Het is even na vijven als de “jodel” van Rob van Someren zijn moppenrubriek me herinnerd aan het feit dat ik een visafspraak heb. Ik schuif mijn bed uit en realiseer me dat mijn vrouw een weekendje weg is. Verdorie, moet ik zelf koffiezetten en mijn brood smeren. Ik concludeer dat ik inmiddels een verwend nest geworden ben en beloof mezelf haar eens met een bloemetje te waarderen. Overigens lukt het aardig want ik heb mezelf voorbereid op dit gegeven. Ik hoef van de gebruikelijk drie S-en maar met één rekening te houden. Shower, gisterenavond, Shave pas vanavond weer en de Shit kondigt zich na het eerste kopje Senseo reeds aan. Ook mijn vistas en hengels staan reeds klaar en om even voor zessen ben ik bij Popke. We hebben wat goed te maken vandaag. Vorige week was het zeer karig. Ik meld dan ook vol trots dat ik in ieder geval een Timber Tiger bij heb gestoken. Al was het maar om de dag te redden.
We traileren in het zelfde water alleen gaan we nu naar een andere stek. We kiezen ervoor om nu statisch te beginnen. Terwijl we de eerste ankerplaats naderen vliegen er een kleine twintig kiekendieven (hoanskrobbers) uit de rietkraag. Een schitterend gezicht en we vragen ons af waarom er hier zoveel bij elkaar zitten? Het duurt even voordat mijn hoempie ploempie verdwijnt en geheel volgens de regels der therapie haak ik een kleine snoekbaar die nog geheel onder de noemer “gebruiken” in plaats van “belasten” valt. Korte tijd later is het de beurt aan Popke die even laat zien wat belasten is! Popke raakt vast en trekt zijn lijn stuk. “die halen we later wel op!” We verkassen naar een volgende stek en daar gebeurd eigenlijk het zelfde, ware het niet dat deze snoekbaars nu bij beiden in de categorie “belasten”valt. Op de volgende stek raakt Popke nu met twee hengels vast en we besluiten even van het anker te gaan om de dobbers op te halen. De beide dobbers op deze stek zijn snel geborgen maar de andere dobber blijkt onvindbaar te zijn verdwenen. Er gebeuren soms rare dingen in de polder? Daarna besluiten we de verticaal stokjes te gaan benutten. De reden hiervoor is dat we na het verkassen steeds snel beet krijgen en dan weer moeten verkassen. De verticaal hengel biedt in dit geval uitkomst omdat we dan continu aan het verkassen zijn en dus meer kans hebben om meer snoekbaars te vangen. De wens is de vader van de gedachte want hoewel de omstandigheden bijna ideaal lijken, verleent zowel de snoekbaars als de snoek geen medewerking.
 |
 |
 |
 |
 |
We verkassen weer, vissen onderwijl nog een brug af en ankeren in een bocht waar de wind wel heel mooi op staat. De hoempie ploempie dan maar weer. Het is die van Popke die op miraculeuze wijze onder water verdwijnt en een snoekbaars uit de categorie “gebruiken” aan de oppervlakte brengt. Korte tijd later vangt Popke een mooie snoek van de zelfde stek. We verkassen weer en realiseren ons dat we inmiddels al zes vissen gevangen hebben. We besluiten om nog even in het dorp van de trailerhelling de verticaal hengels in te zetten. Dat blijkt ook niet zonder succes. Kort na aanvang mis ik een eerste aanbeet. Langzaam naderen we de brug die ons beider harten sneller doet kloppen maar een eerste trek levert niets op. Op de terugweg arresteert Popke echter weer een mooie “belasten” snoekbaars onder deze lage brug. Omdat er een schip door de brug moet maken we even plaats in een zijvaartje. De snoek die deze ingang bewaakt laat deze kans niet onbenut en de fireball van Popke is genomen zonder dat hij er eigenlijk erg in heeft. In de veronderstelling aan de grond te lopen haakt hij de snoek die zo’n zestig centimeter meet. Op weg naar de trailerhelling vangt Popke nog een vijftiger snoek en verspeel ik nog een categorie “belasten”. Popke moet nog op familiebezoek en ik moet nog een stukje typen. Om drie uur zijn we thuis. We vangen vandaag dus negen vissen waarvan 6 snoekbaarzen en 3 snoeken. Een prachtige dag! Thanks P.
PS: wie de kreet belasten en gebruiken niets zegt doet er goed aan het stuk van 31 augustus te lezen!