Na een avondje gezellig een paar pretpalen het hebben genuttigd, een piepklein Hagel en Dondertje te hebben gekiept en dus een relatief kort nachtje te hebben beleeft, straf ik mezelf vanmorgen met een acht kilometer duurloop ter verbranding van de nodige alcohol. Als ik weer thuiskom is het even snel douchen, ontbijten en als onze vrouwen opperen naar de Intra Tuin te willen gaan kijken Richard en ik elkaar aan. Onze vrouwen zijn getraind op het waarnemen van dit soort non-verbale communicatie en al snel is het besluit genomen. We traileren binnen een kwartier en vissen het dorp Mantgum af. We azen onze hengels natuurlijk met de zelfde pluggen als gisteren. Richard oppert nog even dat zwart de kleur is in dit grijze kleiachtige water en voorziet zijn hengel van een zwarte Fatso. Op de eerste trek draaien we aan het einde voor het gemaal een rondje. Richard wil zijn hengel binnenhalen omdat anders zijn lijn in de motor kan komen. Bovendien vist hij heel dicht bij de boot en is dat een kleine moeite. Ik zeg hem dat het volstaat dat hij zijn hengel even naar achteren laat wijzen en dat doet hij dan ook. Een mooie beuk op zijn hengel is het resultaat. Een prachtige dril brengt een dito snoek aan de oppervlakte. Even denk ik aan een meter, die mijn buurman hier ooit eens gevangen heeft maar dat blijkt niet zo te zijn. Het meetlint blijft op 93 cm steken.
 |
 |
 |
Een mooie vette dikke winter snoek. Ze komt me vaag bekend voor. Na de nodige foto’s vervolgen we onze weg. Maar de Mantgummer snoeken zijn niet te verleiden. Het is na twee uur de bijhengel die eens keer krom gaat staan maar de snoek die deze plug aanviel bleef niet plakken. Jammer maar helaas. We draaien het zoveelste rondje als ik vind dat de Timber Tiger maar weer eens zijn best moet doen. Een mooie snoekbaars geeft gehoor aan de verlokkende ratelgeluiden van de Timber Tiger. Daarna praten Richard en ik nog enige tijd over verschillende soorten van dressuur. Vissen kunnen het aas herkennen en daardoor er niet meer in bijten maar volgens onze nieuwe theorie kun je vissen ook leren om alleen maar in bepaald aas te bijten. Volgens Richard is dat hier het geval en daarom zal hij ook eens gaan vissen met zijn Timber Tiger. Daar heb ik overigens nog nooit iets aan gevangen oppert hij nog terwijl hij het plugje aanbindt. Nauwelijks vijftig meter verder spreekt hij de woorden:”Het zal toch niet hè!” Vol ongeloof kijkt hij naar de snoek die zojuist zijn Timber Tiger heeft gegrepen. De theorie is echter bevestigd en daar gaat het om. We vangen vandaag dus drie vissen waarvan één mij vaag bekend voor kwam. Ik verwijs even naar de foto’s van 23 februari van dit jaar. Ik vang op die dag een snoek van 89 cm volgens mijn logboek. Net achter de anaalvin heeft deze snoek een beschadiging in de vorm van een streep. De oplettende kijker kan deze beschadiging ook op de snoek van Richard van vandaag waarnemen. In ongeveer tien maanden zou deze snoek dan 4 cm gegroeid zijn. Meten is weten! Een schamele dag met slechts drie vissen maar wel met een mooi verhaal!