Het is de laatste dag van het jaar en wat voor één. Schitterend windstil weer en dus eigenlijk niet het ideale visweer maar het is zo schitterend rustig, behoudens wat donderende karbit bussen, dat het alleen al mooi is om op het water te zijn. Ik hang dan ook alleen mijn elektromotor maar achter mijn boot en besluit uitsluitend en alleen met lepels te vissen. Mijn vrouw komt me nadat ik een kilometer heb afgelegd, vergezellen en samen vissen we tot een uur of vier. We willen de boot nog even onder dak hebben zodat ze veilig staat voor vuurwerk en de Friese traditie zaken te verslepen. Het weer was te mooi, dat zei ik al en een collega sportvisser die door het dorp aan de wandel was, stopte even op de brug om dat te bevestigen. Er komt een beetje winter aan en dan wordt het altijd minder. Ik heb in de loop der jaren goed leren luisteren naar dat soort natuurmensen en omdat hij en ik in mijn voordeel nogal wat jaren verschillen, moet ik dan op zijn ervaringen afgaan en daar van leren. Ik mis een aanbeet. De kolk achter mijn lepel verdwijnt in het rimpelloze water. Twee extra pogingen verleiden haar geen tweede keer. We besluiten langzaam naar de trailerplaats te gaan en draaien nog één keer een zijstuk in. Terwijl we langzaam aan een hotspot voorbij varen murmel ik voor me uit: “Hier moet toch een snoek te vangen zijn!’ Prompt duikt er een snoekje op de lepel. Mijn vrouw zegt dat ik wel een snoekenfluiteraar lijkt of misschien wel ben. Te veel eer naar mijn mening. In ieder geval was de laatste dag vissen in 2007 was niet snoekloos.
Gelukkig Nieuwjaar en vele snoeken voor 2008 toegewenst!