdere aanbeten op deze stek beperkt tot nog een misser. We verkasten
weer een stukje en in een jachthaven wist Popke wederom een snoekbaars te
scoren. Daarna bleef het ook hier stil dus door naar de volgende stek. Daar
stond de wind in de lengte richting van het traject en met de volle windkracht
op onze leden merkten we pas hoe koud het eigenlijk was. Popke tikte nog een snoekbaars vast en miste even
later ook nog een. Warme koffie ten spijt, het echt warm houden lukte me niet
en omdat de aanbeten ook niet denderend waren verslapte mijn concentratie. Het
had tot gevolg dat ik nog een tweetal missers had. Popke ving er nog wel een
snoekbaarsje bij. Gelukkig had Popke nog een thermoskan met een verantwoorde
opkikker in de tas. Met een kom snert en een broodje ei kwam er weer wat
warmte in het lichaam. Popke scoorde wederom een snoekbaars. Hoewel we hoopvol waren bleven ook nu verdere aanbeten uit. We verkasten en het laatste stukje op weg naar de
trailerhelling wilden we nog een aantal bruggen afvissen. Daar scoorde ik nog
een snoek aan een fireball en even later nog een snoekbaarsje op een dode
spiering. Tegen het schemeren trailerden
we de boot en met de mededeling dat de verwarming van mij wel op kernsplitsing
mocht, reden we naar huis. Een mooie koude visdag met negen vissen. ’s Middags om drie uur reed er niemand over de brug.

smiley

https://youtube.com/watch?v=hqIYzUT2aGQ%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

3 dec 2011

“Hondenweer voorspellen ze!”, zei ik tegen
Popke toen we op vrijdag nog even de afspraak voor vandaag definitief maakten.
De voorspellingen kwamen uit. Snoei harde wind maakten dat mijn weerstation
voor het eerst een waarschuwing piepte in verband met de windkracht. Maar goed,
afspraak is afspraak dus ik begon de boot in gereedheid te brengen. Buiten
overwoog ik nog even te telefoon te pakken en Popke te bellen om er toch maar
van af te zien. Ik weet, ik heb vaak gezegd dat slecht weer niet bestaat, slechts
slechte kleding, dus ik moest de daad bij het woord voegen. Toch pakte ik nog
even de spuitbus met “waterdichtspray” en voorzag mijn jas van een extra
coating. Om negen uur gleed de boot te water en kon onze visdag beginnen. Ik
koos een koers recht tegen de wind in. Daardoor beperkte ik mijzelf wat op het
gebied van filmen want recht tegen de regen in filmen gaat niet. De eerste
beelden zijn dus wat beperkt. Al snel scoort Popke een drietal snoeken. De
hatelijk nul is weg en ik mis geheel volgens traditie mijn eerste aanbeet.
Natuurlijk een dikke snoek maar dat ter zijde. We vervolgen onze tocht, krijgen
bakken met water over ons uitgestort en ik ben blij dat ik mijn hoedje op heb
zodat mijn ogen beschermt zijn tegen de striemende wind die de dikke druppels
als hagel laat aanvoelen. Maar de snoeken zijn los! Dit blijkt wel uit het feit
dat Popke bijna alle vissen vangt. De eerste pluggen worden dus nietsontziend
genomen. Ervaring leert dat er op zulke dagen weinig tot geen grote snoeken aan
gaan hangen en die ene die het dan wel probeert had ik al verspeeld. Gelukkig
scoorde Popke nog een mooi exemplaar. Ze is onder water te zien in het filmpje.
Midden op de dag viel ineens de wind volledig weg en ik verwachte een
verandering van windrichting, maar dat gebeurde niet. Ze wakkerde weer aan en
de lucht brak. Dat was net op het moment dat we dat even nodig hadden. De
elementen hadden even vat op ons gekregen. Inmiddels was de teller opgelopen
naar een negentien snoeken. We deden ons best. Ik had nog een extra optie
ingebouwd. In een klein onooglijk slootje moesten we nog wel een stuk of vijf
kunnen vangen. Het werden er tien en de magische dertig, een getal wat ik ooit
eens op een visvakantie in Denemarken op één dag wist te vangen, kwam in zicht.
Popke was degene die de grens van dertig aantikte. Het was een frappant moment!
Wie de filmpjes regelmatig bekijkt ziet dat hij ene oplettende visser is. Soms
vanuit het niets registreert hij aanbeten, zeker tijdens het verticalen. Dat
zelfs de beste visser wel eens zijn concentratie verliest is te zien aan het
einde van het filmpje. Zijn reactiesnelheid is nog als vanouds! Ook nummer
eenendertig kwam voor zijn rekening. Ik sloot de dag af met de laatste snoek.
Tweeëndertig exemplaren van de Esox familie op een dag! Ik moet daarbij nog
vermelden dat ik het exacte aantal pas kon vaststellen na het terugkijken,
weleens waar versneld, van de beelden van deze dag. Met een turf briefje erbij
nota bene.

https://youtube.com/watch?v=1Q945BdVoBE%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

27 nov 2011

Het is net licht geworden als ik de trailer
langzaam achteruit rijdt naar de helling. Jan zit nog aan het ontbijt en steekt
de hand op. Gisteren was hij nog even bij me en vertelde me toen dat ook hij
vandaag nog even ging vissen. We zouden elkaar later nog even kort zien. Ik
begin geheel tegen de gewoonte in meteen te vissen en dat levert meteen een
mooie snoek op. Even buiten het dorp is het de bijhengel die een snoek
arresteert. Ik moet nog naar “het nieuwe land” en ik heb al twee snoeken in de
boot. Het is er weer voor denk ik. Mijn vader hield er wel van, harde wind uit
het zuidwesten en afwisselend opklaringen en bewolking. Als je dan met een
spinnertje in de weer moet is er niet veel aan. Nauwkeurig werpen kun je wel
vergeten laat staan dat het gevoel er is. Vandaag vis ik dus maar met pluggen
en ik heb met de boot soms houden en
keren. Maar eenmaal op de Swette aangekomen, ik ben net door Jan en Tjitte
ingehaald, haak ik snoek nummer drie. Het water is weer schitterend helder en
mijn verwachtingen zijn ineens hoog gespannen. Toch duurt het een behoorlijke
tijd voor ik weer een aanbeet krijg. Dan ineens wil het even lekker doorlopen
en vang ik er drie achter elkaar. Zo lopen de aantal ras op. Ik draai een
zijsloot op en krijg een mooie aanbeet die ik mis. Jammer maar niet alles kan
hangen. Verderop in de vaart dreunt de
hengel krom. Het is een mooie snoek weet ik onmiddellijk. Ik stuur de boot maar
de rietkraag in want anders is er geen controleren aan. Ik vang de snoek en
schat haar net tegen de negentig centimeter. Even verderop is het weer raak.
Een kleinere maar mooie snoek. Het weer veranderd. De wind rukt uit alle macht
aan de rietkragen waardoor er veel riet op het water ligt. Mezen, met name
pimpelmezen, weten schijnbaar dat het nu goed toeven is in de rietkragen en
maken gebruik van de afgebroken stengels. Ze inspecteren ze op voedsel. Zo zie
je maar dat een rietkraag meerdere functie heeft en er niet louter ter
decoratie staat. Regen valt nu gestaag en ik heb er spijt van dat ik mijn hoed
niet opgezet heb. Knipperend met de ogen probeer ik koers te houden in de
windkracht 8 die van voeren blaast. Het voordeel van harde wind is dat de buien
zo voorbij zijn en ik keer de boot en vis het traject terug. Nu zullen er niet
meteen regendruppels op de lens van de camera komen. Ik vis terug en kom weer
bij de brug waar ik op de heenreis al een snoekje ving. Vlak voor de brug piept
de camera zes keer ten teken dat de batterijen leeg zijn en schakelt vervolgens
uit. Ik besluit niet meteen de batterijen te vervangen maar de wachten tot na
de brug waar ik in de luwte kan liggen. Ik krijg onder de brug een mooie
aanbeet en haak een 102 cm snoek. Een pracht exemplaar waar helaas geen
beeldmateriaal van is. Soms maak je keuzes……? Het is inmiddels even na de klok
van enen als ik het laatste snoekje van vandaag vang. Ik heb afgesproken nog
even naar de stad te gaan met het gezin. In Leeuwarden koop ik iets van carbon,
het is een badminton racket.

https://youtube.com/watch?v=37_zT6y6T_8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

20 nov 2011

Toen ik op vrijdagavond aan mijn eerste
Hoegaarden zat te nippen ging de achterdeur open en kwam Popke even vragen hoe
het geweest was en natuurlijk om even verslag te doen van zijn vis avonturen.
Grote aantallen op het IJ en mooie vangsten in Friesland. Het e-mailtje van Jan
Boonstra die terloops even berichtte dat hij een “visje” van 128 cm had
gevangen had ook al zijn invloed gehad op mijn visbehoefte. En Popke had nog maar nauwelijks zijn hielen
gelicht of Sjirk kwam met eenzelfde boodschap de achterdeur binnen. Hij lustte
ook wel een biertje en kon toen even uitgebreid verslag doen van zijn
belevenissen van de afgelopen drie weken en die liepen van 95 tot en met de 107
cm. Voorwaar erg aanlokkelijk om onmiddellijk in de boot te stappen en de
pluggen te water te laten maar het zat er niet in op zaterdag. Productie moest
er gedraaid worden. Vandaar dat we pas op de zondag het water op konden. We
zijn mijn vrouw en ik. We vetrekken niet te vroeg en varen om tien uur Mantgum
uit. Op de Mantgummervaart komen we er achter dat het plaatselijk kouder is
geweest dan we op het eerste gezicht vermoedden. IJs brekend bereiken we de
Swette. Die zal toch wel ijsvrij zijn? Maar in de ochtend is
daar geen sprake van. Het maakt het vissen op grote delen onmogelijk en dus
moeten we ook hier eerst ijs breken. Een collega visser informeert ons over de
toestand verderop. Daar ligt het helemaal dicht. Toch wil ik die kant op en we
breken ons een weg door drie millimeter ijs in de richting van Leeuwarden. Daar
is dan eindelijk een mooi ijsvrij stuk. De elektromotor werd gekanteld en het
slepen kon beginnen. Met name de nieuwe Timber Tiger kleur 224 (PUMPKIN SEED)
moest natuurlijk even getest worden.
Mijn vrouw kreeg de eer om dat te doen. Maar wat we ook probeerden in
deze kleine, mistige en waterkoude wereld, snoeken gaven geen sjoege. Totdat de bijhengel ineens begon rammelen en
er zomaar een snoekje aan ging hangen maar daarna weer de spreekwoordelijke
ijzige stilte in zowel het weer als de vangsten. Net als mijn vrouw het even
nodig heeft, ze zit te rillen en heeft dus dringend behoefte aan een aanbeet,
gebeurt het ook. Een mooie tachtiger gaat als een zak aan de Timber Tiger
hangen om zich daarna enorm te verweren tegen de vreemde situatie waarin ze
zich plots bevindt. Ik schiet wat onderwater opnames van dit dier en ik moet
zeggen dat ze behoorlijk gelukt zijn. Dit was de opsteker die ze nodig had want
ze weet er in het resterende deel van onze vistrip nog twee te scoren. Mijn
plug blijft onberoerd maar het maakt me niets uit. We traileren met de nodige
problemen, vanwege een gladde helling, de boot en zijn om even over tweeën weer
thuis. De blu ray van Harry Potter, is de zondagmiddag invulling die ervoor
zorgt dat onze botten weer langzaam de normale temperatuur aannemen. Heerlijk
vier uurtjes gevist.

https://youtube.com/watch?v=mAx00bgV2GY%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Geplaatst op Geef een reactie

30 oktober 2011

Hoewel ik door het drukke weekend eigenlijk geen tijd heb om
fatsoenlijk te vissen besluit ik vanochtend toch even de boot in het water te
laten. Ik heb andere verplichtingen maar gezien het feit dat ik vanwege
werkzaamheden elders er de komende weken ook niet in zal slagen een Timber
Tiger te water te laten, besluit ik de drie uurtjes die ik nog heb even op het
water door te brengen. Overigens, als we de weerprofeten mogen geloven kan het wel eens voor langere tijd gebeurt zijn met vissen want dan knalt de winter er half november al in en is het vissen sowieso onmogelijk. Voorlopig lijkt het daar niet op. Het weer is rustig, bijna warm en de wind is inmiddels
een beetje naar het zuidwesten gedraaid. Op zich geen slechte vooruitzichten.
Ik vaart naar de Swette en begin aan mijn vistocht. Halverwege een zijvaart kom
ik een bekende tegen. Ze groep me en vraagt me hoe het met de vangsten staat.
Ik vertel haar, dat er nog een tikje geweest is. “ Terwijl ze het hier anders
altijd goed doen”, is haar repliek. Daarna draait ze de gashendel open en vaart
met haar boot richting Swette. Ik vis het volgende dorpje nauwkeurig af.
Inmiddels vis ik met behulp van de elektromotor en ik moet zeggen dat heerlijk
rustig is en de afstandsbediening maakt het sturen van de front troller tot een
fluitje van een cent. Maar vis aan de schubben komen lukt me niet. Ik besluit
na secuur vissen met lepels en spinnerbaits dat er maar weer een Timber Tiger
aan moet. Ik schakel ook over op de benzine motor. Als ik de haven van het
dorpje uitvaar is het de bijhengel die een snoek arresteert. Dat geeft de
burger moed. Ik vis door maar ik moet toch even een tijdje wachten voordat ik
de tweede in de boot krijg. Net onder een brug doorvarend, gaat er een kleine
snoek aanhangen. Ik ben er tevreden mee. Ik vis het traject wat me terug brengt
op de zijvaart naar de Swette, secuur af maar weet geen vis meer te haken Ik
besluit door te varen naar de Swette en het daar nog even te proberen. Dat
blijkt zoden aan de dijk te zetten. Snel scoor ik een drietal snoekjes vanuit
de kant. Het zijn natuurlijk geen monsters maar zo gebeurt er wel wat. Ik kom
de boot van vanochtend nog een keer tegen. Ze is inmiddels op twee snoeken. Ik
vis nog een klein kwartier door en vang nog een mooie baars. Daarna zit mijn
visdag erop. 6 vissen in tweeëneenhalf uur.

https://youtube.com/watch?v=4MM6cVGt4A8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1